1) : آوردن ( ای رسول ، تو کیفر ) در ابتدای ترجمه باعث زیباتر شدن ترجمه گردیده است اگر کسی کلمه‌ی خاصی را در نرم افزار قرآن جستجو کرده باشد و این آیه جزو نتایج جستجو باشد با دیدن این ترجمه متوجه می شود که خطاب با کیست و نیازی به نگاه کردن به آیات قبلی نخواهد داشت به نظر می‌رسد باید ترجمه با وجود محدودیت واضح باشد. آمدن ( تو کیفر ) هم در شناسایی علت واگذاری کمک کننده است وقتی خواننده این عبارت را می خواند که:«مرا واگذار با کسی که این گفتار را تکذیب می کند» سوال پیش می آید که واگذار، برای چی؟ در بعضی از ترجمه ها حتی بعد از این عبارت نقطه گذاشتند که ادامه می توانست کمک کننده برای جواب این سوال باشد و در این ترجمه علاوه بر آمدن( تو کیفر ) در ادامه می گوید:«.. به من واگذار که ما آنها....) که حرف «که» برای تبیین بهتر انتخاب شده است. اما اگر کلمه‌ی «به تدریج» در ترجمه استفاده شده بود شاید حق مطلب بهتر ادا می شد با آنکه بعضی از مترجمین سعی کردند موضوع استدراج را در فعل نشان دهند اما شاید بدرستی این موضوع برداشت نشود بطور مثال «به ورطه هلاکت فرو خواهیم افکند » که مترجم به جای « خواهیم افکند » از «فرو خواهیم افکند » استفاده کرده است.