88) اکنون که مى دانید هر کسى در کار ناپسندى وساطت کند، از فرجام بد آن بهره اى خواهد داشت، چرا درباره آن منافقان دو گروه شده اید، گروهى خواهان پیکار با آنانید و گروهى از آنان حمایت مى کنید به این امید که شاید هدایتشان کنید ؟ در حالى که خداوند آنان را به کیفر اعمال ناپسندشان به گمراهى بازگردانده است. آیا مى خواهید کسانى را که خدا گمراهشان کرده است هدایت کنید ؟ و هر که را خدا گمراه کند هرگز راهى براى هدایت او نمى یابى.

89) آنان دوست دارند همان گونه که خود کافر شده اند شما نیز کافر شوید و همه باهم یکسان باشید. پس مبادا از میان آنان پیش از آن که در راه خدا هجرت کنند دوستانى برگیرید. شما آنان را به هجرت فراخوانید، اگر روى برتافتند هر کجا آنان را یافتید بگیریدشان و بکشیدشان، و از آنها کسى را دوست و یاور خویش مگیرید.

90) مگر آن کسانى که به گروهى مى پیوندند که میان شما و آنان پیمان عدم تعرض است و یا آن کسانى که نزد شما مى آیند که نه خوش داشته اند که همگام قوم خود باشند و با شما بجنگند و نه خوش دارند که همراه شما باشند و با قوم خود پیکار کنند، اگر خدا مى خواست آنان را بر شما مسلّط مى ساخت و آنها با شما به جنگ برمى خاستند ]پس مبادا ناتوانى آنها شما را به جنگ با آنان ترغیب کند[. اینک اگر از شما کناره گیرى کردند و با شما نجنگیدند و صلح و آشتى با شما را مطرح کردند، با آنان درگیر نشوید، که خدا براى شما هیچ راهى بر ضدّ آنان قرار نداده است.

91) به زودى گروهى دیگر را خواهید یافت که مى خواهند از سوى شما و از سوى قوم خویش در امان باشند، به گونه اى که نه با شما باشند و نه بر ضد شما. هر چند به قول و قرار آنان اطمینانى نیست، چون هرگاه بر ضدّ شما به سوى فتنه و آشوبى بازگردانده شدند، به آن روى آوردند، ]ولى پیشنهادشان را بپذیرید[، پس اگر از تعرض به شما کناره گیرى نکردند و به شما پیشنهاد صلح ندادند و از شما دست برنداشتند، هر کجا آنان را یافتید بگیریدشان و بکشیدشان. اینانند که براى شما حجتى روشن بر ضدشان قرار داده ایم.