78) از میان بنى اسرائیل آنان که کفر ورزیدند، بر زبان داوود و عیسى بن مریم لعنت شدند. این بدان سبب بود که آنان پیامبرانشان را نافرمانى کردند و همواره از حدود خدا تجاوز مى کردند.

79) و هرگز از کارهاى ناپسندى که انجام مى دادند، باز نمى ایستادند. به راستى کارهایى که مى کردند بد بود.

80) بسیارى از آنان را مى بینى که با کسانى که یکتایى خدا را انکار کرده اند، طرح دوستى مى افکنند. راستى بد است آنچه نفسشان براى آنان پیش فرستاده است که خدا بر آنان خشم گرفته و در عذاب جاودانه اند.

81) و اگر به خدا و پیامبر و آنچه به سوى او فرستاده شده است ایمان مى آوردند، منکران توحید را به دوستى نمى گرفتند، ولى بسیارى از آنان از راه ایمان و اطاعت خدا بیرون رفته اند.

82) بى گمان، سرسخت ترین مردم را در دشمنى با کسانى که ایمان آورده اند یهودیان و مشرکان خواهى یافت، و نزدیک ترین مردم را در دوستى با آنان که ایمان آورده اند کسانى خواهى یافت که گفتند: ما مسیحى هستیم. این از آن روست که برخى از آنان کشیشان و راهبانند، و بدان سبب است که آنان در پذیرش حق تکبر نمىورزند.