68) با این وصف، آیا ایمنید از این که خدا گوشه اى از خشکى را بشکافد و شما را در آن نهان سازد، یا طوفانى از شن بر شما فرستد و شما را هلاک سازد، آن گاه هیچ کارسازى که بلا را از شما بگرداند براى خود نیابید ؟

69) آیا چون از غرق شدن نجات یافته اید، ایمن شده اید از این که بار دیگر خدا شما را به دریا بازگرداند و به علت این که کفر ورزیده اید تندبادى کشتى شکن بر شما فرو فرستد و شما را غرق کند، آن گاه کسى را براى خود نیابید که ما را به این کار مؤاخذه کند ؟

70) به راستى ما فرزندان آدم را به موهبت عقل و خرد گرامى داشته و آنان را در دریا بر کشتى ها و در خشکى بر مرکب ها سوار نموده و از خوراکى هاى مطبوع به آنان روزى داده و آنان را بر بسیارى از کسانى که آفریده ایم چنان که باید برترى بخشیده ایم.

71) یاد کن روزى را که هر گروهى را با پیشوایى که برگزیده و از او پیروى کرده است فرا مى خوانیم. پس کسانى که کارنامه آنان به دست راستشان داده شود، کارنامه خود را مى خوانند و به آنان به اندازه رشته هسته خرمایى ستم نمى شود و پاداششان به طور کامل به آنان عطا مى گردد.

72) و هر کس در این دنیا کوردل باشد و از پیشواى به حق پیروى نکند در آخرت نیز کوردل است و به سعادت نمى رسد و گمراه تر است و در نتیجه به آمرزش و رحمت الهى دست نمى یابد.

73) اى پیامبر، نزدیک بود مشرکان تو را از آنچه به تو وحى کرده ایم بلغزانند و منحرف کنند تا چیزى را غیر از آنچه به تو وحى کرده ایم به ما نسبت دهى و در آن صورت تو را به دوستى مى گرفتند.

74) و اگر ما تو را ثابت قدم نمى داشتیم نزدیک بود اندکى به آنان متمایل شوى.

75) در آن صورت، از عذابى که در زندگى دنیا براى مجرمان مقرّر داشته ایم دو چندان و از عذاب پس از مرگ نیز دو چندان به تو مى چشاندیم، سپس کسى را در برابر ما نمى یابى که تو را یارى دهد و از عذاب رهایى بخشد.