ای کسانی که ایمان آورده اید ، هنگامی که دینی را تا مدت معینی ( به خاطر گرفتن وام یا داد و ستد ) به یکدیگر بدهکار شدید آن را بنویسید ، و باید نویسنده ای ( سند آن را ) در میان خودتان به عدالت بنگارد ، و هرگز نباید نویسنده از نوشتن آن- همان گونه که خدا به وی آموخته- امتناع ورزد ، او باید بنویسد و کسی که حق به گردن اوست ( بدهکار ) املا کند ، و از خداوند که پروردگار اوست پروا نماید و از حق چیزی را کم نگذارد ، و اگر کسی که حق به گردن اوست سفیه یا ناتوان ( سنّی ) باشد یا ( به خاطر آفت زبان ) نتواند املا کند ، ولیّ او به عدالت املا نماید. و دو گواه از مردانتان ( مردان مسلمان ) را به شهادت بطلبید ، و اگر دو مرد نباشد ، یک مرد و دو زن را از میان گواهانی که ( از دینشان ) رضایت دارید گواه بگیرید ، تا اگر یکی از آن دو زن فراموش نمود آن دیگری او را یادآوری نماید. و چون گواهان ( برای تحمل شهادت یا اداء آن ) دعوت شوند خودداری نکنند. و از نوشتن بدهیی که تا مدتی معین مهلت دارد ، کوچک باشد یا بزرگ ، ملول نشوید. این کار در نزد خدا عادلانه تر و برای گواهی استوارتر و به اینکه شک نکنید ( و نزاعی برنخیزد ) نزدیکتر است ، مگر آنکه داد و ستدی نقدی باشد که در میان خود تبادل می کنید ، که بر شما گناهی نیست که آن را ننویسید. و ( بهتر است که ) هر زمان داد و ستد کنید شاهد بگیرید ، و نباید نویسنده و گواه ( به واسطه زیاد و کم کردن ، به صاحب حق ) ضرر بزنند و نباید به نویسنده و شاهد به سبب ندادن حقشان ضرر برسد ، و اگر چنین کنید برای شما فسق و گناه است. و از خدا پروا کنید ، و خدا به شما می آموزد و خدا به همه چیز داناست. [ نظرات / امتیازها ]

ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی که بدهی مدّت داری ( به خاطر وام یا داد و ستد ) به یکدیگر پیدا کنید ، آن را بنویسید! و باید نویسنده ای از روی عدالت ، ( سند را ) در میان شما بنویسد! و کسی که قدرت بر نویسندگی دارد ، نباید از نوشتن- همان طور که خدا به او تعلیم داده- خودداری کند! پس باید بنویسد ، و آن کس که حق بر عهده اوست ، باید املا کند ، و از خدا که پروردگار اوست بپرهیزد ، و چیزی را فروگذار ننماید! و اگر کسی که حق بر ذمه اوست ، سفیه ( یا از نظر عقل ) ضعیف ( و مجنون ) است ، یا ( به خاطر لال بودن ، ) توانایی بر املا کردن ندارد ، باید ولیّ او ( به جای او ، ) با رعایت عدالت ، املا کند! و دو نفر از مردان ( عادل ) خود را ( بر این حقّ ) شاهد بگیرید! و اگر دو مرد نبودند ، یک مرد و دو زن ، از کسانی که مورد رضایت و اطمینان شما هستند ، انتخاب کنید! ( و این دو زن ، باید با هم شاهد قرار گیرند ، ) تا اگر یکی انحرافی یافت ، دیگری به او یادآوری کند. و شهود نباید به هنگامی که آنها را ( برای شهادت ) دعوت می کنند ، خودداری نمایند! و از نوشتن ( بدهیِ خود ، ) چه کوچک باشد یا بزرگ ، ملول نشوید ( هر چه باشد بنویسید ) ! این ، در نزد خدا به عدالت نزدیکتر ، و برای شهادت مستقیم تر ، و برای جلوگیری از تردید و شک ( و نزاع و گفتگو ) بهتر می باشد مگر اینکه داد و ستد نقدی باشد که بین خود ، دست به دست می کنید. در این صورت ، گناهی بر شما نیست که آن را ننویسید. ولی هنگامی که خرید و فروش ( نقدی ) می کنید ، شاهد بگیرید! و نباید به نویسنده و شاهد ، ( به خاطر حقگویی ، ) زیانی برسد ( و تحت فشار قرار گیرند ) ! و اگر چنین کنید ، از فرمان پروردگار خارج شده اید. از خدا بپرهیزید! و خداوند به شما تعلیم می دهد خداوند به همه چیز داناست. [ نظرات / امتیازها ]

