----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
انتخاب آيه : انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی انتخاب متن فارسی :
اعراف
جزء : نهم
قالَ الْمَلَأُ الَّذينَ اسْتَکْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّکَ يا شُعَيْبُ وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَکَ مِنْ قَرْيَتِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ في‏ مِلَّتِنا قالَ أَ وَ لَوْ کُنَّا کارِهينَ88قَدِ افْتَرَيْنا عَلَي اللَّهِ کَذِباً إِنْ عُدْنا في‏ مِلَّتِکُمْ بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْها وَ ما يَکُونُ لَنا أَنْ نَعُودَ فيها إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ رَبُّنا وَسِعَ رَبُّنا کُلَّ شَيْ‏ءٍ عِلْماً عَلَي اللَّهِ تَوَکَّلْنا رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحينَ89وَ قالَ الْمَلَأُ الَّذينَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْباً إِنَّکُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ90فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا في‏ دارِهِمْ جاثِمينَ91الَّذينَ کَذَّبُوا شُعَيْباً کَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فيهَا الَّذينَ کَذَّبُوا شُعَيْباً کانُوا هُمُ الْخاسِرينَ92فَتَوَلَّي عَنْهُمْ وَ قالَ يا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ نَصَحْتُ لَکُمْ فَکَيْفَ آسي‏ عَلي‏ قَوْمٍ کافِرينَ93وَ ما أَرْسَلْنا في‏ قَرْيَةٍ مِنْ نَبِيٍّ إِلاَّ أَخَذْنا أَهْلَها بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ94ثُمَّ بَدَّلْنا مَکانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّي عَفَوْا وَ قالُوا قَدْ مَسَّ آباءَنَا الضَّرَّاءُ وَ السَّرَّاءُ فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ95
ترجمه جناب آقاي صفوي
88) از میان اشراف قومش آنان که تکبّر ورزیده و ایمان نیاورده بودند گفتند: اى شعیب، قطعاً تو و کسانى را که ایمان آورده و با تواَند از شهرمان بیرون مى کنیم، یا این که به کیش ما بازگردید. گفت: آیا هر چند ناخشنود باشیم، باز هم باید به کیش شما درآییم ؟

89) ما آیین شما را نمى پذیریم، چرا که اگر به آیین شما بازگردیم بعد از این که خدا ما را از آن رهایى داده است قطعاً به خدا دروغ بسته ایم. ما را نشاید که به آن بازگردیم مگر این که خدا که تدبیرکننده امور ماست عنایت خود را از ما برگیرد و ما به شرک روى بیاوریم، زیرا دانش پروردگار ما همه چیز را فراگرفته و اوست که مى داند تا چه زمانى ما درخورِ یکتاپرستى هستیم. ما بر خدا توکّل کرده و امر خود را به او وانهاده ایم. پروردگارا میان ما و قوم ما که کافر شده اند به حق داورى کن و حق گریزان را نابود کن که تو بهترین داورانى.

90) و از میان اشراف قومش آنان که کفر ورزیده بودند به مؤمنان گفتند: اگر از شعیب پیروى کنید، قطعاً شما در آن صورت زیانکار خواهید بود.

91) آن گاه لرزش آنان را فراگرفت و در خانه هایشان به زانو درآمدند و با چهره بر زمین افتادند و هلاک شدند.

92) کسانى که شعیب را دروغگو شمردند چنان نابود شدند که گویى در دیارشان اقامت نداشتند. کسانى که شعیب را دروغگو انگاشتند آنانند زیانکاران.

93) پس از آن که عذاب به سراغ کافران مدین آمد، شعیب از آنان روى برتافت و گفت: اى قوم من، به راستى من پیام هاى پروردگارم را به شما رساندم و شما را پند دادم، از این رو بر شما اندوه نمى خورم. چگونه بر مردمى که کافر شدند اندوه خورم ؟

94) و ما در هیچ شهرى پیامبرى نفرستادیم مگر این که مردم آن جا را به سختى و گزند دچار کردیم، باشد که آنان در برابر خدا فروتنى کنند.

95) پس چون به راه راست نیامدند، به جاى سختى، آسایش آوردیم تا این که فزونى یافتند ( اموال و افرادشان بسیار شد ) گفتند: سختى ها و آسایش ها بازىِ روزگار است نه آزمون الهى، به پدران ما نیز گزند و مایه سرور ( رفاه و آسایش ) رسیده است. پس ناگهان آنان را به عذاب فرو گرفتیم در حالى که آن را تصور نمى کردند.

162
162