و چون انسان ( بی ایمان یا سست ایمان ) را آسیب و زیانی برسد ( مانند خطر غرق و مرض مهلک ) پروردگار خود را در حال بازگشت ( قهری ) به سوی او می خواند ، سپس چون نعمتی از جانب خود ( نعمت نجات و غیره ) به او عطا کند آنچه را که به خاطر آن در گذشته خدا را می خواند فراموش می کند و ( دوباره ) برای او شریکانی ( از بت و غیره ) قرار می دهد تا ( مردم را ) از راه او گمراه سازد! بگو: به کفر خویش اندک مدتی برخوردار باش ، که حتما از اهل آتش خواهی بود. [ نظرات / امتیازها ]

هنگامی که انسان را زیانی رسد ، پروردگار خود را می خواند و بسوی او باز می گردد امّا هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند ، آنچه را به خاطر آن قبلًا خدا را می خواند از یاد می برد و برای خداوند همتایانی قرار می دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد بگو: «چند روزی از کفرت بهره گیر که از دوزخیانی!» [ نظرات / امتیازها ]

هنگامی که انسان را زیانی رسد ، پروردگار خود را می خواند و بسوی او باز می گردد امّا هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند ، آنچه را به خاطر آن قبلًا خدا را می خواند از یاد می برد و برای خداوند همتایانی قرار می دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد بگو: «چند روزی از کفرت بهره گیر که از دوزخیانی!» [ نظرات / امتیازها ]

و ( بی چاره ) انسان را هر گاه فقر و مصیبت و رنجی پیش آید در آن حال به دعا و توبه و انابه به درگاه خدای خود رود و چون نعمت و ثروتی از سوی خود به او عطا کند خدایی را که از این پیش می خواند به کلی فراموش سازد و برای خدای یکتا شریک و همتاهایی قرار دهد تا ( خلق را ) از راه خدا گمراه سازد. بگو: ( ای نگون بخت ) اندکی به کفر ( و عصیان ) لذّت و آسایش جو ، که عاقبت از اهل آتش دوزخ خواهی بود. [ نظرات / امتیازها ]

و چون به انسان آسیبی رسد ، پروردگارش را- در حالی که به سوی او بازگشت کننده است- می خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتی عطا کند ، آن [ مصیبتی ] را که در رفعِ آن پیشتر به درگاه او دعا می کرد ، فراموش می نماید و برای خدا همتایانی قرار می دهد تا [ خود و دیگران را ] از راه او گمراه گرداند. بگو: «به کفرت اندکی برخوردار شو که تو از اهل آتشی.» [ نظرات / امتیازها ]

و هنگامی به انسان گزندی برسد ، به سوی خدا باز می گردد و به ربوبیّت او اعتراف می کند و برای برطرف شدن آن گزند پروردگار خود را می خواند ، سپس وقتی خدا از جانب خود نعمتی به او بخشید ، به آن سرگرم می شود و گزندی را که پیش تر برطرف شدن آن را از خدا می طلبید فراموش می کند و برای خدا همتایانی قرار می دهد تا مردم را از راه خدا باز دارد . بگو : از کفر خودت اندکی بهره مند شو ، ولی بدان که این بهره مندی جاودانه نیست و تو از اهل دوزخ خواهی بود . [ نظرات / امتیازها ]

و چون به انسان آسیبی رسد ، پروردگارش را در حال بازگشت به سوی او [ برای برطرف شدن آسیبش ] می خواند ، سپس چون او را [ برای رهایی از آن آسیب ] نعمتی از جانب خود عطا کند ، آن آسیب را که پیش تر برای برطرف شدنش دعا می کرد ، فراموش می کند و دوباره برای خدا همتایانی قرار می دهد تا [ مردم را ] از راه خدا گمراه کند. بگو: اندک زمانی از کفر خود برخوردار باش ، بی تردید تو از اهل آتشی. [ نظرات / امتیازها ]

