آیا ننگریستی به کسانی که به آنها ( در مکه پیش از تشریع جهاد ) گفته شد: دست های خود را ( از جنگ با مشرکان ) باز دارید و نماز را برپا کنید و زکات بدهید ( ولی آنها به جنگ شتاب داشتند ) ، اما همین که ( در مدینه ) جنگ بر آنها نوشته و مقرر شد گروهی از آنان همانند ترس از خدا یا ترسی بیش از آن از مردم می ترسیدند و گفتند: پروردگارا ، چرا جنگ را بر ما مقرر کردی؟! چرا ما را تا مدتی کوتاه مهلت ندادی؟! بگو: [ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدی کسانی را که ( در مکّه ) به آنها گفته شد: «فعلا ) دست از جهاد بدارید! و نماز را برپا کنید! و زکات بپردازید!» ( امّا آنها از این دستور ، ناراحت بودند ) ، ولی هنگامی که ( در مدینه ) فرمان جهاد به آنها داده شد ، جمعی از آنان ، از مردم می ترسیدند ، همان گونه که از خدا می ترسند ، بلکه بیشتر! و گفتند: «پروردگارا! چرا جهاد را بر ما مقرّر داشتی؟! چرا این فرمان را تا زمان نزدیکی تأخیر نینداختی؟!» به آنها بگو: «سرمایه زندگی دنیا ، ناچیز است! و سرای آخرت ، برای کسی که پرهیزگار باشد ، بهتر است! و به اندازه رشته شکافِ هسته خرمایی ، به شما ستم نخواهد شد! [ نظرات / امتیازها ]

مگر ندیدی آن عده ای را که در روزگاری که قتال با کفار صادر نشده بود آرزوی صدورش را می کشیدند و تو ، به ایشان می گفتی: زنهار مبادا دست به شمشیر زنید ، بلکه هم چنان نماز بخوانید و زکات بدهید تا استخوان بندی اسلام محکم گردد ، ولی همین که محکم شد و فرمان قتال صادر گردید جمعی از آنان دچار وحشت شدند ، همان قدر که از خدا می ترسیدند بلکه بیشتر از آن از مردم کفار ترسیدند و گفتند: [ نظرات / امتیازها ]

آیا نمی نگری به حال مردمی که ( گفتند: به ما اجازه جنگ ده و ) به آنها گفته شد: اکنون از جنگ خودداری کرده ، به نماز و زکات قیام کنید پس آن گاه که بر آنها حکم جهاد آمد در آن هنگام گروهی از آنان به همان اندازه که باید از خدا ترسند یا بیش از آن ، از مردم ترسیدند و گفتند: ای خدا ، چرا بر ما حکم جنگ را فرض کردی؟ چرا عمر ما را تا اجل نزدیک طبیعی به تأخیر نیفکندی؟ بگو: زندگانی دنیا متاعی اندک است و جهان آخرت برای هر کس که خداترس باشد بهتر از دنیاست ، و ( در آنجا ) کمترین ستمی به شما نخواهد شد. [ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدی کسانی را که به آنان گفته شد: « [ فعلًا ] دست [ از جنگ ] بدارید ، و نماز را برپا کنید و زکات بدهید» ، و [ لی ] همین که کارزار بر آنان مقرّر شد ، بناگاه گروهی از آنان از مردم [ مشرکان مکّه ] ترسیدند مانند ترس از خدا یا ترسی سخت تر. و گفتند: «پروردگارا ، چرا بر ما کارزار مقرّر داشتی؟ چرا ما را تا مدّتی کوتاه مهلت ندادی؟» بگو: «برخورداری [ از این ] دنیا اندک ، و برای کسی که تقوا پیشه کرده ، آخرت بهتر است ، و [ در آنجا ] به قدر نخِ هسته خرمایی بر شما ستم نخواهد رفت.» [ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدی کسانی را که به آنان گفته شد : اینک ـ به رغم آزار مشرکان ـ دست از جهاد بدارید و نماز را برپا دارید و زکات بدهید تا امکانات جنگ برای شما فراهم شود . امّا هنگامی که پیکار بر آنان واجب شد ، برخلاف انتظار ، گروهی از ایشان از مردم ] = مشرکان [ ترسیدند ، مانند ترس از خدا یا ترسی بیشتر ، و گفتند : پروردگارا ، چرا پیکار را بر ما مقرر داشتی ؟ چرا مرگ ما را تا زمان مقرر آن به تأخیر نینداختی که آن سرآمدی نزدیک است ؟ ای پیامبر ، به آنان بگو : بهره دنیا اندک است و سرای آخرت برای کسی که تقوا پیشه کرده است بهتر است و بر شما به اندازه رشته هسته خرمایی ستم نمی رود و از پاداشتان کاسته نمی شود ، پس نباید از پیکار در راه خدا هراسی در دل داشته باشید . [ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدی کسانی را که [ پیش از اعلام حکم جهاد ] به آنان گفته شد: [ چون زمینه جنگ فراهم نیست ] دست از جنگ بازدارید و [ در این شرایط ] نماز را بر پا دارید ، و زکات بپردازید. ولی هنگامی که جنگ بر آنان لازم و مقرّر شد ، ناگاه گروهی از آنان مانند ترس از [ عقوبت ] خدا یا ترسی سخت تر از آن از مردمِ [ مُشرک ] ترسیدند و گفتند: پروردگارا! چرا جنگ را بر ما لازم و مقرّر کردی؟ و چرا ما را تا زمانی نزدیک [ که زمان مرگ طبیعی است ] مهلت ندادی؟ بگو: متاع دنیا اندک ، و آخرت برای آنان که تقوا ورزیده اند بهتر است و به اندازه رشته میان هسته خرما مورد ستم قرار نمی گیرند. [ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدی کسانی را که به آنها گفته شد که اکنون از جنگ باز ایستید و نماز بخوانید و زکات بدهید که چون جنگیدن بر آنان مقرر شد گروهی چنان از مردم ترسیدند که باید از خدا می ترسیدند حتی ترسی بیشتر از ترس خدا و گفتند ای پروردگار ما چرا جنگ را برما واجب کرده ای و ما را مهلت نمی دهی تا به مرگ خود که نزدیک است بمیریم بگو متاع این جهانی اندک است و آخرت از آن پرهیزگاران است و به شما حتی به قدر رشته ای که در میان هسته ی خرماست ستم نمی شود [ نظرات / امتیازها ]

