76) کسانى که ایمان آورده اند، در راه خدا پیکار مى کنند و کسانى که کافر شده اند، در راه طاغوت مى جنگند، پس با دوستان شیطان پیکار کنید که قطعاً نیرنگ شیطان سست است.

77) آیا ندیدى کسانى را که به آنان گفته شد: اینک ـ به رغم آزار مشرکان ـ دست از جهاد بدارید و نماز را برپا دارید و زکات بدهید تا امکانات جنگ براى شما فراهم شود. امّا هنگامى که پیکار بر آنان واجب شد، برخلاف انتظار، گروهى از ایشان از مردم ]= مشرکان[ ترسیدند، مانند ترس از خدا یا ترسى بیشتر، و گفتند: پروردگارا، چرا پیکار را بر ما مقرر داشتى ؟ چرا مرگ ما را تا زمان مقرر آن به تأخیر نینداختى که آن سرآمدى نزدیک است ؟ اى پیامبر، به آنان بگو: بهره دنیا اندک است و سراى آخرت براى کسى که تقوا پیشه کرده است بهتر است و بر شما به اندازه رشته هسته خرمایى ستم نمى رود و از پاداشتان کاسته نمى شود، پس نباید از پیکار در راه خدا هراسى در دل داشته باشید.

78) گمان نکنید که اگر در جهاد حضور نیافتید از مرگ در امان مى مانید، هر کجا باشید شما را مرگ در مى رسد، هر چند در دژهایى استوار و مرتفع به سر برید. و اگر خیرى به آنان رسد مى گویند: این از جانب خداست، و اگر شرّى به ایشان رسد مى گویند: این از جانب توست. به آنان بگو: همه از نزد خداست. پس این مردم را چه شده که نزدیک است هیچ سخنى را درنیابند.

79) هر خیرى به تو رسد از جانب خداست و هر ناگوارى به تو رسد از خود توست. ما تو را براى مردم به رسالت فرستادیم و به تو سِمتى دیگر ندادیم تا بتوانى خوشى یا ناگوارى برایشان بیاورى، و همین بس که خدا بر این امر گواه باشد.