( ولی آنها از وفور نعمت و راحتی سفر سیر شدند ) پس گفتند: پروردگارا ، در میان ( منازل ) سفرهای ما دوری افکن ( تا نیاز به زاد و راحله باشد و برتری اغنیا روشن شود ) ، و آنها به خودشان ستم کردند ، پس ما هم آنها را داستان هایی ( عبرت انگیز در خاطره ها ) نمودیم و به کلی از هم متلاشی کردیم. همانا در این ( حادثه ) نشانه هایی ( از قدرت و غضب خداوند ) است برای هر صبرپیشه سپاسگزار. [ نظرات / امتیازها ]

ولی ( این ناسپاس مردم ) گفتند: «پروردگارا! میان سفرهای ما دوری بیفکن» ( تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق ) آنها به خویشتن ستم کردند! و ما آنان را داستانهایی ( برای عبرت دیگران ) قرار دادیم و جمعیّتشان را متلاشی ساختیم در این ماجرا ، نشانه های عبرتی برای هر صابر شکرگزار است. [ نظرات / امتیازها ]

ولی ( این ناسپاس مردم ) گفتند: «پروردگارا! میان سفرهای ما دوری بیفکن» ( تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق ) آنها به خویشتن ستم کردند! و ما آنان را داستانهایی ( برای عبرت دیگران ) قرار دادیم و جمعیّتشان را متلاشی ساختیم در این ماجرا ، نشانه های عبرتی برای هر صابر شکرگزار است. [ نظرات / امتیازها ]

باز آنها گفتند: بار الها ، سفرهای ما را دور و دراز گردان ، و ( به این تقاضای بی جا ) بر خویش ستم کردند ، ما هم آنها را داستانها و مثلهای عبرت آموز کردیم و به کلی متفرق و پراکنده ساختیم. در این عقوبت برای مردمان پر صبر و شکر آیاتی ( از عبرت و حکمت ) آشکار است. [ نظرات / امتیازها ]

تا گفتند: «پروردگارا ، میان [ منزلهای ] سفرهایمان فاصله انداز.» و بر خویشتن ستم کردند. پس آنها را [ برای آیندگان ، موضوعِ ] حکایتها گردانیدیم ، و سخت تار و مارشان کردیم قطعاً در این [ ماجرا ] برای هر شکیبای سپاسگزاری عبرتهاست. [ نظرات / امتیازها ]

ولی قوم سبا آن نعمت ها را ناسپاسی کردند و گفتند : پروردگارا ، میان سفرهای ما فاصله های دور و دراز قرار ده ، که این همه شهر و دیار در طول سفر ملال آور است . آنان با ارتکاب گناهان بر خویشتن ستم کردند; ما هم آنان را از میان بردیم ، به گونه ای که هیچ اثری از ایشان باقی نگذاشتیم ، جز این که آنها را به صورت قصه هایی بر سر زبان ها نهادیم . آری آنان را سخت پراکنده ساختیم به گونه ای که هیچ گروهی با نام و نشان قوم سبا یافت نمی شد . به راستی که در سرگذشت آنان برای هر کسی که بسیار شکیبا و سپاسگزار باشد ، نشانه هایی است بر لزوم پرستش خدا و تحقق روز جزا و پاداش . [ نظرات / امتیازها ]

پس [ این مغرورشدگان به رفاه و خوشی و ناسپاسان در برابر نعمت ] گفتند: پروردگارا! میان سفرهای ما را دوری و فاصله انداز. [ این را درخواست کردند تا تهیدستان و پا برهنگان نتوانند در کنار آنان سفر کنند ] ، و [ این گونه آنان ] بر خودشان ستم کردند ، پس ما آنان را داستان هایی [ برای عبرت آیندگان ] قرار دادیم و جمعشان را به شدت متلاشی و تار و مار کردیم ، همانا در این [ سرگذشت ها ] برای هر صبرکننده سپاس گزاری عبرت هاست [ نظرات / امتیازها ]

تا گفتند پروردگارا میان [منزلهاى] سفرهایمان فاصله انداز و بر خویشتن ستم کردند پس آنها را [براى آیندگان موضوع] حکایتها گردانیدیم و سخت تارومارشان کردیم قطعا در این [ماجرا] براى هر شکیباى سپاسگزارى عبرتهاست [ نظرات / امتیازها ]

پس (به ناسپاسى) گفتند: پروردگارا! میان سفرهاى ما فاصله بیانداز و بر خویشتن ستم کردند، پس ما آنان را موضوع داستان‏هایى (براى عبرت دیگران) قرار دادیم و آنان را به کلّى پراکنده و متلاشى کردیم، همانا در این (ناسپاسى آنان و قهر ما) نشانه‏هایى (از عبرت) براى هر صبر کننده و شکرگزارى وجود دارد [ نظرات / امتیازها ]

(مردم آن قراء) گفتند سفرهای ما را دورتر گردان و با این درخواست بیمورد بر خود ستم نمودند و ما هم آنها را ضرب المثل دیگران قرار داده و بطور کلی ایشان را پراکنده و متفرق ساختیم و خود این پراکندگی جمعیت مزبور برای مردمان شاکر و بردبار آیات (عبرت حق) است, [ نظرات / امتیازها ]

سپس گفتند پروردگارا بین سفرهاى ما فاصله انداز و بدین سان بر خویشتن ستم کردند آنگاه همچون افسانه شان گرداندیم و پاره و پراکنده شان ساختیم؛ بى گمان در این براى هر شکیباى شاکرى مایه هاى عبرت است [ نظرات / امتیازها ]

" پس گفتند: «پَروردگارا! ، دوری [و فاصله] اَنداز میانِ سَفَرهای ما!» ، و ظُلم نمودند خودشان را! ؛ پس [ما] آنها را اَخبار [و سَرگُذَشت هایی عِبرَت آموز] قَرار دادیم ، و متلاشی [و پَراکنده] نمودیم آنها را [به] هر پاره ای [جداگانه]! ؛ [و] حقیقتاً در آن ، حتماً آیاتی [و نشانه هایی] است برای هر [فَردِ بِسیار] صبرکُنَندهِ [بِسیار] شُکرگزار! . " . [ نظرات / امتیازها ]