N'as-tu pas vu ceux auxquels on avait dit: ‹Abstenez-vous de combattre, accomplissez la Salat et acquittez la Zakat!› puis Lorsque le combat leur fut prescrit, voilà qu'une partie d'entre eux se mit à craindre les gens comme on craint Allah, ou même d'une crainte plus forte encore, et à dire: ‹ش Notre Seigneur! pourquoi nous as-tu prescrit le combat? pourquoi N'as-tu pas reporté cela à un Peu plus tard?› Dis: ‹La jouissance d'ici-bas est éphémère, mais la vie future est meilleure pour quiconque est pieux. et on ne vous lésera pas fût-ce d'un brin de noyau de datte [ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدى کسانى را که به آنها گفته شد که اکنون از جنگ بازایستید و نماز بخوانید و زکات بدهید، که چون جنگیدن بر آنان مقرر شد، گروهى چنان از مردم ترسیدند که باید از خدا مى‌ترسیدند؟ حتى ترسى بیشتر از ترس خدا. و گفتند: اى پروردگار ما، چرا جنگ را بر ما واجب کرده‌اى و ما را مهلت نمى‌دهى تا به مرگ خود -که نزدیک است- بمیریم؟ بگو: متاع اینجهانى اندک است و آخرت از آن پرهیزگاران است و به شما حتى به قدر رشته‌اى که در میان هسته خرماست ستم نمى شود. [ نظرات / امتیازها ]

Did you not see those to whom it was said, “Restrain your hands, keep the prayer established and pay the charity”; but when fighting was ordained for them, some of them started fearing people, the way they feared Allah – or even greater! And they said, “Our Lord! Why have You ordained fighting for us? If only You would have let us live some more!” Say (O dear Prophet Mohammed – peace and blessings be upon him), “The usage of this world is meagre; and the Hereafter is better for the pious; and you will not be wronged even (the weight of) a single thread.” [ نظرات / امتیازها ]

آیا نمى‏نگرى کسانى را که (پیش از هجرت) به آنان گفته شد (اکنون) دست نگهدارید و نماز به پا دارید و زکات بپردازید. لیکن چون جهاد (در مدینه) بر آنان مقرّر شد، گروهى از آنان از مردم (مشرک مکّه) چنان مى‏ترسیدند که گویا از خدا مى‏ترسند، بلکه بیش از خدا (از کفّار مى‏ترسیدند) و (از روى اعتراض) گفتند: پروردگارا! چرا جنگ را بر ما واجب کردى؟ چرا ما را تا سرآمدى نزدیک (مرگ طبیعى) مهلت ندادى؟ بگو: برخوردارى دنیا اندک و ناچیز است و براى کسى که تقوا پیشه کند آخرت بهتر است، و به اندازه‏ى رشته‏ى میان هسته خرما، به شما ستم نخواهد شد. [ نظرات / امتیازها ]

