78) پس موسى بنى اسرائیل را از شکاف دریا عبور داد و فرعون نیز با سپاهیانِ خود آنان را دنبال کرد، ولى فرعونیان را از دریا فرا گرفت آنچه فرا گرفت.

79) و فرعون قومش را به بیراهه برد و آنان را هدایت نکرد.

80) اى بنى اسرائیل، این گونه شما را از چنگال دشمنتان فرعون رهایى بخشیدیم و با شما در جانب راست کوه طور وعده نهادیم و بر شما ( منّ ) و ( سلوى ) فرو فرستادیم.

81) از آنچه روزى شما کرده ایم ـ که پاک و پاکیزه است ـ بخورید و در بهره بردارى از روزى ها با ناسپاسى و کفران نعمت تجاوزگرى نکنید که خشم من بر شما لازم خواهد شد، و هر که خشم من بر او لازم شود، قطعاً سقوط مى کند و تباه مى گردد.

82) و قطعاً من بسى آمرزنده کسى هستم که از شرک توبه کند و به یکتایى من ایمان آورَد و با اطاعت از دستورات من کار شایسته کند و با پیروى از پیامبران و پذیرش ولایت آنان راه درست را بیابد.

83) و اى موسى، چه چیز سبب شد که شتاب کنى و پیش از آمدن آن گروه از قومت که آنان را براى همراهى برگزیدى، به وعده گاه بیایى ؟

84) موسى گفت: آنان در پى من هستند، و من ـ پروردگارا ـ با شتاب به سوى تو آمدم تا خشنود شوى.

85) خدا گفت: به راستى، ما قوم تو را پس از آمدنت به وعده گاه آزمودیم و سامرى آنان را به بیراهه افکند.

86) موسى بى درنگ با حالت خشم و اندوه به سوى قومش بازگشت و گفت: اى قوم من، آیا پروردگارتان به شما وعده اى نیکو نداد ؟ آیا زمان حضور من در وعده گاه از نظر شما طولانى شد و از بازگشت من ناامید شدید، یا خواستید خشم پروردگارتان بر شما لازم آید که به کفر گرایش یافتید و وعده اى را که با من کردید خلاف نمودید ؟

87) گفتند: ما براى ساختن آن گوساله، از اموال خود صرف نکردیم تا عمداً با وعده تو مخالفت کرده باشیم، ولى از زیورآلات فرعونیان بارهایى گران بر دوش داشتیم و آنها را دور انداختیم و سامرى این چنین کرد که آنها و آنچه را با خود داشت در آتش افکند.