تا چون به مغرب خورشید رسید ( که شاید غرب افریقا ساحل اقیانوس بوده ) خورشید را دریافت که ( گویی ) در چشمه ای گرم و گل آلود فرو می رود ، و در آنجا گروهی ( از کفار ) را یافت. گفتیم: ای ذو القرنین ( در کار آنان مختاری ) یا عذاب می کنی و یا در حقّشان راهی نیکو پیش می گیری. [ نظرات / امتیازها ]

تا به غروبگاه آفتاب رسید ( در آن جا ) احساس کرد ( و در نظرش مجسّم شد ) که خورشید در چشمه تیره و گل آلودی فرو می رود و در آن جا قومی را یافت گفتیم: «ای ذو القرنین! آیا می خواهی ( آنان ) را مجازات کنی ، و یا روش نیکویی در مورد آنها انتخاب نمایی؟» [ نظرات / امتیازها ]

چون به غروبگاه آفتاب رسید آن را دید که در چشمه ای گل آلود فرو می رود و نزدیک چشمه گروهی را یافت. گفتیم ای ذو القرنین یا عذاب می کنی یا میان آن طریقه ای نیکو پیش می گیری . [ نظرات / امتیازها ]

تا هنگامی که ( در سیر خود ) به مغرب رسید خورشید را ( که در دریای محیط غروب می کرد ) چنین یافت که در چشمه آب تیره ای رخ نهان می کند و آنجا قومی را یافت که ( چون کافر بودند ) به ذو القرنین دستور دادیم که درباره این قوم یا قهر و عذاب ( اگر ایمان نیاوردند ) یا لطف و رحمت ( اگر ایمان آرند ) به جای آور. [ نظرات / امتیازها ]

تا آن گاه که به غروبگاه خورشید رسید ، به نظرش آمد که [ خورشید ] در چشمه ای گِل آلود و سیاه غروب می کند ، و نزدیک آن طایفه ای را یافت. فرمودیم: «ای ذو القرنین ، [ اختیار با توست ] یا عذاب می کنی یا در میانشان [ روش ] نیکویی پیش می گیری.» [ نظرات / امتیازها ]

و سپس به راه افتاد ، تا وقتی که به غروبگاه خورشید ، آخرین معموره های مغرب زمین رسید ، از ساحل دریا چنین یافت که گویی خورشید در دریایی سیاه و گِل آلود فرو می رود ، و در کنار دریا قومی را یافت و آنان را تحت سلطه خود درآورد . گفتیم : ای ذوالقرنین ، با آنان چه خواهی کرد ؟ آیا آنان را کیفر می دهی یا در میانشان به نیکی رفتار می کنی ؟ [ نظرات / امتیازها ]

تا زمانی که به محل غروب خورشید رسید [ منظره غروب ] خورشید را چنین یافت که در چشمه ای گرم و لجن آلود غروب می کند ، و نزد آن قومی را یافت [ که فساد و ستم می کردند ] . گفتیم: ای ذوالقرنین! یا [ این قوم را به کیفر فساد و ستمشان ] عذاب می کنی و یا در میانشان شیوه ای نیک در پیش می گیری. [ نظرات / امتیازها ]

تا آنکه به سرزمین مغرب [خورشید] رسید و چنین یافت که در چشمه‏اى گل‏آلود [و گرم‏] غروب مى‏کند و در نزدیکى آن قومى را یافت گفتیم اى ذوالقرنین [اختیار با توست‏] یا آنان را عذاب مى‏کنى، یا با آنان نیکى مى‏کنى‏
[ نظرات / امتیازها ]

تا اینکه (روزی محلی) که آفتاب غروب میکند رسید و چنان پنداشت که خورشید در چشمۀ آب شیره و گرمی فرو رفته و غروب مینماید و در کنار آن چشمه مردمی را یافت, (ما) به ذوالقرنین گفتیم (در بارۀ این جماعت تو مختاری که اگر ایمان نیاورند) مجازات نمائی و یا (چنانچه قبول ایمان کنند) لطف و نیکوئى معمول دارى, [ نظرات / امتیازها ]

تا هنگامى که ذو القرنین به مغرب رسید جایى که خورشید را چنین مى یافت که در چشمه ى آب تیره اى غروب مى کند و آنجا قومى را یافت که ما به ذو القرنین دستور دادیم که تو درباره ى این قوم یا قهر و عذاب یا لطف و رحمت بجاى آور [ نظرات / امتیازها ]