شما ای کسانی که ایمان آورده اید هر گاه به یکدیگر وامی تا مدت معینی دادید آن را بنویسید ، نویسنده ای در بین شما آن را به درستی بنویسد ، و هیچ نویسنده ای نباید از آنچه خدایش آموخته دریغ کند ، پس حتما بنویسید ، و باید کسی که حق به عهده او است و بدهکار است ، املا کند ، ( نه طلبکار ) ، و باید که از خدا و پروردگارش بترسد ، و چیزی کم نکند و اگر بدهکار سفیه و یا دیوانه است ، و نمی تواند بنویسد سرپرستش به درستی بنویسد ، و دو گواه از مردان و آشنایان به گواهی بگیرید ، و اگر به دو مرد دسترسی نبود ، یک مرد و دو زن از گواهانی که خود شما دیانت و تقوایشان را می پسندید ، تا اگر یکی از آن دو یادش رفت دیگری به یاد او بیاورد ، و گواهان هر وقت به گواهی دعوت شدند نباید امتناع ورزند و از نوشتن وام چه به مدت اندک و چه بسیار ، ملول نشوید ، که این نزد خدا درست تر و برای گواهی دادن استوارتر ، و برای تردید نکردن شما مناسب تر است ، مگر آنکه معامله ای نقدی باشد ، که ما بین خودتان انجام می دهید ، پس در ننوشتن آن حرجی بر شما نیست ، و چون معامله ای کردید گواه گیرید ، و نباید نویسنده و گواه را زیان برسانید ، و اگر رساندید ، ضرری به خودتان است ، از خدا بترسید خدا شما را تعلیم می دهد ، که او به همه چیز دانا است . [ نظرات / امتیازها ]

ای اهل ایمان ، چون به قرض و نسیه معامله کنید تا زمانی معیّن ، سند و نوشته در میان باشد ، و بایست نویسنده درستکاری معامله میان شما را بنویسد ، و نباید کاتب از نوشتن خودداری کند ، که خدا به وی نوشتن آموخته پس باید بنویسد ، و مدیون باید مطالب را املاء کند ، و از خدا بترسد و از آنچه مقرّر شده چیزی نکاهد ، و اگر مدیون سفیه یا ناتوان ( صغیر ) است و صلاحیّت املا ندارد ولیّ او به عدل و درستی املا کند و دو تن از مردان خود ( از مسلمانان عادل ) گواه آرید ، و اگر دو مرد نیابید یک مرد و دو زن ، از هر که ( به عدالت ) قبول دارید گواه گیرید تا اگر یک نفر از آن دو زن فراموش کند دیگری به خاطرش آورد ، و هر گاه شهود را ( به محکمه ) بخوانند امتناع از رفتن نکنند ، و در نوشتن آن تا تاریخ معیّن مسامحه نکنید چه معامله کوچک و چه بزرگ باشد. این عادلانه تر است نزد خدا و محکمتر برای شهادت و نزدیکتر به اینکه شکّ و ریبی در معامله پیش نیاید ( که موجب نزاع شود ) مگر آنکه معامله نقد حاضر باشد که دست به دست میان شما برود ، در این صورت باکی نیست که ننویسید ، و گواه گیرید هر گاه معامله کنید ، و نبایست به نویسنده و گواه ضرری رسد ( و بی اجر مانند ) ، و اگر چنین کنید نافرمانی کرده اید. و از خدا بترسید و خداوند هم به شما تعلیم مصالح امور می کند و خدا به همه چیز داناست. [ نظرات / امتیازها ]

