65) بگو: از فرشتگان و جنّیان و پارسایان بشر که در آسمان ها و زمینند و شما آنها را مى پرستید، هیچ کدام از غیب آگاه نیستند; تنها خداست که از غیب آگاه است. آنها درنمى یابند که چه زمانى قیامت برپا مى شود و کى برانگیخته مى شوند.

66) بلکه دانش منکران معاد درباره آخرت به پایان رسیده است زیرا همه دانش خود را در امور دنیا به کار برده و درباره آخرت اطّلاعى کسب نکرده اند و چنانند که گویى آن را نشنیده اند، نه، بلکه خبرش به گوش آنان رسیده ولى در شک و تردید به سر مى برند. بلکه آنان کوردل اند و از درک آن ناتوانند.

67) و آنان که کافر شدند گفتند: آیا هنگامى که ما و پدرانمان مُردیم و خاک شدیم، حتماً زنده از گورها بیرون آورده مى شویم ؟ این چگونه ممکن است ؟

68) به یقین این را به ما وعده داده اند و پیش تر نیز آن را به پدرانمان وعده داده بودند، ولى چنین چیزى تاکنون تحقّق نیافته است. این جز افسانه هایى که مردمان نخستین بافته اند چیزى نیست.

69) اى پیامبر، به آنان بگو: در زمین سیر و سفر کنید و بنگرید فرجام آن مجرمانى که رستاخیز را دروغ شمردند چگونه بوده است.

70) و بر آنان اندوه مخور که چرا بر کفرشان اصرار مىورزند، و از این که نیرنگ مى زنند تا دعوت تو را خاموش کنند دلتنگ مباش، زیرا کارشان برعهده ماست.

71) منکران رستاخیز، به تمسخر، از پیامبر و مؤمنان مى پرسند: اگر راست مى گویید که کافران در دنیا و آخرت گرفتار عذاب مى شوند، این وعده کى تحقق خواهد یافت ؟

72) بگو: من امید آن دارم که بخشى از عذابى که شتاب در آن را مى طلبید در پى شما باشد.

73) و به راستى پروردگارت از فضل خود به مردم نعمت و رحمت بخشیده و عذاب را از آنان به تأخیر افکنده است، ولى بیشترشان بر این نعمت سپاسگزارى نمى کنند، بلکه به تمسخر شتاب در عذاب را مى خواهند.

74) آنان گمان نکنند که تأخیر عذاب به علّت ناآگاه بودن خدا از کفرشان است، زیرا پروردگارت آنچه را که سینه هایشان نهان مى دارد و آنچه را که خود آشکار مى کنند، قطعاً مى داند.

75) و در آسمان و زمین هیچ نهانى نیست جز این که در کتابى که روشنگر حقایق است ثبت شده است.

76) همانا این قرآن بیشتر احکام و معارفى را که بنى اسرائیل درباره آنها اختلاف دارند، بر آنان حکایت مى کند و درست و نادرست آنها را آشکار مى سازد.