70) و کسانى را که دین خود را بازیچه و سرگرمى گرفته اند و زندگى دنیا آنان را فریفته است رها کن، و با این قرآن حقایق را به مردم یادآورى کن تا مبادا کسى به خاطر گناهانى که فراهم آورده است از پاداش هاى الهى محروم گردد. براى چنین کسى سرپرست و شفاعت کننده اى جز خدا نیست، و اگر هر فدیه اى براى رهایى خود بدهد از او پذیرفته نمى شود. آنان کسانى اند که به سبب آنچه فراهم آورده اند از پاداش هاى الهى محرومند، و به سزاى این که بر کفر خود اصرار مىورزیدند، نوشیدنى اى از آب جوشان و عذابى دردناک خواهند داشت.

71) بگو: آیا جز خدا چیزى را بخوانیم که نه سودى به ما مى رساند و نه زیانى، و آیا پس از آن که خدا ما را هدایت کرده، به گذشته هاى خود که چیزى جز گمراهى نبوده است بازگردانده شویم ؟ مانند کسى که شیاطین مى خواهند او را به زمین فروافکنند، در حالى که سرگشته است و یارانى راه یافته هم دارد که او را به هدایت فرامى خوانند که: به سوى ما بیا. بگو: هدایتِ خداست که هدایت واقعى است، و ما فرمان یافته ایم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم.

72) و به ما گفته شده است که نماز را برپا دارید و از حساب و کیفر خدا پروا کنید، و اوست آن که شما را به سویش روانه خواهند کرد.

73) و اوست آن که آسمان ها و زمین را به حق آفرید و هدفى براى آن مقرر داشت، و روزى که قیامت را مى گوید: باش، قیامت پدید مى آید و سخن او حق است. و روزى که در صور دمیده شود، براى همگان آشکار گردد که پادشاهى فقط از آنِ اوست. به نهان و آشکار داناست، و اوست که تدبیرش حکیمانه است و از همه امور آگاه است.