ای کسانی که ایمان آورده اید ، هر گاه به وامی تا سررسیدی معین ، با یکدیگر معامله کردید ، آن را بنویسید. و باید نویسنده ای [ صورت معامله را ] بر اساس عدالت ، میان شما بنویسد. و هیچ نویسنده ای نباید از نوشتن خودداری کند همان گونه [ و به شکرانه آن ] که خدا او را آموزش داده است. و کسی که بدهکار است باید املا کند ، و او [ نویسنده ] بنویسد. و از خدا که پروردگار اوست پروا نماید ، و از آن ، چیزی نکاهد. پس اگر کسی که حق بر ذمه اوست ، سفیه یا ناتوان است ، یا خود نمی تواند املا کند ، پس ولیّ او باید با [ رعایت ] عدالت ، املا نماید. و دو شاهد از مردانتان را به شهادت طلبید ، پس اگر دو مرد نبودند ، مردی را با دو زن ، از میان گواهانی که [ به عدالت آنان ] رضایت دارید [ گواه بگیرید ] ، تا [ اگر ] یکی از آن دو [ زن ] فراموش کرد ، [ زنِ ] دیگر ، وی را یادآوری کند. و چون گواهان احضار شوند ، نباید خودداری ورزند. و از نوشتنِ [ بدهی ] چه خرد باشد یا بزرگ ، ملول نشوید ، تا سررسیدش [ فرا رسد ] . این [ نوشتنِ ] شما ، نزد خدا عادلانه تر ، و برای شهادت استوارتر ، و برای اینکه دچار شک نشوید [ به احتیاط ] نزدیکتر است ، مگر آنکه داد و ستدی نقدی باشد که آن را میان خود [ دست به دست ] برگزار می کنید در این صورت ، بر شما گناهی نیست که آن را ننویسید. و [ در هر حال ] هر گاه داد و ستد کردید گواه بگیرید. و هیچ نویسنده و گواهی نباید زیان ببیند ، و اگر چنین کنید ، از نافرمانی شما خواهد بود. و از خدا پروا کنید ، و خدا [ بدین گونه ] به شما آموزش می دهد ، و خدا به هر چیزی داناست. [ نظرات / امتیازها ]

ای کسانی که ایمان آورده اید ، هرگاه برخی از شما ] به وسیله قرض یا نسیه [ به برخی دیگر بدهکار شدید که باید آن را تا سرآمدی معیّن بپردازید ، آن را بنویسید ، و باید نویسنده ای در میان شما متن قرارداد را به حق و عدل بنویسد ، و هیچ نویسنده ای نباید از نوشتن آن ـ چنان که خدا به او آموخته است ـ خودداری کند . پس باید او بنویسد و کسی که دیْن برعهده اوست ( بدهکار ) بر وی املا کند و از حساب و کیفر خدا ، پروردگار خود ، بترسد و به هنگام املا چیزی از آن نکاهد . و اگر کسی که دَیْن برعهده اوست ، کم خرد یا ناتوان باشد ، یا نتواند متن قرارداد را املا کند ، ولیِّ او به حق و عدل املا نماید ، و باید علاوه بر نوشتنِ سند از میان مردانتان دو تن را گواه بگیرید ، و اگر دو مرد نبودند ، یک مرد و دو زن از گواهانی که می پسندید ( شهادت آنها پذیرفته است ) گواه باشند . تعیین دو زن به جای یک مرد برای این است که بیم آن می رود که یکی از آن دو زن فراموش کند که در این صورت باید یکی از آن دو که به خاطر دارد دیگری را یادآوری کند . و گواهان نباید وقتی برای ] ادای [ شهادت دعوت می شوند خودداری کنند . و از نوشتنِ دَیْنی که آن را باید تا سرآمدش بپردازید ـ چه کم باشد یا زیاد ـ ملول نشوید . این کار نزد خدا عادلانه تر و برای شهادت استوارتر و به مصون ماندن شما از تردید نزدیک تر است . آری ، تمامی قراردادهای خود را بنویسید ، مگر این که دادوستدی نقدی باشد که کالا و بهای آن را میان خود دست به دست می گردانید که در این صورت بر شما باکی نیست که آن را ننویسید ، ولی هرگاه خرید و فروش کردید بر آن گواه بگیرید ، و مبادا نویسنده و گواه از سوی شما زیانی ببیند که اگر چنین کنید خدا را نافرمانی کرده اید . و از خدا پروا کنید و بدانید که خداوند احکام دین را به شما می آموزد و خدا به هر چیزی داناست . [ نظرات / امتیازها ]

