70) آیا خبر کسانى که پیش از آنان بودند ]و به پیامبران کافر شدند[، خبر قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهیم و مردم شهر مدیَن و آن شهرهاى زیر و رو شده قوم لوط به ایشان نرسیده است ؟ داستانشان این بود که پیامبرانشان معجزات و دلایلى روشن براى آنان آوردند ولى آنها آن را دروغ انگاشتند و در نتیجه به هلاکت رسیدند، پس خدا آن گاه که عذابشان کرد بر آنان ستم نکرد و زیبنده او هم نیست که ستم کند. آنان خود با روى آوردن به دنیا و تکذیب پیامبران، خویشتن را سزاوار کیفر نمودند و بدین طریق بر خود ستم روا داشتند.

71) امّا مردان و زنان با ایمان بر یکدیگر ولایت دارند، از این رو یکدیگر را به کار شایسته فرمان مى دهند و از کار ناپسند نهى مى کنند و نماز را برپا مى دارند و زکات مى پردازند و از خدا و پیامبرش اطاعت مى کنند. اینانند که به زودى خداوند رحمت خود را شامل حالشان مى کند و هیچ کس نمى تواند مانع آن شود، چرا که خدا مقتدرى شکست ناپذیر و کارهایش همه از روى حکمت است.

72) خداوند به مردان و زنان با ایمان بوستان هایى پردرخت که از زیر آنها نهرها روان است و در آن جا جاودانه اند وعده داده است، و نیز سراهایى خوش در بوستان هایى دایمى علاوه بر اینها او از آنان خشنود است، و خشنودى خدا از همه موهبت هاى بهشتى برتر است. این است نیکبختى بزرگ.