و دستت را بسته به گردن خود قرار مده ، ( در انفاق واجبات بخل نورز ) و آن را به تمام نیز مگشای ( چندان انفاق مکن که خود نیازمند شوی ) که ملامت زده و وامانده خواهی نشست. [ نظرات / امتیازها ]

هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن ، ( و ترک انفاق و بخشش منما ) و بیش از حدّ ( نیز ) دست خود را مگشای ، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی! [ نظرات / امتیازها ]

( در انفاق به محتاجان زیاده روی مکن ) نه بخل بورز که گویی دستت را به گردنت بسته اند و نه آن چنان باز کن که چیزی ( برای روز مبادا ) نزد خود نگذاری آن وقت تهی دست بنشینی و خود را ملامت کنی . [ نظرات / امتیازها ]

و نه هرگز دست خود ( در احسان به خلق ) محکم به گردنت بسته دار ، و نه بسیار باز و گشاده دار ، که ( هر کدام کنی ) به نکوهش و درماندگی خواهی نشست. [ نظرات / امتیازها ]

و دستت را به گردنت زنجیر مکن و بسیار [ هم ] گشاده دستی منما تا ملامت شده و حسرت زده بر جای مانی. [ نظرات / امتیازها ]

و دست خویش بر گردن مبند و بخل مکن و بسیار هم آن را مگشای که هر چه داری ببخشی و در نتیجه نکوهیده و برهنه بر جای بنشینی . [ نظرات / امتیازها ]

و دستت را [ چون بخیلان به نشانه اینکه قدرت انفاق چیزی را به تهیدستان نداری ] برگردنت بسته مدار و [ آن چنان هم در انفاق ] دست و دل باز مباش [ که چیزی برای معاش خودت باقی نماند ] که در نتیجه [ نزد شایستگان ] نکوهیده [ و در زندگی خویش ] درمانده گردی. [ نظرات / امتیازها ]

و دستت را [از شدت بخل‏] بر گردنت مبند، و نیز بسیار گشاده‏اش مدار که ملامت زده و حسرت زده بنشینى‏ [ نظرات / امتیازها ]

نه هرگز دست خود محکم بسته دار و نه بسیار باز و گشاده که هر کدام کنى به نکوهش و حسرت خواهى نشست، [ نظرات / امتیازها ]

" و دَستت را بَسته به سویِ گَردنت قَرار مَده [و خَرج و اِنفاق را تَرک مَکُن]! ؛ و آن را کامِل مَگشای [و زیاده رَوی در خَرج و اِنفاق مَکُن]! ؛ [که] پس ، مَلامت زَده [و مُتَأسِّف و] حَشرَت زَده می نشینی! ". [ نظرات / امتیازها ]