85) و هر کس جز تسلیم بودن در برابر خدا آیین دیگرى طلب کند، هرگز از او پذیرفته نمى شود و او در آخرت از زیانکاران است.

86) چگونه خداوند قومى را که پس از ایمانشان کافر شدند هدایت کند و پیش از این شهادت داده بودند که پیامبر بر حق است و دلایل روشن نیز به آنان رسیده بود ؟ آنان از سرِ لجاجت به کفر روى آوردند و به همین سبب ستمکارند، و خدا مردم ستمکار را هدایت نمى کند.

87) آنان سزایشان این است که لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنها خواهد بود.

88) در لعنت خدا ماندگار و براى همیشه در عذاب گرفتارند، نه عذاب از آنان کاسته مى شود و نه مهلتى مى یابند.

89) مگر کسانى که پس از آن توبه کردند و مردمى شایسته شدند، که خدا آنان را مى آمرزد و بر آنها رحمت مى آورد، زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.

90) به یقین، کسانى که پس از ایمانشان بى هیچ بهانه اى کافر شدند و سپس بر کفر ]خویش[ افزودند، هرگز توبه آنها پذیرفته نمى شود، چرا که توبه آنها توبه واقعى نیست و اینان گمراهانند.

91) به یقین کسانى که کافر شدند و در حال کفر مردند، از هیچ یک از آنان گنجینه اى به گستره زمین که آکنده از طلا باشد پذیرفته نمى شود، هر چند آن را فدیه دهد تا به بهشت درآید. براى آنان عذابى دردناک خواهد بود و یاورانى که آنها را از عذاب برهانند نخواهند داشت.