ای اهل ایمان! چنانچه وامی به یکدیگر تا سر آمد معینی دادید ، لازم است آن را بنویسید. و باید نویسنده ای [ سَنَدش را ] در میان خودتان به عدالت بنویسد. و نباید هیچ نویسنده ای از نوشتن سند همان گونه که خدا [ بر اساس قوانین شرعی ] به او آموخته است ، دریغ ورزد. او باید بنویسد ، و کسی که حقْ به عهده اوست باید [ کلامش را جهت تنظیم سند برای نویسنده ] املا کند ، و از خدا که پروردگار اوست پروا نماید و از حق چیزی را نکاهد. و اگر کسی که حق به عهده اوست ، سفیه یا ناتوان باشد ، یا [ به علتی ] نتواند املا کند ، ولیّ و سرپرست او به عدالت املا کند. و دو شاهد از مردانتان را [ بر این حق ] شاهد بگیرید ، و اگر دو مرد نبود ، یک مرد و دو زن را از میان شاهدانی که می پسندید شاهد بگیرید ، تا اگر یکی از آن دو زن [ واقعیت را ] فراموش کرد ، آن دیگری او را یادآوری کند. و شاهدان هنگامی که [ برای ادای شهادت ] دعوت شوند [ از پاسخ دعوت ] امتناع نورزند ، و از نوشتن [ سندِ وام ] تا سرآمد معیّنش ، کوچک باشد یا بزرگ ، ملول نشوید ، این [ کار ] نزد خدا عادلانه تر و برای اقامه شهادت پابرجاتر ، و به اینکه [ در جنس وام ، اندازه آن و زمان پرداختش ] شک نکنید [ و ستیز و نزاعی پیش نیاید ] نزدیک تر است. مگر آنکه داد و ستدی نقدی باشد که آن را میان خود دست به دست می کنید ، در این صورت بر شما گناهی نیست که آن را ننویسید. و هرگاه داد و ستد کنید شاهد بگیرید. و نباید به نویسنده و شاهد زیان برسد و اگر زیان برسانید ، خروج از اطاعت خداست که گریبانگیر شما شده است و از خدا پروا کنید و خدا [ احکامش را ] به شما می آموزد و خدا به همه چیز داناست. [ نظرات / امتیازها ]

اى کسانى که ایمان آورده‏اید اگر بهمدیگر وامى تا مدت معین دادید آن را بنویسید و باید نویسنده‏اى از میان شما، بدرستى بنویسد و نویسنده از نوشتن، آن چنان که خدایش آموخته، دریغ نکند، باید بنویسد و کسى که حق بعهده اوست (مدیون) املاء کند یعنى بگوید و امضاء کند و از خدا بترسد و (از آنچه مقرر شده) چیزى کم نکند و اگر کسى که حق بعهده اوست (مدیون) سفیه یا ناتوان و عاجز است و املاء کردن نمیتواند سرپرست او بدرستى املاء کند و دو نفر از مردان را گواه بگیرید و اگر یافت نشود، یک مرد و دو زن از کسانى که رضایت میدهید و اگر یکى از آنها فراموش کند دیگرى بخاطر آورد و چون گواهان دعوت شوند دریغ و اباء نکنند از نوشتن وام، کوچک یا بزرگ، تا مدت آن وام، این (نوشتن) نزد خدا درست‏تر و براى گواهى دادن محکم‏تر و براى تردید نکردن شما مناسب‏تر است مگر آنکه معامله‏اى نقد باشد که ما بین خودتان بدهید و بگیرید که گناهى بر شما نیست که ننویسید و چون معامله کردید شاهد بگیرید و نویسنده و شاهد ضررى نبینند و اگر چنین کردید این، بدکارى با خودتان است از خدا بترسید او بشما (مصالح امور را) یاد میدهد و خدا بهر چیز دانا است. [ نظرات / امتیازها ]

اى کسانى که ایمان آورده‏اید اگر بهمدیگر وامى تا مدت معین دادید آن را بنویسید و باید نویسنده‏اى از میان شما، بدرستى بنویسد و نویسنده از نوشتن، آن چنان که خدایش آموخته، دریغ نکند، باید بنویسد و کسى که حق بعهده اوست (مدیون) املاء کند یعنى بگوید و امضاء کند و از خدا بترسد و (از آنچه مقرر شده) چیزى کم نکند و اگر کسى که حق بعهده اوست (مدیون) سفیه یا ناتوان و عاجز است و املاء کردن نمیتواند سرپرست او بدرستى املاء کند و دو نفر از مردان را گواه بگیرید و اگر یافت نشود، یک مرد و دو زن از کسانى که رضایت میدهید و اگر یکى از آنها فراموش کند دیگرى بخاطر آورد و چون گواهان دعوت شوند دریغ و اباء نکنند از نوشتن وام، کوچک یا بزرگ، تا مدت آن وام، این (نوشتن) نزد خدا درست‏تر و براى گواهى دادن محکم‏تر و براى تردید نکردن شما مناسب‏تر است مگر آنکه معامله‏اى نقد باشد که ما بین خودتان بدهید و بگیرید که گناهى بر شما نیست که ننویسید و چون معامله کردید شاهد بگیرید و نویسنده و شاهد ضررى نبینند و اگر چنین کردید این، بدکارى با خودتان است از خدا بترسید او بشما (مصالح امور را) یاد میدهد و خدا بهر چیز دانا است. [ نظرات / امتیازها ]

