97) با این حال، آیا مردم شهرها ایمن بودند از این که عذاب ما شبانه آن گاه که خفته اند به سراغشان آید ؟(97

98) و آیا مردم شهرها ایمن بودند از این که عذاب ما آن گاه که آفتاب مى گسترد، در حالى که به بازى روزانه مشغولند، به سراغشان آید ؟

99) آیا آنان از مکر خدا ایمن بودند ؟ جز مردم زیانکار از مکر خدا احساس ایمنى نمى کنند.

100) آیا فرجام شوم پیشینیان، کسانى را که زمین را پس از هلاکت ساکنانش به ارث مى برند راه ننموده و براى آنان این حقیقت را آشکار نکرده است که اگر بخواهیم، آنان را به گناهانشان گرفتار مى سازیم و بر دل هایشان مهر مى نهیم، در نتیجه آنان سخن حق را نخواهند شنید ؟

101) ما بخشى از خبرهاى این شهرها را بر تو حکایت مى کنیم، و به راستى پیامبرانشان معجزاتى را که بر حقّانیتشان دلالت داشت براى آنان آوردند ولى آنها ایمان نیاوردند، زیرا چنین نبودند که به چیزى که پیش تر آن را دروغ شمرده اند ایمان بیاورند. این گونه خداوند بر دل کافران مهر مى نهد.

102) آنان با خدا پیمان بستند که او را بپرستند و براى او شریکى مپندارند، ولى براى بیشترشان پایبندى به هیچ عهدى نیافتیم، و بیشترشان را این گونه یافتیم که عهدشان را مى شکنند.

103) سپس بعد از آن پیامبران، موسى را با نشانه هاى خود ( معجزات ) به سوى فرعون و اشرافیان دربارش به رسالت برانگیختیم ولى آنها را از روى ستم دروغ شمردند و انکار کردند، چرا که مردمى فسادگر بودند. پس بنگر فرجام فسادگران چگونه بود.

104) و موسى گفت: اى فرعون، همانا من پیامبرى از سوى پروردگار جهان ها هستم.