81) و چون مردم سست ایمان را به جهاد فراخوانى مى گویند: ما از تو اطاعت مى کنیم، ولى هنگامى که از نزد تو بیرون مى روند، گروهى از آنان شبانگاه به چیزى جز آنچه گفته اى و با تو وعده کرده اند مى اندیشند و درباره آن چاره جویى مى کنند. البته خدا آنچه را شبانه بر ضد تو مى اندیشند ثبت مى کند. پس، از آنان روى برتاب و بر خدا توکل کن که خدا براى کارسازى امور بسنده است.

82) پس آیا در قرآن نمى اندیشند تا به هماهنگى آیات آن پى ببرند و دریابند که آن از جانب خدا نازل شده است ؟ اگر قرآن از جانب غیر خدا بود، قطعاً در آن ناسازگارى و ناهماهنگى بسیارى مى یافتند.

83) و چون از سوى دشمنان خبرى که حاکى از امنیت یا ترس است به آنان برسد، آن را در میان مؤمنان پخش مى کنند و باعث سستى آنان در برابر دشمن مى شوند، و اگر آن را به پیامبر یا صاحبان فرمان خود بازمى گرداندند، کسانى از آنان که حقیقت ماجرا را با بررسى و تحقیق کشف مى کنند، درستى یا نادرستى آن را تشخیص مى دادند. و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود، قطعاً همه تان ـ جز شمارى اندک ـ از شیطان پیروى مى کردید و از همراهى با پیامبر در جهاد با مشرکان سر باز مى زدید.

84) پس تو خود ـ اى پیامبر ـ در راه خدا پیکار کن، هر چند مردم در جهاد سستى کنند، و بدان که جز به کار خود مکلّف نیستى، و مؤمنان را به پیکار برانگیز، باشد که خداوند گزند کافران را از مؤمنان بازدارد، و خداست که عذابش سخت تر و کیفرش شدیدتر است.

85) هر کس در کار خیرى وساطت کند، از فرجام نیک آن بهره اى خواهد داشت، و هر کس در کار شرّى میانجیگرى کند، از فرجام سوء آن نصیبى خواهد برد، و خدا بر انجام هر کارى تواناست و آن را برپا مى دارد.

86) و چون به شما سلام شود، با سلامى نیکوتر سلام را پاسخ دهید، یا مانند همان را بازگردانید که خداوند حسابگر هر چیزى است.