یَکاَدُ البَرقُ یَخطَفُ أبصَارَهُم کلَّمَا أضَاءَ لَهُم مَّشَوا فِیهِ وَ إذَا أظلَمَ عَلَیهِم قَامُوا وَ لَو شَاءاللهُ لَذَهَبَ بِسَمعِهِم وَ أبصَارِهِم إنَّ اللهَ عَلیَ کلِّ شیءٍ قَدِیر

دزدان کیف زن را ندیده ای با چه شتاب و سرعتی کیف را زده و می ربایند، عرب ها به این نوع ربودن تن و چابک "خطف" گفته و به چنین رباینده ای "خطاف" می گویند.حال قرآن می گوید: نه تنها آن رعد مهیب و کشنده است، بلکه برق آن نیز چنان براق و تیز و تند بوده که تو گویی نزدیک است چشم را از آنان ربوده و ایشان را برای همیشه کور سازد.

کلَّمَا أضَاءَ لَهُم مَشَوا فِیهِ وَ إِذَا أظلَمَ عَلَیهِم قَامُوا

همینکه برق می زند راه را یافته و راه می افتند، و همینکه خاموش می شود مات و مبهوت بر جای خود می ایستند.

و این نشانه می دهد که اعمال عبادی چه راستین و چه دروغین باشند تولید برق و انرژی و نیرو می کنند، با این تفاوت که اگر اعمال آدمی از سر ایمان و اعتقاد و ارادت باشد، پای خورشید به میان کشیده می شود و یک روشنی مدام و پی در پی در اختیار انسان است. اما اگر از سر کفر و نفاق صورت پذیرد، تنها تولید برق و انرژی گذرا و ناپایدار خواهد کرد.

وَ لَو شَاءَ اللهُ لَذَهَبَ بِسَمعِهِم وَ أبَصارِهِم

و از یاد نبریم که خداوند بر اثر نفاق چشم و گوش دل آنان را گرفت، حال اگر بخواهد بر اثر رعد و برق همین چشم و گوش ظاهری ایشان را هم می تواند بگیرد.

اما البته چنین چشم و گوشی را نمی گیرد زیرا خود مایه ی عذاب بیشتر و رنج افزون است.

إنَّ اللهَ عَلیَ کلِّ شیءٍ قَدِیر

و خداوند بر هر کاری تواناست

و توانایی هیچکس بر توان او نمی چربد، از اینرو منافقان سرانجام ذلیل و خوار خواهند شد.

پیداست که سر پنجه ی ما را چه بود زور

با ساعد سیمین توانا که تو داری(1)

از ویژ گی های انسان ، فراموشی و نسیان است . بسیاری از اعمالی که انسان انجام می دهد در فاصله ی کوتاهی به دست فراموشی سپرده می شود و او حتی قادر نیست اعمال یک روزش را کاملا به یاد آورد تا چه رسد به اعمال و کارهای تمام عمرش را . خداوند در آیه 6از سوره مبارکه مجادله می فرماید : { یوم یبعثهم الله جمیعا فینبئهم بما عملوا احصاه الله و نسوه و الله علی کل شی ء شهید } ، یعنی : به یاد آر روزی که خدا در آن روز همه ی مردم را بر انگیزد تا آنها را از اعمالشان که خداوند آنها را شماره کرده و آنها آن را فراموش کرده اند آگاه کند و خداوند شاهد بر هر چیزی است .
و ثانیا : انسان در برخی موارد به خاطر خود بینی و خود خواهی اعمال بد و ناپسند خود را زیبا و شایسته می بیند و هر گز تصور نمی کند که عمل نادرستی انجام داده است ، ولی در روز قیامت ، خداوند حقیقت اعمالشان را برای آنها بیان می کند و آنها را از واقعیت با خبر می سازد . خداوند در آیه 103و 104 سوره کهف می فرماید : { قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا * الذین ضل سعیهم فی الحیاه الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا }، یعنی : بگو : آیا شما را از کسانی که اعمالشان از همه زیان بارتر است آگاه نسازم ؟ آنها کسانی هستند که سعی و تلاش آنها در زندگی دنیا ضایع گشته ولی خود گمان می کنند که کار نیکی انجام داده اند .
2- هدف اصلی از آگاه کردن بندگان از اعمالشان در روز قیامت ، رسیدگی به اعمال آنها در داد گاه عدل الهی است نه صرف خبر دادن و اگاه کردن بندگان از کردار و کار ها یشان ، در واقع خداوند با بیان اعمال بندگان در روز قیامت ،مدارک و شواهد جرم و محکومیت آنها را بیان می کند و پرونده عمری گناه و نا فرمانی را در برابر آنها حاضر می کند به گونه ای که آنها با دیدن پرونده سیاه خود به جرم و گناه خود اعتراف می کنند و به هیچ وجه نمی توانند آن را انکار کنند .

جالب است بدانید که خداوند مستقیما در قرآن به خوردن گوشت و ماهی و میوه اشاره می کند و آنها را از نعمت های زندگی بخش الهی برمی شمارد و از ما می خواهد که از آنها بخوریم که به ترتیب در سوره مائده آیه 1 و 96، سوره نحل، آیه 14 و سوره مؤمنون آیه 19 آمده است .

مشخصه بارز شخصیت کافر آن است که دل و اندیشه اش را قفل کرده است و راهی برای نفوذ هیچ حرف تازه و اندیشه متفاوتی نگذاشته است و به همین دلیل، از درک حقایق عاجز است .

شخصیت های مؤمن، خود دارای سه درجه شخصیتی می باشند ; آنان که به خود ظلم می کنند، آنان که میانه رو هستند و آنان که پیشتازانند; (فاطر/32) .

. از دیدگاه قرآن، سه نوع شخصیت اساسی وجود دارد; مؤمن، کافر و منافق ; (آیات 2 تا 20 سوره بقره) .