88) پسران یعقوب رهسپار مصر شدند. هنگامى که بر یوسف درآمدند، گفتند: اى عزیز، به ما و خانواده ما آسیب رسیده و در تنگنا قرار گرفته ایم. این سرمایه اى که براى خرید آورده ایم ناچیز و کمتر از بهاى آذوقه اى است که بدان نیازمندیم، تو پیمانه را به طور کامل به ما عطا کن و برادرمان را به ما ببخش که خداوند بخشندگان را پاداش مى دهد.

89) یوسف گفت: آیا دانستید آن گاه که نادان بودید با یوسف و برادرش چه کردید ؟

90) گفتند: بى تردید، تو خود، یوسفى. چنین نیست ؟ گفت: چرا، من یوسفم و این برادر من است. قطعاً خداوند نعمتى بزرگ به ما ارزانى داشت. زیرا حقیقت این است که هر کس تقوا پیشه کند و شکیبایى ورزد نیکوکار است و خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمى کند.

91) برادران یوسف گفتند: به خدا سوگند که خدا تو را برگزیده و بر ما برترى داده است و قطعاً ما در اشتباه بوده ایم.

92) یوسف گفت: امروز بر شما هیچ سرزنشى نیست. خدا شما را مى آمرزد و مهربانترین مهربانان است.

93) سپس به برادرانش فرمود: این پیراهن مرا ببرید و آن را بر چهره پدرم بیفکنید، او بدین سبب بینا مى شود، و همه کسان خود را نزد من آورید.

94) و هنگامى که کاروان به راه افتاد و از مصر فاصله گرفت، پدرشان به تنى چند از پسرانش که نزد او بودند گفت: اگر مرا کم خرد نشمارید، بى شک من بوى یوسف را مى شنوم.

95) گفتند: به خدا سوگند تو در همان اشتباه گذشته خود هستى که یوسف را این گونه دوست مى دارى.