78) آیا او بر غیب آگاهى یافته است که این گونه سخن مى گوید، یا در پیشگاه خداى رحمان بر این سخنش پیمانى گرفته است ؟!

79) چنین نیست که برخوردارى از مال و فرزند در اثر کفر باشد; قطعاً ما آنچه را مى گوید محفوظ مى داریم و بر عذاب او آن گونه که باید خواهیم افزود.

80) و سخنى را که مى گوید به ارث مى بریم و آن را نزد خود نگاه مى داریم تا او را در برابر آن مجازات کنیم، و او تنها و بدون هیچ یاورى نزد ما خواهد آمد.

81) مشرکان به جاى خدا معبودانى را به پرستش گرفته اند تا براى آنان مایه عزّت باشند.

82) چنین نیست، به زودى معبودانشان پرستش آنان را انکار مى کنند و با آنان به مخالفت برمى خیزند.

83) آیا ندیده اى و ندانسته اى که ما شیاطین را که از معبودان اهل شرک به شمار مى روند به سوى آنان گسیل کرده ایم که آنان را به شرّ و تباهى برمى انگیزند. با این حال چگونه معبودانشان مایه عزّت آنان خواهند بود ؟

84) پس براى نابودى کفرپیشگان شتاب مکن، زیرا ما کارهایشان را در مدّت عمرشان براى آنان برمى شمریم تا بدین وسیله عذابشان کنیم.

85) روزى ] را یاد کن [ که تقواپیشگان را گرد آورده و آنان را سواره به سوى بهشت که جایگاه مقربان خداى رحمان است روانه مى کنیم.

86) و گنهکاران را در حالى که تشنه اند به سوى جهنّم مى رانیم.

87) خدایان اهل شرک توانِ شفاعت کردن از کسى را ندارند; تنها کسانى مى توانند شفاعت کنند که از خداى رحمان بر این امر پیمانى گرفته باشند.

88) مشرکان گفتند: خداى رحمان فرزندى برگرفته است.

89) راستى با این گفتارتان چیزى بس زشت و ناپسند آورده اید. (89

90) نزدیک است آسمان ها از این سخن پاره پاره شوند و زمین بشکافد و کوه ها به شدت فرو ریزند و نابود شوند،

91) از این که براى خداى رحمان فرزندى خواندند;

92) در حالى که خداى رحمان را نسزد که فرزندى برگیرد.

93) هیچ کس در آسمان ها و زمین نیست جز این که روى به سوى خدا دارد و بنده اى در حضور او است.

94) و قطعاً آنان را محاسبه نموده و به دقت شماره کرده است. ( مهر بندگى بر آنها نهاده است )

95) و روز قیامت همه آنان تنها و تهیدست به حضور او مى آیند; پس چگونه ممکن است برخى از آنان وصف خدایى داشته باشند و فرزند خدا به شمار آیند ؟