72) و گروهى از اهل کتاب ( عالمان یهود ) به همکیشان خود گفتند: آنچه را که بامدادان بر مسلمانان فرو فرستاده شد و قبله شما را تأیید کرد، تصدیق کنید، و آنچه را که در پایان روز نازل شد و قبله دیگرى براى آنان تعیین نمود، انکار کنید، شاید از آن بازگردند.

73) و جز به کسى که از آیین شما پیروى کرده است اعتماد نکنید و نشانه هاى پیامبر موعود را که تغییر قبله از آن جمله است براى او باز مگویید. اى پیامبر، به آنان بگو: هدایت، فقط هدایت الهى است. و گفتند: اى همکیشان، آنچه را که مى دانید فاش نکنید، مبادا نظیر آنچه به شما داده شده ( استقلال در قبله ) به مسلمانان نیز داده شود و یا آنان نزد پروردگارتان با شما محاجّه کنند و بر شما پیروز شوند. بگو: فزون بخشى به دست خداست، آن را به هر که بخواهد عطا مى کند، و خداوند را بخششى گسترده است و کسانى را که درخورِ این بخشش اند به خوبى مى شناسد.

74) رحمتش را به هر که بخواهد اختصاص مى دهد، و خداوند داراى بخشش بزرگ است.

75) و از اهل کتاب کسانى اند که اگر آنان را بر پوستى انباشته از طلا امین شمرى، آن را به تو بازمى گردانند، و از آنان کسانى اند که اگر بر دینارى امینشان شمرى، آن را به تو بازنمى گردانند، مگر این که پیوسته بر سر آنان بایستى و به اصرار حق خود را از آنها مطالبه کنى. این امانت ناشناسى از آن روست که گفتند: بر ما در مورد امیّین ( کسانى که از نژاد اسرائیل نیستند ) راهى مقرّر نیست که حقوقى را براى آنان به رسمیت بشناسیم. و بر خدا دروغ مى بندند و خود مى دانند.

76) چنین نیست که آنان پنداشته اند، بلکه هر کس به پیمان خود وفا کند و تقوا پیشه سازد، محبوب خداست، چرا که خدا تقواپیشگان را دوست مى دارد.

77) کسانى که پیمان خدا و سوگندهایشان را در برابر زر و زیور ناچیز دنیا مى فروشند، در آخرت بهره اى نخواهند داشت، و خدا روز قیامت با آنان سخن نمى گوید و به ایشان نمى نگرد، و در دنیا و آخرت آنان را از رشدى شایسته برخوردار نمى سازد، و برایشان در هر دو جهان عذابى دردناک خواهد بود.