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که بدهى مدّت دارى (بر اثر وام یا معامله) به یکدیگر پیدا مى‏کنید، آنرا بنویسید. و باید نویسنده‏اى در میان شما به عدالت (سند را) بنویسد. کسى که قدرت بر نویسندگى دارد، نباید از نوشتن خوددارى کند، همانطور که خدا به او تعلیم داده است. پس باید او بنویسد و آن کس که حقّ بر ذمّه او (بدهکار) است املا کند و از خدایى که پرورگار اوست بپرهیزد و چیزى از آن فروگذار ننماید. و اگر کسى که حقّ بر ذمّه اوست، سفیه یا (از نظر عقل) ضعیف و یا (به جهت لال بودن) توانایى بر املا کردن ندارد، باید ولىّ او (بجاى او) با رعایت عدالت (مدّت و مقدار بدهى را) املا کند و دو نفر از مردان را (بر این حقّ) شاهد بگیرد و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از گواهان، از کسانى که مورد رضایت و اطمینان شما هستند (انتخاب کنید) تا اگر یکى از آنان فراموش کرد، دیگرى به او یادآورى کند. و شهود نباید به هنگامى که آنها را (براى اداى شهادت) دعوت مى‏کنند خوددارى نمایند. و از نوشتن (بدهى‏هاى) کوچک یا بزرگِ مدّت‏دار، ملول نشوید (هر چه باشد بنویسید،) این در نزد خدا به عدالت نزدیکتر و براى اداى شهادت استوارتر و براى جلوگیرى از شک و تردید بهتر مى‏باشد، مگر اینکه تجارت و داد و ستد نقدى باشد که در میان خود دست به دست مى‏کنید که ایرادى بر شما نیست که آنرا ننویسید. و هنگامى که خرید و فروش (نقدى) مى‏کنید، (باز هم) شاهد بگیرید و نباید به نویسنده و شاهد (به خاطر حقّگویى) زیانى برسد (و تحت فشار قرار گیرد) و اگر چنین کنید از فرمان خداوند خارج شده‏اید و از خدا بپرهیزید و خداوند (راه درست زندگى را) به شما تعلیم مى‏دهد وخداوند به هر چیزى داناست. [ نظرات / امتیازها ]

اى کسانى که ایمان آورده‏اید، چون وامى تا مدتى معیّن به یکدیگر دهید، آن را بنویسید. و باید در بین شما کاتبى باشد که آن را به درستى بنویسد. و کاتب نباید که در نوشتن از آنچه خدا به او آموخته است سرپیچى کند. و مدیون باید که بر کاتب املاء کند و از اللَّه، پروردگار خود بترسد و از آن هیچ نکاهد. اگر مدیون سفیه یا صغیر بود یا خود املاء کردن نمى‏توانست، ولىّ او از روى عدالت املاء کند. و دو شاهد مرد به شهادت گیرید. اگر دو مرد نبود، یک مرد و دو زن که به آنها رضایت دهید شهادت بدهند، تا اگر یکى فراموش کرد دیگرى به یادش بیاورد. و شاهدان چون به شهادت دعوت شوند، نباید که از شهادت خوددارى کنند. و از نوشتن مدّت دین خود، چه کوچک و چه بزرگ، ملول مشوید. این روش در نزد خدا عادلانه‏تر است، و شهادت را استواردارنده‏تر و شک و تردید را زایل‏کننده‏تر. و هر گاه معامله نقدى باشد اگر براى آن سندى ننویسید مرتکب گناهى نشده‏اید. و چون معامله‏اى کنید، شاهدى گیرید. و نباید به کاتب و شاهد زیانى برسد، که اگر چنین کنید نافرمانى کرده‏اید. از خداى بترسید. خدا شما را تعلیم مى دهد و او بر هر چیزى آگاه است. (282)
[ نظرات / امتیازها ]

282 اى اهل ایمان! اگر به یکدیگر تا مدت معینى قرض دادید، آن را بنویسید و باید نویسنده قرض شما را عادلانه بنویسد و آنکه نویسنده است همان طور که پروردگارش به او آموخته نباید از نوشتن خوددارى کند پس باید بنویسد و آن که حق بر گردن اوست املاء کند و بدهکار از خداى خویش بترسد و چیزى را کم نگذارد و اگر آن که حق بر گردن اوست کم عقل یا بى‏عقل است و قدرت املاء کردن ندارد، سرپرست او عادلانه املاء کند و دو مرد از مردان خود شاهد گیرید و اگر دو مرد نبود، یک مرد و دو زن از کسانى که مورد رضایت شما باشند، تا اگر یکى از یاد برد، یکى از آنها به خاطر آن دیگرى بیاورد. شاهدان وقتى دعوت مى‏شوند، خوددارى نکنند و از نوشتن قرض، کوچک یا بزرگ که داراى مدت است خسته نشوند که این نزد پروردگار به عدالت نزدیکتر و براى شهادت استوارتر و براى تردید نکردن شما مناسبتر است، مگر آنکه معامله نقدى باشد که در بین خود دست به دست کنید، در این صورت گناهى بر شما نیست اگر ننوشتید.
و هر وقت معامله‏اى کردید، شاهد بگیرید و هیچ گاه نباید نویسنده و شاهد زیان ببینند و اگر چنین کنید، بدکارى با خودتان است. از خدا بترسید، خداوند به شما آموزش مى‏دهد و خدا به همه چیز آگاه است. [ نظرات / امتیازها ]

اى آنکسانیکه ایمان آوردید چون معامله میکنید بوامى تا وقتى نامبرده پس بنویسیدش و باید که بنویسد میانتان نویسنده براستى و باید ابا نکند کاتبى که بنویسد همچنانکه آموزانیدش خدا پس باید بنویسد و باید املاء کند کسى که بر او است حق و باید بترسد از خدا که پروردگار اوست و کم نکند از آن چیزى را پس اگر باشد آن کسى که بر اوست حق کم خرد یا عاجز یا نتواند که املاء کند او پس باید املاء کند ولیش براستى و گواه برگیرید دو گواه از مردانتان پس اگر نباشند دو مرد پس یک مرد و دو آن از آنان که راضى باشید از گواهان تا چون فراموش کند یکى از آن دو پس بیاد آورد یکیشان دیگرى را و باید ابا نکند گواهان وقتى که خوانده شوند و نه ملول شوید که بنویسید آنرا کوچک یا بزرگ تا مدتش آن راستتر است نزد خدا و ثابت تر از براى شهادت و نزدیکتر بآنکه شک نکنید مگر آنکه باشد سودائى حاضر که گردانیده باشید آنرا میانتان پس نیست بر شما گناهى که ننویسید آن را و گواه برگیرید چون مبایعه کنید و باید که ضرر نرسانند نویسنده و نه گواهى را و اگر بکنید پس آن نافرمانى است و بترسید از خدا و مى‏آموزد شما را خدا و خدا بهمه چیز داناست (282) [ نظرات / امتیازها ]

هان! اى کسانى که ایمان آورده‏اید هر گاه که تا سر رسیدى معیّن به هم‏دیگر وامى دادید، آن را بنویسید و باید نویسنده‏اى در میان شما [آن را] عادلانه بنویسد و هیچ نویسنده‏اى نباید از نوشتن [آن‏] خوددارى کند به آن سان که خداوند او را آموزش داده است، و کسى که وام بر عهده‏ى اوست، باید املا کند و [نویسنده‏] بنویسید، و از خداوند که پروردگار اوست، پروا کنید و چیزى از آن کم نکند و اگر کسى که وام بر عهده‏ى اوست کم خرد یا ناتوان باشد یا نتواند که املا کند، پس باید ولىّ او عادلانه املا کند و از مردانتان دو شاهد را گواه بگیرید و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از شاهدانى که مى پسندید [شاهد شوند]، که اگر یکى از آن دو زن فراموش کرد، یکى از آن دو، دیگرى را یادآورى کند و زمانى که شاهدان دعوت شوند نباید خوددارى کنند و خسته نشوید از این که آن را، چه کوچک باشد چه بزرگ تا سر رسیدش بنویسید. این کار شما نزد خداوند درست‏تر و براى شهادت دادن استوارتر و به این که شک نکنید، نزدیک‏تر است، مگر آن که داد و ستد نقدى باشد که آن را در میان خود [دست به دست‏] مى‏گردانید که در این صورت گناهى بر شما نیست که آن را ننویسید و هر گاه خرید و فروش کنید بر آن شاهد بگیرید و نباید هیچ نویسنده و شاهدى زیان بیند و اگر چنین کارى انجام دهید آن از نافرمانى شماست، و از خداوند پروا کنید و خداوند [به این طریق‏] به شما آموزش مى‏دهد، و خداوند به هر چیزى داناست
[ نظرات / امتیازها ]