آیا نمی‌بینی (ای محمّد و تعجّب نمی‌کنی از) کسانی که (پیش از آن که اجازه‌ی جنگ صادر شود، نسبت به جنگ علاقه نشان می‌دادند و هر چند) بدیشان گفته می‌شد: (وقت جهاد فرا نرسیده است؛) دست از جنگ بدارید و نماز را برپا دارید و زکات مال بدر کنید (در ظاهر شتاب می‌کردند و گوششان به کسی بدهکار نبود). امّا وقتی که جنگ بر آنان واجب گردید (و فرمان جهاد داده شد) بدین هنگام دسته‌ای از ایشان از مردم همان گونه ترسیدند و هراس برداشتند که از خدا ترس و هراس داشتند! و بلکه بیشتر هم دچار خوف و وحشت شدند! و گفتند: پروردگارا! چرا (بدین زودی) جنگ را بر ما واجب کردی؟ چه می‌شد اگر به ما فرصت بیشتری می‌دادی (تا از لذائذ دنیا بهره می‌گرفتیم؟). بگو: کالای دنیا اندک است و آخرت برای کسی که پرهیزگار باشد بهتر است، (و جزای شما داده شود) و کمترین ستمی به شما نشود. [ نظرات / امتیازها ]

آیا داستان کسانى را که به آنان گفته شد [عجالتا] دست از جهاد نگه دارید و نماز را برپا دارید و زکات بپردازید ندانسته‌اى؟ که چون بر آنان جهاد مقرر گشت، آنگاه گروهى از آنان از مردم [مشرکان مکه‌] چنان مى‌ترسیدند که باید از خداوند ترسید، یا حتى از آن شدیدتر، و [در دل‌] مى‌گفتند پروردگارا چرا بر ما جهاد را مقرر داشتى، کاش ما را تا زمانى نزدیک واپس مى‌داشتى، بگو بهره دنیا ناچیز است و براى کسى که تقوا پیشه کند آخرت بهتر است، و بر شما به اندازه ذره ناچیزى هم ستم نخواهد رفت‌ [ نظرات / امتیازها ]

آیا نظر نیفکنده اى به کسانى که [خواهان رفتن به جهاد بودند و ]به آنان گفته شد: [فعلا] دست نگهدارید و نماز را بر پا دارید و زکات بدهید; ولى هنگامى که جنگ بر آنان مقرّر شد ناگهان گروهى از آنان از مردم مى ترسیدند مانند ترس از خدا یا ترسى بیشتر و گفتند: پروردگارا! براى چه جنگ را بر ما مقرّر کردى؟ چرا ما را تا زمانى نزدیک مهلت ندادى؟ بگو: بهره دنیا اندک است و آخرت براى کسى که با تقوا باشد بهتر است، و شما به اندازه رشته هسته خرمایى ستم نمى بینید. [ نظرات / امتیازها ]

آیا ننگریستی بدانان که بدیشان گفته شد بازدارید دستهای خود را و بپای دارید نماز را و بدهید زکات را تا گاهی که بر ایشان جنگ نوشته شد ناگهان گروهی از ایشان ترسند مردم را مانند ترسیدن خدا یا سخت‌تر و گفتند پروردگارا چرا جنگ بر ما نوشتی کاش ما را مهلت می‌دادی تا سرآمدی نزدیک بگو کامیابی دنیااست اندک و آخرت بهتر است برای آنکه پرهیزکاری کند و ستم بر شما نشود به مقدار تاری که در هسته خرما است‌ [ نظرات / امتیازها ]

آیا به کسانی ننگریستی که پیش از فرمان جهاد به آنان گفته شد دست های خویش را از پیکار باز دارید ونماز بر پا دارید و زکات بدهید ولی آن ها اعتراض داشتند و خواستار جنگ بودند پس چون کارزار بر آن ها نوشته شد آن گاه گروهی از ایشان از مردم می ترسیدند مانند ترس از خدا یا ترسی بیشتر، وگفتند:پروردگارا چرا بر ما کارزار نوشتی؟ چرا ما را تا سر آمدی نزدیک مرگ مهلت ندادی؟ بگو:کالا وبرخورداری این جهان اندک استو آن جهان برای کسی که پرهیزگار باشد بهتر است و بر شما به اندازه رشته هسته خرمایی(اندکی) ستم نرود. [ نظرات / امتیازها ]

هان ای پیامبر آیا به کسانی ننگریستی که پیش از فرود فرمان جهاد، خواهان برخورد با شرک گرایان بودند و به آنان گفته شد : اینک از جهاد دست نگه دارید و نماز به پا دارید و زکات وحقوق مالی خود را بدهید تا هنگام جهاد خواهد آمد؛ اما هنگامی که کارزار بر آنان مقرر گردید، به ناگاه گروهی از آنان از مردم شرگ گرا و زورمند ترسیدنمد، آن هم به سان ترس از خدا و یا ترسی بیشتر؛ و گفتند:پروردگارا! چرا برنامه جهاد را بر ما مقرر داشتی؟ کاش مرگ ما را تا سر آمدی نزدیک به تأخیر می افکندی! ای پیامبر به آنان بگو: کالای دنیا ناچیز است، و سرای آخرت برای کسی که پروا پیشه سازد بهتر است؛ و در آن جا به اندازه رشته ای که بر هسته خرما قرار دارد، بر شما ستم نخواهد رفت. [ نظرات / امتیازها ]

