85) پس او وسیله اى فراهم کرد.

86) و سپس به راه افتاد، تا وقتى که به غروبگاه خورشید، آخرین معموره هاى مغرب زمین رسید، از ساحل دریا چنین یافت که گویى خورشید در دریایى سیاه و گِل آلود فرو مى رود، و در کنار دریا قومى را یافت و آنان را تحت سلطه خود درآورد. گفتیم: اى ذوالقرنین، با آنان چه خواهى کرد ؟ آیا آنان را کیفر مى دهى یا در میانشان به نیکى رفتار مى کنى ؟

87) گفت: امّا آن کس که ستم کرده است، به زودى او را کیفر مى کنیم، سپس به سوى پروردگارش بازگردانده مى شود و خداوند او را به عذابى که تصوّر آن را نمى کرده است معذَّب مى دارد.

88) و امّا آن کس که ایمان آورده و کارى شایسته کرده است نیکوترین پاداش را خواهد داشت و به زودى او را به تکالیف سهل و ساده اى مکلّف خواهیم ساخت.

89) سپس وسیله دیگرى براى حرکت به سوى مشرق فراهم نمود.

90) و به راه افتاد، تا وقتى که به جایگاه برآمدنِ خورشید رسید، خورشید را یافت که بر مردمى طلوع مى کند که براى آنان در برابر تابش آن پوششى قرار نداده بودیم.

91) ذوالقرنین این گونه عمل مى کرد، در حالى که ما به آنچه در اختیار داشت و به آنچه بر او مى گذشت به خوبى آگاه بودیم و با هدایت ما اهداف خود را پیش مى برد.

92) آن گاه وسیله دیگرى براى حرکت به سوى شمال فراهم ساخت.

93) و به راه افتاد، تا وقتى که به درّه اى میان آن دو کوه ( از کوه هاى قفقاز ) رسید، در مجاورت آن دو کوه، قومى عقب مانده را یافت که به آسانى مفهوم هیچ سخنى را درک نمى کردند.

94) گفتند: اى ذوالقرنین، قبیله ( یأجوج ) و ( مأجوج ) فسادگرند. آنان به این سرزمین هجوم مى آورند و به قتل و غارت ما مى پردازند. آیا براى تو از اموال خود مزدى مقرّر کنیم که میان ما و آنان سدّى بنا کنى ؟

95) ذوالقرنین گفت: من به اموال شما نیازى ندارم. آنچه پروردگارم به من در آن توانایى بخشیده بهتر از دستمزدى است که شما به من مى پردازید. اگر خواهانِ بناى سدّ هستید، مرا با نیروى انسانى و تهیه مصالح سدّ یارى دهید که من میان شما و آنان سدّى استوار بنا خواهم کرد.

96) سپس گفت: پاره هاى آهن به من بدهید. پس از آن که پاره هاى آهن را آوردند، آنها را روى هم چید، و وقتى میان آن دو کوه را با پاره هاى آهن و مواد لازم پر کرد و آن دو را برابر ساخت، گفت: در دم هاى آهنگرى بدمید. هنگامى که آنها را بسان آتش گداخته کرد گفت: مسِ ذوب شده به من دهید تا بر شکاف هاى آن فروریزم.

97) بدین ترتیب سدّى بلند و استوار ساخت. از آن پس قبیله یأجوج و مأجوج نه توانستند از آن بالا روند و نه توانستند در آن رخنه اى پدید آورند.