1) : بعضی ها در ترجمه این آیه دچار اشکال شده اند و همانند ترجمه فولادوند آن را چنان ترجمه کرده اند که عده ای از آخرت مأیوسند همانند یأس افراد کافری که در گور هستند. این مطلب درست نیست زیرا که اولاً کفاری که مرده اند از کجا معلوم که پس از مرگ به آخرت باور نداشته باشند و ثانیاً چگونه زندگان از این مطلب خبردار شده اند و اگر بگوییم خدا از این مطلب خبر می¬دهد چه نتیجه ای برای زندگان دارد و خدا برای ایجاد ایمان چنین مثالی را نمی¬زند. بعضی گفته اند کفار از اهل قبور از نجات خود مأیوسند که قرینه ای بر آن نیست. به نظر می¬رسد ترجمه صحیح که بعضی به آن توجه کرده اند این چنین است که قوم یهودی که با رفتارشان نشان می¬دهند که به آخرت ایمان ندارند همانند کافرانی هستند که از اهل قبور خبر می¬دهند. یعنی همانطوری که کفار مرگ را پایان همه چیز می¬دانند و بنابراین مردگان را فانی دائمی می¬دانند اهل کتابی که به دنیا چسبیده اند و چنان می¬کنند که گویی فردای قیامتی نیست همانند هم اند و فرقی ندارند (المیزان، 19 :412). پس عمل است که تعیین کننده سرنوشت انسان است و نه صرف اهل کتاب بودن. غلامرضا فدائی

1) : (من) در عبارت الکفار من اهل القبور در ترجمه آیت الله مکارم کفار را جزء از اهل قبور قرار داده اما در تفسیر المیزان یئس الکفار را فعل و فاعل قرار داده و اهل القبور را محل یأس می‌داند یعنی در ترجمه آیت الله مکارم ( اهل قبوری که کافرند مایوس شده اند) معنی شده اما در تفسیر المیزان ( یاس از اهل قبور توسط کافران) معنی شده
مرحوم علامه به مثل زدن کفار از اجساد پوسیده در گور برای انکار قیامت اشاره کرده اند