و وقتی که ناملایمی به انسان برسد، پروردگار خود را با حالت انابه و رجوع به سوی او، می خواند و وقتی خدا نعمتی به او دهد باز دعا و تضرع قبلی رافراموش می کند و برای خدا شریکانی می گیرد تا مردم را از راه خدا گمراه کند، به او بگوسرگرم کفر خود باش و به این بهره اندک دلگرم باش ، همانا تو از اهل آتشی [ نظرات / امتیازها ]

‏هنگامی که گزندی متوجّه انسان می‌گردد ، پروردگار خود را به فریاد می‌خواند و تضرّع کنان رو به درگاه او می‌آورد . سپس هنگامی که نعمت بزرگی از جانب خود بدو داد ( و شقاوت او را به سعادت و ناخوشی وی را به خوشی تبدیل کرد ) خدا را که قبلاً به فریاد می‌خواند فراموش می‌کند ( و گزند را از یاد می‌برد و به ترک دعا می‌گوید ) و خداگونه‌هائی را برای خدا می‌سازد تا ( هم خود را و هم مردمان را بدان ) از راه او به در برد و گمراه کند . ( ای پیغمبر ! به چنین فردی ) بگو : اندک روزگاری از کفر خود بهره‌مند شو ( و با آن خوش بگذران ، امّا بدان که ) تو از دوزخیانی .‏ [ نظرات / امتیازها ]

و چون به انسان آسیبى رسد پروردگارش را در حالى که به سوى او بازگشت‏کننده است مى‏خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا کند آن [مصیبتى] را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا مى‏کرد فراموش مى‏نماید و براى خدا همتایانى قرار مى‏دهد تا [خود و دیگران را] از راه او گمراه گرداند بگو به کفرت اندکى برخوردار شو که تو از اهل آتشى [ نظرات / امتیازها ]

و هرگاه به انسان آسیبى رسد پروردگارش را مى‏خواند در حالى که (با توبه) به سوى او بازگشته است. امّا همین که خداوند از جانب خویش نعمت بزرگى به او دهد آن چه را (به خاطر رفع آن) قبلاً خدا را مى‏خواند، فراموش مى‏کند و براى خداوند همتایانى قرار مى‏دهد تا (خود و دیگران را) از راه او منحرف سازد. بگو: «مدّت کمى را با کفر خود کامیاب باش که تو بدون شک از دوزخیانى». [ نظرات / امتیازها ]

همینکه بشر در رنج و مصیبتی گرفتار شود دست به دعا برداشته و بدرگاه خـــدا رو کرده و توبه و انابه مینماید و چون نعمت و ثروت باو عطا شده و رفع آلام و مصائب از او شود, آنچه پیش از آن میخواند بکلی فراموش ساخته و برای خــــدا شرکائی قرار می دهد تا باعث گمراهی او شود, (ای پیغمبر) به این قبیل مردم بگو کمی در این کفر خود راحت و آسایش بجو که تو عاقبت از اهل آتش و دوزخی و به عذاب ابدی گرفتار خواهی بود, [ نظرات / امتیازها ]

چون به آدمى گزندى برسد، به پروردگارش روى مى‌آورد و او را مى‌خواند. آنگاه چون به او نعمتى بخشد، همه آن دعاها را که پیش از این کرده بود از یاد مى‌برد و براى خدا همتایانى قرار مى‌دهد تا مردم را از طریق او گمراه کنند. بگو: اندکى از کفرت بهره‌مند شو، که تو از دوزخیان خواهى بود. [ نظرات / امتیازها ]

" و هنگامی که اِنسان را [گِرفتاری و] ضَرری رسید ، پَروردگارش را [تُوبه کُنان و] بازگَشت کُنَنده به سوی او خواند ؛ سپس هنگامی که او را نعمَتی از او عَطا نمود ، فَراموش کرد آنچه را به سویِ او می خواند از قَبل ، و همتایانی قرار داد برای خداوند تا گُمراه نماید از راهِ او! ؛ بگو: «بَهره مَند شُو به کُفر [و ناسپاسیِ] خودت اَندَکی ، [که] قطعاً تو از [اَصحاب و] اَهالیِ آتش [جهنَّم] هستی!» . " . [ نظرات / امتیازها ]