الا ای پیمبر نگردی غمین
از آنها که گشتند کافر به دین
نمایند اظهار دین بر زبان
ولی کفر ورزند اندر نهان
تو از آن یهودان که پنهان و فاش
بگشتند جاسوس ، غمگین مباش
به آن ملتی کز عناد و غرور
نیامد به پیشت ز نزدیک و دور
به جای سخنهای حقت تمام
ز فتنه ، رسانند بس حرف خام
سخنهای حق را ز امیال خویش
پس و پیش کردند آن قوم و کیش
بگویند گر حکم قرآن چنین
رسیدست ، گردید مومن به دین
وگرنه ، گزینید دوری از آن
بجویید بیزاری از آن بیان
بلی آنکسی را که یکتا خدا
به رسوائی افکند اندر قضا
تو هرگز نخواهی توانست باز
رهائیش بخشی از آن بی نیاز
بلی این کسان را یگانه اله
نخواهد که گردند پاک از گناه
به دنیا ذلیلند اندر صفت
بر آنها عذابیست در آخرت
[ نظرات / امتیازها ]