ترجمه مجتبوی
آیا به کسانى ننگریستى که [پیش از فرمان جهاد] به آنان گفته شد دستهاى خویش [از پیکار] باز دارید و نماز برپا دارید و زکات بدهید [ولى آنها اعتراض داشتند و خواستار جنگ بودند] پس چون کارزار بر آنان نوشته شد آنگاه گروهى از ایشان از مردم مى‏ترسیدند مانند ترس از خدا یا ترسى بیشتر، و گفتند: پروردگارا، چرا کارزار بر ما نوشتى؟ چرا ما را تا سرآمدى نزدیک- مرگ- مهلت ندادى؟ بگو: کالا و برخوردارى این جهان اندک است و آن جهان براى کسى که پرهیزگار باشد بهتر است و بر شما به اندازه رشته هسته خرمایى- اندکى- ستم نرود [ نظرات / امتیازها ]

ترجمه انگلیسی :
Have you not seen those to whom it was said: Withhold your hands, and keep up prayer and pay the poor-rate; but when fighting is prescribed for them, lo! a party of them fear men as they ought to have feared Allah, or (even) with a greater fear, and say: Our Lord! why hast Thou ordained fighting for us? Wherefore didst Thou not grant us a delay to a near end? Say: The provision of this world is short, and the hereafter is better for him who guards (against evil); and you shall not be wronged the husk of a date stone.
[ نظرات / امتیازها ]

ترجمه مجتبوی
آیا به کسانى ننگریستى که [پیش از فرمان جهاد] به آنان گفته شد دستهاى خویش [از پیکار] باز دارید و نماز برپا دارید و زکات بدهید [ولى آنها اعتراض داشتند و خواستار جنگ بودند] پس چون کارزار بر آنان نوشته شد آنگاه گروهى از ایشان از مردم مى‏ترسیدند مانند ترس از خدا یا ترسى بیشتر، و گفتند: پروردگارا، چرا کارزار بر ما نوشتى؟ چرا ما را تا سرآمدى نزدیک- مرگ- مهلت ندادى؟ بگو: کالا و برخوردارى این جهان اندک است و آن جهان براى کسى که پرهیزگار باشد بهتر است و بر شما به اندازه رشته هسته خرمایى- اندکى- ستم نرود.
[ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدی کسانی را که به آنها گفته شد که اکنون از جنگ بازایستید و نماز بخوانید و زکات بدهید ، که چون جنگیدن بر آنان مقرر شد ، گروهی چنان از مردم ترسیدند که باید از خدا می ترسیدند ? حتی ترسی بیشتر از ترس خدا و گفتند : ای پروردگار ما ، چرا جنگ را بر ما واجب کرده ای و ما رامهلت نمی دهی تا به مرگ خود که نزدیک است بمیریم ? بگو : متاع اینجهانی اندک است و آخرت از آن پرهیزگاران است و به شما حتی به قدر رشته ای که در میان هسته خرماست ستم نمی شود [ نظرات / امتیازها ]

Have you not seen those to whom it was said: Withhold your hands, and keep up prayer and pay the poor-rate; but when fighting is prescribed for them, lo! a party of them fear men as they ought to have feared Allah, or (even) with a greater fear, and say: Our Lord! why hast Thou ordained fighting for us? Wherefore didst Thou not grant us a delay to a near end? Say: The provision of this world is short, and the hereafter is better for him who guards (against evil); and you shall not be wronged the husk of a date stone [ نظرات / امتیازها ]

آیا ندیدی کسانی را که در مکه از تو اجازه‌ی جنگ می‌خواستند و چون به آنها گفته شد: "اینک وقت جنگ نیست. فعلا از جنگ خودداری کنید و نماز برپا دارید و زکات بپردازید" ناراحت شدند. اما وقتی در مدینه حکم جهاد با دشمنان صادر شد، گروهی از آنان به همان اندازه که باید از خدا بترسند وحتی بیشتر از آن، از دشمنان ترسیدند و به خدا گفتند: که چرا بر ما حکم جنگ را مقرر کردی؟ کاش مدتی کوتاه به ما مهلت می‌دادی تا به مرگ طبیعی می‌مردیم. ای پیامبر! بگو: زندگانی دنیا متاعی اندک است و جهان آخرت برای هر کس که خداترس باشد بهتر از دنیاست و حتی به اندازه‌ی رشته‌ی باریکی که روی هسته‌ی خرماست به شما ستم نمی‌شود. [ نظرات / امتیازها ]