" تا هنگامی که به محلِّ غروبِ خورشید رسید ، آن را یافت [که] در چشمه ای [از] گِل ، غروب می نماید ؛ و نزدِ آن ، قومی را یافت ؛ [به او] گفتیم: «ای ذوالقَرنین! ، [تو اختیار داری] یا که عذاب نمایی و یا که نیکویی [و گذشت] در [حقِّ] آنها [پیش] بگیری!» ". [ نظرات / امتیازها ]

آیه 86 سوره کهف:
حَتَّیٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا یَا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِیهِمْ حُسْنًا
ترجمه : حَتَّیٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ تا هنگامی که به سرزمین غروب خورشید (غرب آفریقا یا غروب آذربایجان ) رسید وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَةٍ [آنجا] خورشید را دید که [گویی] در چشمه اى گرم و جوشان فرو می رود وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا و در آنجا گروهی [از کفّار] را دید. قُلْنَا یَا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِیهِمْ حُسْنًا دستور دادیم:اى ذوالقرنین [در کار آنان مختارى] یا آنها را عذاب میکنی یا در موردشان راهی نیکو پیش می گیرى.
لغات:
حَمِئَةٍ : حَمِئَةٍ: گل سیاه - لجن (منظورازعین حمئة چشمه ای دارای گل سیاه یعنی لجن است ، گاهی عین برای دریا نیز به کار می رود(از ریشه (حمء )، در لغت عرب در معانی زیر آمده است. گل سیاه ، گل سیاه مخلوط با آب گرم ،آب گرم ، لجن سیاه بد بو.( برداشت از المنجد) ، آب گرم و سوزنده ، دود و هر شیء سیاه ، راغب و طبرسی شی ای که از سوختن پیه بوجود آید معنی کرده اند. راغب علّت تسمیه آنرا حرارت شدید و یا سیاهیی که در آن هست احتمال میدهد.( برداشت از قاموس )
حُسْنًا: معنی حُسْناً: نیکو، به شکل نیکو (حسن عبارت است از هر چیزی که بهجت و شادابی آورد و انسان به سوی آن رغبت کند ) از ریشه (حسن )، در لغت عرب در معانی زیر آمده است: زیبا ، رفتار نیکو ، ملاطفت کردن ، کار نیک ، پاداش نیک ، آراسته و نیکو ، خشنود کردن ، احسان کردن ،مردم خوب ، چیزی که باعث خوبی و نیکی شود .(برداشت از المنجد)
تُعَذِّبَ : به معنی عذاب می کنی ،از ریشه (عذب )، در لغت عرب در معانی زیر آمده است: باز داشتن از کاری ، عذاب دادن ، شکنجه کردن ، از آب گوارا محروم کردن ، شکنجه ، عذاب ، محروم کردن شخص از چیز دلخواه (برداشت از المنجد ) ، استمرار الم و درد ، شکنجه و عذاب طولانی ، هر چیزی که به انسان دشوار باشد و او را از مرادش منع کند ، آب آلوده و کدر را به خورد کسی دادن ، عیش کسی را برهم زدن ، اصل آن بمعنی منع است و عذاب را از آنجهت عذاب گویند که از راحتی و آسایش منع می کند و آنرا از بین میبرد در صحاح و قاموس و اقرب الموارد منع را از جملۀ معانی عذب شمرده است . (برداشت از قاموس )
به جوان و انسان مجرد به این جهت عَذَب می گویند که خود را از آسایش و راحتی و لذت جنسی محروم می کند .
منظور قرآن در این آیه این است که وقتی ذوالقرنین به آن سرزمین رسید وقت غروب هر کسی این گونه تصور می کرد که در آن سرزمین خورشید به وقت غروب در چشمه آب گرم و یا دریا و یا در یک سرزمین باتلاقی فرو می رود . به عبارتی بهتر به نظر می رسید سرزمین عجیب و غریبی است . طرز برخورد کردن با مردمان آنجا را به ذوالقرنین واگذار کردیم که هر طور مصلحت می داند با آنان برخورد کند . خواه با ملاطفت برخورد کند خواه اینکه آنها را مجازات نماید . به عبارتی بهتر به او گفتیم هرطور که مصلحت می دانی با آنها برخورد کن .
[ نظرات / امتیازها ]