تاریخ نگارش : ششم اسفند 1389

بیماری وبدگمانی
محمدعلی حاجیان

بدگمانی وبداندیشی معمولاًدرمحیط خانواده وقتی ظاهرمی شودناخودآگاه تبدیل به نوعی بیماری روحی روانی می شودکه آرامش زندگی رادگرگون می کندونوعی استرس به همراه داردکه درضمیرناخودآگاه شخص تمامی نظریاتش رابه یقین تصورمی کنددرصورتیکه چنین نیست وتصورات ذهنی موهومی می باشد.وابتدای ویرانی می تواندباشد

 ناشر : محمدعلی حاجیان

بایادونام خدای متعال
بدگمانی یکی اززیان بارترین روشی است که می تواندآشیانه خانواده هاراویران سازدشخص بدگمان درعین حال که برای خوداسترس به وجودمی آورددردرازمدت می تواند تبدیل به نوعی بیماری روحی روانی شودکه شخص بدگمان قادربه شناخت آن نمی گرددودرمواقع گوناگون به خودحق می دهدکه اشتباه ننموده است وحدسش یقین می باشدوکانون خانواده توسط این بدگمانی هادچارآشفتگی ودراکثرمواقع منجربه جدایی می شود.
بدگمان درزمانی که درباره دیگری بدمی اندیشدوخطاهایی رابه اونسبت می دهدبه نوعی ارتعاشات منفی به روح ومغزخودواردنموده وازنگاه اسلام به غیبت وی پرداخته است .
. پیامبراعظم(ص) در این زمینه فرمود: «گمان خود را نسبت به برادران دینی خوب کنید که بدین وسیله به صفا و طهارت طبع می رسید.
ازاین روست که اسلام کراراًتاکیدنموده است ازغیبت پرهیزکنیدچون اگربه جای گمان بددرباره اشخاص وخانواده خودذهنیت خودراآشفته نکنیم بقای خانواده رااستوارنموده وازارتعاشات مثبت درضمیرخودبهره برده وشادابی وطراوت درخوداحساس می نماییم.
یکی دیگر از زیانهای فردی سوءظن این است که شخص بدگمان به دلیل عدم اعتماد به مردم همیشه در رنج و ناراحتی بسر می برد، و به گمان بد خود، دیگر کسی را نمی یابد که با او معاشرت کند. زیرا افراد بدبین به خاطر ترسی که از مردم دارند و آنان را مورد اعتماد خود نمی دانند، جز اینکه گوشه نشینی اختیار کرده و دور از اجتماع زندگی کنند، و به طور کلی روابط خود را با مردم قطع نمایند، چاره ای ندارند. چرا که از همه می ترسند.
یکی از زیانبارترین آثار اجتماعی سوءظن این است که رشته الفت و مودت مردم را از بین می برد و میان آنان تفرقه، جدایی و بی اعتمادی به وجود می آورد. علی(ع) می فرماید: من غلب علیه سوءالظن لم یترک بینه و بین خلیل صلحا. بر هر کس بدگمانی غلبه کند هرگونه صلح و صفایی بین او و دوستانش از بین می رود.