اى اهل ایمان هر گاه قرض دادید براى مدت معینى پس بنویسید او را و سند بگیرید و باید نویسنده با درستکارى بنویسد و از تحریر امتناع نورزد چه خداوند نوشتن را باو آموخته و باید بنویسد و مدیون آن را امضاء کند و از خدا بترسد و از آنچه مقرر شده چیزى کم نکند و اگر مدیون سفیه یا صغیر است و صلاحیت امضاء ندارد قیم او سند را با درستى امضاء نموده و دو نفر از مردان را گواه بگیرید اگر یافت نشود یک مرد و دو زن هر که را طرفین راضى باشند گواه و شاهد بگیرند و اگر یکى از آنها فراموش کند دیگرى بخاطر آورد و اگر کسى را براى شهادت بخوانند از قبول شهادت امتناع نکند و در نوشتن آن مسامحه نکنید چه کم باشد یا زیاد این نوشتن صحیح‏تر است نزد خدا براى شهادت و نزدیکتر است در آنکه شکى پیش آید که سبب اختلاف شود مگر آنکه معاملاتى انجام دهید نقدى و حضورى که نوشتن ضرورت ندارد و گواه بگیرید هنگام معامله و نباید بنویسنده و شاهد ضررى برسانید اگر چنین کنید نافرمانى کرده‏اید و از خدا بترسید او بشما مصالح امور را یاد میدهد و خدا بهر چیز دانا میباشد [ نظرات / امتیازها ]

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که بدهى مدّت دارى (بر اثر وام یا معامله) به یکدیگر پیدا مى‏کنید، آنرا بنویسید. و باید نویسنده‏اى در میان شما به عدالت (سند را) بنویسد. کسى که قدرت بر نویسندگى دارد، نباید از نوشتن خوددارى کند، همانطور که خدا به او تعلیم داده است. پس باید او بنویسد و آن کس که حقّ بر ذمّه او (بدهکار) است املا کند و از خدایى که پرورگار اوست بپرهیزد و چیزى از آن فروگذار ننماید. و اگر کسى که حقّ بر ذمّه اوست، سفیه یا (از نظر عقل) ضعیف و یا (به جهت لال بودن) توانایى بر املا کردن ندارد، باید ولىّ او (بجاى او) با رعایت عدالت (مدّت و مقدار بدهى را) املا کند و دو نفر از مردان را (بر این حقّ) شاهد بگیرد و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از گواهان، از کسانى که مورد رضایت و اطمینان شما هستند (انتخاب کنید) تا اگر یکى از آنان فراموش کرد، دیگرى به او یادآورى کند. و شهود نباید به هنگامى که آنها را (براى اداى شهادت) دعوت مى‏کنند خوددارى نمایند. و از نوشتن (بدهى‏هاى) کوچک یا بزرگِ مدّت‏دار، ملول نشوید (هر چه باشد بنویسید،) این در نزد خدا به عدالت نزدیکتر و براى اداى شهادت استوارتر و براى جلوگیرى از شک و تردید بهتر مى‏باشد، مگر اینکه تجارت و داد و ستد نقدى باشد که در میان خود دست به دست مى‏کنید که ایرادى بر شما نیست که آنرا ننویسید. و هنگامى که خرید و فروش (نقدى) مى‏کنید، (باز هم) شاهد بگیرید و نباید به نویسنده و شاهد (به خاطر حقّگویى) زیانى برسد (و تحت فشار قرار گیرد) و اگر چنین کنید از فرمان خداوند خارج شده‏اید و از خدا بپرهیزید و خداوند (راه درست زندگى را) به شما تعلیم مى‏دهد وخداوند به هر چیزى داناست. [ نظرات / امتیازها ]

les croyants! quand vous contractez une dette à échéance déterminée, mettez-la en écrit; et qu'un scribe l'écrive, entre vous, en toute justice; un scribe n'a pas à refuser d'écrire selon ce qu'Allah Lui a enseigné; qu'il écrive donc, et que dicte le débiteur: qu'il craigne Allah son Seigneur, et se garde d'en rien diminuer. Si le débiteur est gaspilleur ou faible, ou incapable de dicter lui-même, que son représentant dicte alors en toute justice. Faites-en témoigner par deux témoins d'entre vos hommes; et à défaut de deux hommes, un homme et deux femmes d'entre ceux que vous agréez comme témoins, en sorte que Si l'une d'elles s'égare, l'autre puisse Lui rappeler. et que les témoins ne refusent pas quand ils sont appelés. ne vous lassez pas d'écrire la dette, Ainsi que son terme, qu'elle soit petite ou grande: C'est plus équitable auprès d'Allah, et plus droit pour le témoignage, et plus susceptible d'écarter les doutes. mais s'il s'agit d'une marchandise présente que vous négociez entre vous: dans ce cas, il n'y a pas de péché à ne pas l'écrire. mais prenez des témoins Lorsque vous faites une transaction entre vous; et qu'on ne fasse aucun tort à aucun scribe ni à aucun témoin. Si vous le faisiez, cela serait une perversité en vous. et craignez Allah. alors Allah vous enseigne et Allah est Omniscient [ نظرات / امتیازها ]

