76) موسى گفت: اگر پس از این درباره چیزى از تو پرسیدم با من همراهى مکن که قطعاً از جانب من به عذرى رسیده اى.

77) پس به راه افتادند تا وقتى که به مردم دیارى رسیدند و از اهل آن جا غذا خواستند و آنان از مهمان نمودن و غذا دادن به آن دو خوددارى کردند و در آن جا دیوارى را یافتند که مى خواست فرو ریزد و خضر آن را استوار ساخت، موسى گفت: اگر مى خواستى بر آن دستمزدى مى گرفتى تا به وسیله آن غذایى تهیه کنیم.

78) خضر گفت: این سخن تو باعث جدایى میان من و توست. به زودى دلیل آنچه را که نتوانستى بر آن شکیبایى کنى به تو خبر مى دهم.

79) امّا آن کشتى، از آنِ بینوایانى بود که در دریا کار مى کردند و معاش خود را از این طریق تأمین مى نمودند. من خواستم آن را معیوب کنم، زیرا در کمین آنان پادشاهى بود که هر کشتى سالمى را به زور مى گرفت.

80) امّا آن نوجوان، پدر و مادرش مؤمن بودند و ما ترسیدیم او با کفر و سرکشى خود، آن دو را در تنگنا قرار دهد و بیازارد.

81) پس خواستیم که پروردگارشان براى آنان فرزندى را که در ایمان و نیکوکارى از او بهتر و به رعایت حق خویشاوندى نزدیک تر باشد، جایگزین او کند.

82) و امّا آن دیوار، از آنِ دو پسر یتیم در شهر بود، و زیر آن گنجى وجود داشت که مال آن دو بود، و پدرشان مردى نیکوکار بود، پس پروردگارت خواست که آن دو به توانایى خویش رسند و گنجِ خود را از آن جا بیرون آورند. این به سبب رحمتى بود که از جانب پروردگارت شامل حالشان شده بود. من آنچه انجام دادم از پیش خود نکردم، بلکه فرمان خدا را به جاى آوردم. این بود دلیل و خاستگاه آنچه که نتوانستى بر آن شکیبایى کنى.

83) و از تو اى پیامبر درباره ذوالقرنین مى پرسند. بگو: به زودى درباره او از قرآن براى شما خواهم خواند.