1)
احمدی فقیه : به جای کلمه «آن» (اولی)، بهتر است در ترجمه از کلمه «این» استفاده شود.
2)
ghaf : تذکر :
بهتر است منظور خالق را که همان ( ذلک ) هست آن ترجمه نمود
چون ما به جد میخواهیم بفهمانیم که منظور خود قرآن است میخواهیم هی بگوییم ( این ) و این اشتباهست .
این قرآن است که اشاره به دور دارد و میگوید آن و ما هی میگیم این
تضاد با منظور معنای الهی راه درستی نیست .
اگر از منظور او ( خالق ) بی اطلاعیم . راه توجیه را نرویم
3)
احمدی فقیه : سلام و درود
چه خوب است نظرات خود را با ادبیات درست و با احترام بیان کنیم که بی شک نکات ارزنده ای برای همه پدیدار خواهد گشت.
کار ترجمه، کار ظریف و وقتگیر و زیبا و ارزشمند است. برای ترجمه به هر زبانی باید ادبیات آن را تا حد امکان یاد گرفت و در کار ترجمه به کار برد. بسیاری از واژههای عربی در جملات و آیات شریف قرآن حکیم اگر به صورت «تحتالفظی» به هر زبانی و از جمله پارسی، ترجمه شود، معنای درستی پیدا نمی کند. در ترجمه باید به معانی قبل و بعد و نیز بسیاری نکات دیگر از جمله تفسیرها و شأن نزول و غیره توجه داشت. بعد از انجام ترجمه چه خوب است به کارشناس ادبیات پارسی هم مراجعه کرد که مسلماً درسهای بسیاری گرفته خواهد شد.
«ذلک» و «هذا»: ما نمی توانیم بگوییم قصد خدا این بوده و آن نبوده و باید این کلمه را به کار می برد؟ هنوز در بسیاری آیات کارشناسان عرب نتوانستهاند جواب دهند که چرا خداوند متعال آن لغت و کلمه را به کار برده است، چه رسد به ما پارسی زبانان؟!
ما این قرآن عظیم را در دست داریم و هیچ شکی در آن وجود ندارد!
در ترجمه و زبان پارسی و در ابتدای قرآن عظیم به «این» اشاره شده است، و به «این» قرآن کریم اشاره میکند. بعضی از آیات عظام هم که قبلاً با «آن» ترجمه کرده بودند بعد از چند سال و در ویرایش جدید آن را به «این» تغییر دادهاند.
البته برای نشان دادن بزرگی و عظمت کتاب آسمانی «ذلک» به کار می رود!
و بسیاری از نکات دیگر...