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که بدهى مدّت دارى (بر اثر وام یا معامله) به یکدیگر پیدا مى‏کنید، آنرا بنویسید. و باید نویسنده‏اى در میان شما به عدالت (سند را) بنویسد. کسى که قدرت بر نویسندگى دارد، نباید از نوشتن خوددارى کند، همانطور که خدا به او تعلیم داده است. پس باید او بنویسد و آن کس که حقّ بر ذمّه او (بدهکار) است املا کند و از خدایى که پرورگار اوست بپرهیزد و چیزى از آن فروگذار ننماید. و اگر کسى که حقّ بر ذمّه اوست، سفیه یا (از نظر عقل) ضعیف و یا (به جهت لال بودن) توانایى بر املا کردن ندارد، باید ولىّ او (بجاى او) با رعایت عدالت (مدّت و مقدار بدهى را) املا کند و دو نفر از مردان را (بر این حقّ) شاهد بگیرد و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از گواهان، از کسانى که مورد رضایت و اطمینان شما هستند (انتخاب کنید) تا اگر یکى از آنان فراموش کرد، دیگرى به او یادآورى کند. و شهود نباید به هنگامى که آنها را (براى اداى شهادت) دعوت مى‏کنند خوددارى نمایند. و از نوشتن (بدهى‏هاى) کوچک یا بزرگِ مدّت‏دار، ملول نشوید (هر چه باشد بنویسید،) این در نزد خدا به عدالت نزدیکتر و براى اداى شهادت استوارتر و براى جلوگیرى از شک و تردید بهتر مى‏باشد، مگر اینکه تجارت و داد و ستد نقدى باشد که در میان خود دست به دست مى‏کنید که ایرادى بر شما نیست که آنرا ننویسید. و هنگامى که خرید و فروش (نقدى) مى‏کنید، (باز هم) شاهد بگیرید و نباید به نویسنده و شاهد (به خاطر حقّگویى) زیانى برسد (و تحت فشار قرار گیرد) و اگر چنین کنید از فرمان خداوند خارج شده‏اید و از خدا بپرهیزید و خداوند (راه درست زندگى را) به شما تعلیم مى‏دهد وخداوند به هر چیزى داناست. [ نظرات / امتیازها ] [ نظرات / امتیازها ]

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! وقتی به یکدیگر بدهی پیدا می‌کنید و باید در سررسیدش پرداخت کنید، سند آن را توسط کسی که به درستی و عدالت می‌نویسد، بنویسید. هیچ نویسنده‌ای نباید از نوشتن چنین سندی طفره رود و به شکرانه‌ی اینکه خدا نوشتن را به او آموخته است، از نوشتن خودداری نکند. پس او بنویسد و آن کس که بدهی به گردن اوست، متنش را املا کند و از خدا که پروردگار اوست، بپرهیزد و چیزی از قلم نیندازد. اگر کسی که بدهی بر ذمه‌ی اوست، سفیه یا صغیر یا ناتوان از املا کردن باشد، ولیّ او با رعایت عدالت، متن اقرارنامه را بر نویسنده املا کند. دو مرد مسلمان را شاهد بدهی بگیرید و اگر دو مرد حضور نداشتند، یک مرد و دو زن از بین کسانی که مورد رضایت و اطمینان شما هستند، انتخاب کنید تا اگر یکی از آنها فراموش کرد، دیگری یادآوری‌اش کند. و چون گواهان برای ادای شهادت دعوت شوند، نباید از آن خودداری کنند. از نوشتن سند بدهیِ خود، کوچک باشد یا بزرگ، ملول و دلگیر نشوید که این کار در نزد خدا عادلانه‌تر و برای جلوگیری از هرگونه شک و شبهه در روز شهادت، مطمئن‌تر و بهتر است. البته اگر داد و ستدی نقدی است که بین خود، دست به دست می کنید، اشکالی ندارد که آن را ننویسید؛ ولی برای آن هم شاهد بگیرید. نباید با ندادن مزد نویسنده یا به خاطر گفتن حقایق توسط شاهد، زیانی به ایشان برسد و اگر چنین کنید، دچار فسق شده و به خود زیان رسانده‌اید. پس از خدا بپرهیزید و بدانید که خداوندی که به همه چیز داناست، راه و رسم و احکام زندگی را به شما تعلیم می‌دهد. [ نظرات / امتیازها ]