88) امّا پیامبر و کسانى که ایمان آورده اند و با او هستند، با مال و جانشان جهاد کردند، و اینانند که همه خوبى ها براى آنهاست و اینانند که نیکبخت اند.

89) خداوند براى آنان بوستان هایى با درختانى انبوه آماده کرده است که از زیر آنها نهرها روان است و در آن جاودانه اند. این است کامیابى بزرگ.

90) پس از اعلام جهاد، بادیه نشینانى که از حضور در میدان جنگ معذور بودند آمدند تا به آنان اجازه جهاد داده شود، امّا آنان که ادعاى ایمان مى کردند و به خدا و رسول او دروغ گفتند بر جاى نشستند. به زودى به کسانى از آنان که کافر شدند عذابى دردناک خواهد رسید.

91) بر ناتوانان و بیماران و تهیدستانى که هزینه سفر جنگ را ندارند جهاد مقرّر نشده است تا بر اثر آن دچار رنج و سختى شوند از این رو سزاوار کیفر و نکوهش نیستند، به شرط آن که براى خدا و پیامبرش خیرخواهى کنند و از خیانت به خدا و رسول بپرهیزند و کارها را بر ضدّ پیامبر و مؤمنان واژگونه نکنند. اینان از نیکوکارانند و هیچ راهى براى سرزنش نیکوکاران نیست، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

92) و نیز جهاد مقرّر نشده است بر کسانى که وقتى نزد تو مى آیند تا مَرکبى به آنان بدهى و براى جهاد آماده شان کنى، مى گویى: من مرکبى نمى یابم که شما را به آن مجهّز کنم و آنان باز مى گردند در حالى که دیدگانشان از اندوهِ این که چیزى نمى یابند که در راه خدا هزینه کنند، اشکبار است.

93) راه سرزنش فقط بر روى کسانى گشوده است که با این که توانگرند از تو اجازه ترک جهاد مى خواهند. آنان به این خشنودند که با خانه نشینان باشند، و خدا بر دل هایشان مهر نهاده است، از این روست که نمى دانند.