1)
احمدی : به نام خدا
با سلام
من درباره این آیه نورانی از قرآن یک نظر کاملا شخصی و یک تفسیر شخصی دارم که خواهشمندم به شخصی بودن آن توجه نموده و برداشت دیگری از آن نشود.
علاوه بر تفسیر هایی از علمای محترم و از کتب تفسیری معتبر ما در این جا ذکر شد. به عقیده بنده این آیه با توجه به این که در سوره نسا آمده خود می تواند یک پیام مهم برای زنان به خصوص زنان دوران پیامبر داشته باشد و به عقیده من این آیه از آینده خبر میداده است و طرف صحبتش علاوه بر تمام زنان آن دوران و همچنین زنان زمان حال و آینده ما، مستقیما خبر از نیرنگ و اشتباه زنی از زنان پیامبر را میدهد که نقش مهمی در آینده بازی خواهد کرد یعنی آیشه ،و هشدار میدهد که مرقب باشید و از خدا و رسول و فرمانداران از خودتان پیروی کنید و با توجه به اینکه مولا علی در زمان به راه انداختن جنگ جمل توسط آیشه فرماندار و خلیفه زمان بودند این آیه میگوید که همه و به خصوص تو ای آیشه برای هر اختلافی که در بین شما است به دستورات خدا و رسول و فرماندار یا خلیفه زمان خود رجوع کن که اگر غیر از این عمل کنی جزو مومنان نخواهی بود و به روز قیامت ایمان نخواهی داشت که در این صورت در رده کفار قرار خواهی گرفت.
این نظر بنده حقیر درباره این آیه نورانی می باشد.
یا حق
2)
: سلام چرا فعل آمَنوا که جمع مذکرغائب است مخاطب ترجمه میشود؟
3)
: سلام جواب اقای احمدی که سوال در مورد فعل آمنوا داشتند را از سایت اسلام کوئست نت اقای هادوی تهرانی کپی کردم
تحلیل نحوی «یا ایها الذین آمنوا» چیست و چرا علیرغم غایب بودن فعل، در فارسی آنرا به صورت مخاطب ترجمه میکنند.(ای کسانی که ایمان آوردید)؟
پاسخ اجمالی
عباراتی؛ مانند «یا ایها الذین»، «یا ایها الناس» و...، که با حروف ندا آغاز میشوند جملاتی نداییه هستند که در فرض سؤال، «یا» از ادات ندا و «اَیُّ» منادای نکره مقصوده است که ظاهرش مبنی بر ضم است، ولی محلاً منصوب میباشد و «ها»، حرف تنبیه و «الّذین» اسم موصول و مبنی بوده و چون صفت یا بدل برای اَیّ میباشد محلاً منصوب است و «آمنوا» فعل و فاعل، صله برای الّذین است.[i]
با توجه به اینکه در منادای نکره مقصوده، شخص ندا دهنده، فرد یا افرادی را به طور اجمال قصد کرده و آنان را در نفس و ذهن خود به منزله مخاطب، آن چنان مجسم میکند که گویا آن افراد غایب، پیش روی او حاضر هستند. به همین دلیل، در برگرداندن این عبارت به زبان فارسی و با توجه به مدل این زبان، فعل ماضی غایب، به صورت مخاطب معنا میشود و با توجه به آنچه گفته شد، چنین معنایی مخالف با متن اصلی نخواهد بود.
[i] . صافی، محمود بن عبد الرحیم، الجدول فی اعراب القرآن، ج 1، ص 223، دمشق، بیروت، دار الرشید، مؤسسه الایمان، چاپ چهارم، 1418ق.
4)
: (نظر و برداشت شخصی است)
بنا بر روایات متعدد پیامبر از اختلافات بوجود آمده بعد از خودش خبر داده و این ایه به جهت هدایتگری و جلوگیری از تفسیرهای غلط و بروز بدعت ها آورده شده و به وضوح عنوان میکند اگر اختلاف نظری بین مسلمانان رخ داد به جهت رفع آن به خدا و رسول منظور همان قرآن و پیامبر که هم اکنون وجه اشتراک همه مسلمانان است مراجعه شود و مرجع حل اختلاف سنجیدن این با این دو میزان است.و اگر چنین میشد هیچگاه تفرقه میان مسلمانان بروز نمیکرد...(نظر و برداشت شخصی است)