10) و خداوند فرشتگان را براى کشتن کافران نفرستاد بلکه آنها را فرستاد تا براى شما بشارتى باشد و تا دل هایتان به امداد الهى آرامش یابد، پس بدانید که پیروزى جز از جانب خدا نیست. به یقین، خدا شکست ناپذیر و حکیم است.

11) هنگامى شما را یارى داد و دل هایتان را آرامش بخشید که خوابى سبک در اثر امنیتى که از جانب او بود بر شما پوشانید و از آسمان آبى بر شما فرو فرستاد تا شما را بدان پاک گرداند و وسوسه هاى پلید شیطان را بدین وسیله از شما بزداید، و تا دل هایتان را محکم کند و در نبرد گام هاى شما را به آن استوار سازد.

12) آن گاه که پروردگارت به فرشتگان وحى فرستاد که من با شما هستم، پس کسانى را که ایمان آورده اند ثابت قدم دارید، به زودى در دل کسانى که کافر شده اند بیم خواهم افکند، و به مؤمنان گفتیم فراز گردن آنان را بزنید و همه سر پنجه هایشان را قطع کنید.

13) آن کیفر براى آنان بدان سبب بود که با خدا و رسولش به مخالفت برخاستند، و هر کس با خدا و رسول او مخالفت کند و بر آن اصرار ورزد، کیفرى سخت خواهد دید، زیرا خداوند سخت کیفر است.

14) اى کافران، این کیفر دنیاى شماست، آن را بچشید و بدانید که در آخرت براى کافران عذاب آتش خواهد بود.

15) اى کسانى که ایمان آورده اید، هنگامى که با کافران رو به رو مى شوید در حالى که دسته جمعى براى جنگ به سویشان رفته اید به آنان پشت نکنید و نگریزید.

16) و هر کس در آن هنگام پشت به آنان کند و بگریزد، با خشمى از خدا بازگشته و جایگاهش دوزخ است و آن بد بازگشتگاهى است، مگر این که گریز و روى گردانى اش براى جنگ در ناحیه دیگر باشد، یا بخواهد به گروهى از رزمندگان بپیوندد و در کنار آنان با دشمن بجنگد.