8) آیا به کسانى ننگریسته اى که از نجوا کردن نهى شده اند ولى هنوز از این کار باز نایستاده اند و پیوسته به آنچه از آن نهى شده اند باز مى گردند ؟ آنان درباره گناه و تجاوز به حقوق مردم و سرپیچى از فرمان هاى پیامبر با یکدیگر نجوا مى کنند ، و هنگامى که نزد تو مى آیند با چیزى بر تو سلام مى کنند که خدا با آن بر تو سلام نکرده است ، و در آن حال با خود مى گویند : اگر او پیامبرى بر حق است چرا خدا ما را به سبب آنچه به او مى گوییم و این گونه اهانتش مى کنیم عذاب نمى کند ؟ بدانند که دوزخ براى آنان بس است که به آن درمى آیند و به آتشش مى سوزند و آن بد بازگشتگاهى است .

9) اما شما اى کسانى که ایمان آورده اید ، هنگامى که با یکدیگر نجوا مى کنید ، از روى آوردن به گناه و تجاوز به حقوق مردم و سرپیچى از دستورات رسول خدا سخن مگویید ، بلکه در نجواهایتان از گرایش به کارهاى پسندیده و رعایت تقوا سخن به میان آورید و از خدا که به سوى او محشور مى شوید پروا بدارید .

10) جز این نیست که نجواى منافقان و بیماردلان برخاسته از وسوسه هاى شیطان است . او آنان را به نجوا وامى دارد تا کسانى را که ایمان آورده اند اندوهگین کند و افکارشان را به گمان این که حادثه ناگوارى رخ داده است مضطرب و پریشان سازد . ولى مؤمنان بدانند که کارها به دست خداست و شیطان و دسیسه هاى او زیانى به آنان نمى رساند ، مگر آن که خدا رخصت دهد . پس مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل کنند .

11) اى کسانى که ایمان آورده اید ، هنگامى که در هر مجلسى به شما گفته شد براى دیگران جاى بگشایید ، براى آنان جاى بگشایید در این صورت خدا به پاداش آن بهشت را براى شما فراخ مى سازد ، و هنگامى که به شما گفته شد برخیزید تا کسانى که در علم و تقوا از شما برترند بنشینند ، برخیزید . اگر چنین کنید ، خداوند کسانى از شما را که ایمان آورده اند ، یک درجه و کسانى را که علاوه بر ایمان ، دانش نیز به آنان داده شده است چندین درجه بالا مى برد ، و خدا به آنچه مى کنید آگاه است .