73) فرشتگان به او گفتند: آیا از کار خدا در شگفتى ؟ خداست که هر چه بخواهد انجام مى دهد، وانگهى رحمت و برکات خاص او همواره بر شما خاندان نازل شده است. چرا که همه زیبایى ها و کارهاى پسندیده و هر جود و کَرَمى از اوست.

74) هنگامى که ابراهیم دریافت که مهمانانش فرشته اند، و دلهره از او دور شد و آن مژده به وى رسید، با ما درباره قوم لوط به چون و چرا پرداخت و از آنان شفاعت کرد،

75) زیرا ابراهیم بسیار بردبار بود و در کیفر گنهکاران شتاب نمى کرد، و بسیار دلسوز بود و از گمراهى و هلاکت مردم سخت آزرده مى شد، و براى انجام کارها روى به درگاه خدا مى آورْد.

76) فرشتگان به او گفتند: اى ابراهیم، از این خواسته ات روى بگردان که فرمان پروردگارت در رسیده است و قطعاً عذابى بازگشت ناپذیر به سراغ آنان خواهد آمد.

77) و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از آن روى که به صورت جوانانى زیبا آمده بودند، حضورشان نزد لوط سبب ناراحتى او شد و دستش از یارى آنان کوتاه گردید، زیرا نمى توانست در برابر قومش از آنان دفاع کند، و گفت: این روزى دشوار است و شر و بلا سخت بدان آمیخته است.

78) قوم لوط که از ورود آن زیبا رویان با خبر شدند، شتابان به سوى او آمدند، و از پیش کارهاى زشت مرتکب مى شدند. لوط گفت: اى قوم من، اینان دختران منند. آنان را به همسرى برگیرید که براى شما پاکیزه ترند. پس از خدا بترسید و مرا در مورد مهمانانم خوار و رسوا مکنید. آیا از میان شما مردى رهیافته نیست که از انسانیّت بهره مند باشد و مرا یارى کند ؟

79) گفتند: تو خوب مى دانى که رسم ما دورى از زنان و روى آوردن به همجنسان است، پس در دختران تو حقى نداریم و تو خوب مى دانى که ما چه مى خواهیم.

80) لوط گفت: اى کاش به وسیله شما نیرویى مى داشتم که مرا یارى کند، یا به تکیه گاهى استوار ( قبیله اى نیرومند و مدافع ) روى مى آوردم.

81) در این هنگام فرشتگان گفتند: اى لوط، ما فرستادگان پروردگار توییم. آنان هرگز به تو دست نمى یابند و نمى توانند گزندى به تو برسانند. پس، در پاسى از این شب با خانواده ات از این دیار کوچ کن، و هیچ یک از شما نباید روى بگرداند و به پشت سرش بنگرد. اما همسرت را با خود مبر، زیرا عذابى که به دیگران مى رسد به او نیز خواهد رسید. قطعاً موعد هلاکتشان همین بامداد است. آیا بامداد نزدیک نیست ؟