2) و سوگند به طور سینا ، آن جا که خدا با موسى سخن گفت ،

3) و سوگند به این شهر امن ( مکّه ) ،

4) که ما انسان را در نیکوترین قوام آفریدیم تا بتواند در نزد خدایش به نیکبختىِ جاودانه دست یابد .

5) سپس او را چون از مسیر فطرت خارج شد ، به جایگاهى پست که از جایگاه همه فرومایگانِ اهل عذاب پست تر بود بازگرداندیم .

6) مگر کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند ، که براى آنان پاداشى بى پایان خواهد بود .

7) اینک اى انسان ، پس از دانستن این حقیقت چه چیز تو را وامى دارد که روز جزا را دروغ شمرى ؟

8) مگر خداوند در داورى اش از همه داوران برتر نیست ؟ پس چگونه مى پندارى که روز جزایى مقرّر نکرده است تا هر کس به سزاى کردار خویش رسد .

2) انسان را از خونى بسته آفرید .

3) آرى ، دریافت قرآن را آغاز کن ، و بدان که پروردگارت از همگان کریم تر و عطایش از عطاى همه عطاکنندگان برتر است .

4) همو که خواندن و نوشتن را به وسیله قلم به آدمى آموخت .

5) و به انسان آنچه را نمى دانست یاد داد .

6) آیا گمان مى کنى که او شکر این نعمت را به جاى مى آورَد ؟ هرگز ! انسان مرز خود را نمى شناسد و طغیان مى کند ،

7) چرا که خود را از پروردگار خویش بى نیاز مى بیند .

8) به یقین ، بازگشت آدمیان پس از مرگ به سوى پروردگار توست .

9) به من خبر ده ، آیا آن کس که باز مى دارد ،

10) بنده اى را آن گاه که نماز مى گزارد ، به من خبر ده که کارش به کجا خواهد کشید ؟

11) به من خبر ده ، اگر آن نمازگزار بر طریق هدایت باشد ،

12) یا به پرهیزگارى فرمان دهد ، فرجام آن بازدارنده چه مى شود ؟

13) به من خبر ده ، اگر آن بازدارنده ، حق را دروغ انگارد و از آن روى برتابد ، آیا جز در خورِ عذاب خواهد بود ؟

14) مگر نمى داند که خدا کارهایش را مى بیند ؟

15) او حق ندارد چنین کند ! اگر دست از این کار برندارد ، به خوارى اش مى افکنیم و موى پیشانى اش را مى گیریم و به دوزخش مى کشانیم .

16) موى پیشانى دروغگوى خطاکار را .

17) آن گاه اهل محفل خود را به یارى بخواند .

18) ما نیز به زودى گماشتگان بر آتش ] دوزخ [ را فرا مى خوانیم .

19) او حق ندارد تو را از نماز باز دارد ! تو از او فرمان مبر و نماز را رها مکن ، و سجده کن و به پروردگارت تقرّب جوى .