92) اى مردم به یقین این است نوع شما که همه یک امت هستید و یک هدف را دنبال مى کنید پس بیش از یک پروردگار ندارید و پروردگار شما منم و امورتان در اختیار من است; پس مرا بپرستید.

93) آرى، انسان ها همه امّتى یگانه اند که باید با پیروى از پیامبران خدا یک دین مى داشتند و همه بر آیین توحید بودند، ولى آنان دین را میان خود قطعه قطعه کردند و هر کدام بخشى از آن را گرفته و بخش هایى را وانهادند، امّا بدانند که همگان براى حسابرسى اعمالشان به سوى ما باز مى گردند.

94) پس هر کس برخى از کارهاى شایسته را انجام دهد در حالى که به خدا و پیامبران او ایمان داشته باشد، تلاشش پوشیده و بى سپاس نمى ماند و ما آن را براى او ثبت مى کنیم.

95) و بازگشتِ مردم دیارى که آن را نابود کرده ایم، به دنیا ناشدنى است. آنان هرگز نمى توانند بازگردند تا آنچه را از دست داده اند با ایمان و عمل شایسته به دست آورند.

96) این سنّت همچنان ادامه دارد تا این که راهِ بسته یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر بلندى شتابان به سوى سایر مردم روانه شوند.

97) در این هنگام آن وعده راست و درست نزدیک شود، و به ناگاه دیدگان کسانى که کفر ورزیده اند، خیره گردد و گویند: اى واى بر ما! به راستى ما از این رویداد بى خبر بودیم و کسى ما را بدان آگاه نکرد، نه بلکه ما خود ستمکار بودیم که به دنیا دل بستیم و این حقیقت را به فراموشى سپردیم.

98) شما کفرپیشگان و آنچه جز خدا مى پرستید، هیزم دوزخید، شما در آن وارد خواهید شد.

99) اگر اینها خدایانى شایسته پرستش بودند وارد دوزخ نمى شدند معبودان و پرستشگرانشان همگى در آن جا ماندگارند.

100) آنان در آن جا نعره و فریادى دارند و در آن جا ناشنوا خواهند بود.

101) امّا کسانى که پیش تر از جانب ما آن بهترین وعده ( ورود در بهشت ) به آنان داده شده است، اینانند که از آتش دوزخ دور نگاه داشته مى شوند.