کلمه «سماء» در زبان عربى به معنى بالاست. گاهى به چند مترى بالاتر از سطح زمین، مانند شاخه‏هاى درخت که در ارتفاع کمى قرار دارند، گفته شده است.
«وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ» و گاهى به ارتفاع ابرها که از آن باران مى‏بارد «وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً» و گاهى به جوّ اطراف زمین اطلاق شده است. «جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً»