و چون مردم را رحمتی بچشانیم ( مانند ، امنیت و وسعت روزی ) سرمستی می کنند ، و چون به خاطر گناهان دستاورد خودشان آسیبی به آنها رسد به ناگاه ( از رحمت حق نیز ) مأیوس می شوند ( و این هر دو حالت زشت است ) . [ نظرات / امتیازها ]

و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم ، از آن خوشحال می شوند و هر گاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام داده اند به آنان رسد ، ناگهان مأیوس می شوند! [ نظرات / امتیازها ]

و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم ، از آن خوشحال می شوند و هر گاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام داده اند به آنان رسد ، ناگهان مأیوس می شوند! [ نظرات / امتیازها ]

و مردم ( بر این عادتند که ) هر گاه ما رحمتی به آنها چشانیم شاد شده و اگر رنج و بلایی از کرده خودشان ببینند در آن حال ( به جای توبه به درگاه خدا ، از رحمتش به کلی ) نومید می شوند. [ نظرات / امتیازها ]

و چون مردم را رحمتی بچشانیم ، بدان شاد می گردند و چون به [ سزای ] آنچه دستاورد گذشته آنان است ، صدمه ای به ایشان برسد ، بناگاه نومید می شوند. [ نظرات / امتیازها ]

و آن گاه که مردم را رحمتی بچشانیم بدان شادمان می گردند و ما را از یاد می برند ، و اگر بر اثر کارهای ناروایی که دستاورد خودشان است مصیبت و رنجی به آنان برسد ، بی درنگ نومید می شوند . [ نظرات / امتیازها ]

و هرگاه به مردم رحمتی [ چون نعمت ، ثروت ، اولاد و امنیت ] بچشانیم به آن شادمان می شوند ، و چون به سبب گناهانی که مرتکب شده اند آسیب و گزندی به آنان رسد ، ناگهان ناامید می شوند. [ نظرات / امتیازها ]

چون به مردم رحمتى بچشانیم، شادمان مى‌شوند؛ و چون به سبب کارهایى که کرده‌اند رنجى به آنها رسد، ناگهان نومید مى‌گردند [ نظرات / امتیازها ]

‏هرگاه به مردمان مرحمتی بکنیم و نعمتی برسانیم ، از آن سرمست و مغرور می‌گردند ، و اگر رنج و بلائی به خاطر کارهائی که کرده‌اند گریبانگیرشان شود ، فوراً مأیوس و ناامید می‌گردند .‏
[ نظرات / امتیازها ]

اگر مردم را از روی لطف خود سروری بچشانیم خوشحال (و خرم) میشوند و چون گزندی به ایشان از نتایج بد اعمالشان برسد از رحمت پــــروردگار مایوس میگردند, [ نظرات / امتیازها ]

و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم، از آن خوشحال می‌شوند؛ و هرگاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام داده‌اند به آنان رسد، ناگهان مأیوس می‌شوند! [ نظرات / امتیازها ]

و چون به مردم رحمتى بچشانیم به آن شادمان شوند و اگر به خاطر کار و کردار پیشینیان مکروهى به ایشان رسد آنگاه است که نومید مى شوند [ نظرات / امتیازها ]

" و هنگامی که مَردُم را رَحمتی بچشانیم ، خوشحال [و سَرمَست] شَوند به آن! ؛ و اگر بَدی [و گرفتاری] به آنها برسد به [سزایِ] آنچه [خودشان انجام دادند و] دَست های آنها پیش فرستاد ، آنگاه آنها [به یک باره مأیوس و] نااُمید می شَوند! . " . [ نظرات / امتیازها ]