وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ
خداوند به مردان و زنان با ایمان، باغ هایی از بهشت وعده داده.......

چنان که زنان و مردان در پیمودن راه کمال و فضلیت در دنیا یکسان هستند در کسب درجات بهشت نیز تفاوتی بین آنها نیست. آنها که نورانیت و فضیلت بیشتری کسب کردند، درجات بالاتری دارند، خواه زن باشند یا مرد.

سوره مبارکه حدید آیه شریفه 9

هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ
او کسی است که آیات روشنی بر بنده اش (محمد) نازل می کند تا شما را از تاریکی ها به سوی نور برد، خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است.

قرآن ما را از تاریکی به نور می برد، تاریکی نشان از جهل، بی ایمانی، خشونت، یأس و........... (صفات ناپسند) است و نور نشانی از خردمندی، ایمان، رحمت، امید و..........(صفات پسندیده) است.

سوره مبارکه بقره آیه شریفه 153

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ
ای کسانی که ایمان آورده اید : (در برابر حوادث) از صبر و نماز کمک بگیرید، بدون شک خدا با صابران است.
نماز نردبان آسمان است و صبر کلید حل مشکلات، صبر در گناه تقوی، صبر در شهوت عفاف صبر در عبادت طاعت و صبر در مصبیت آرامش است. خدا با صابران است، خدا با نیکوکاران است، خدا با متقیان است. یعنی به اینان محبت ویژه دارد.

«برزخ» در لغت به معناى چیزى است که در میان دو شئ حایل شود، سپس این معنا توسعه یافته و به هر امرى که در میان دو چیز یا دو مرحله قرار گیرد، اطلاق شده است.
قرآن درباره دریاى آب شیرین و شور که در کنار هم قرار دارند مى‏فرماید: «بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّایَبْغِیَانِ»
؛ در میان آن دو، برزخى است که مانع از غلبه یکى بر دیگرى است.
در این‏جا منظور از «برزخ» جهانى است که میان دنیا و عالم آخرت قرار دارد؛ یعنى هنگامى که روح از بدن جدا مى‏شود، پیش از آن که بار دیگر در قیامت به بدن اصلى بازگردد، در عالمى که میان این دو عالم است و برزخ نامیده مى‏شود قرار خواهد داشت.

1- نامهاى این سوره و محل نزول آن
نام مشهور این سوره" بنى اسرائیل" است و نامهاى دیگرى نیز از قبیل" اسراء" و" سبحان" دارد .
روشن است که هر یک از این نامها به تناسب مطالبى است که در این سوره در رابطه با آن وجود دارد، اگر نام" بنى اسرائیل" بر آن گذارده شده به خاطر آنست که بخش قابل ملاحظه‏اى در آغاز و پایان این سوره پیرامون بنى اسرائیل است.
و اگر به آن" اسراء" گفته مى‏شود به خاطر نخستین آیه آن که پیرامون اسراء (معراج) پیامبر ص سخن مى‏گوید، و" سبحان" نیز از نخستین کلمه این سوره گرفته شده است.
ولى در روایاتى که فضیلت این سوره را بیان مى‏کند تنها به نام بنى اسرائیل برخورد مى‏کنیم، و به همین جهت غالب مفسران همین نام را براى سوره، برگزیده‏اند.
به هر حال مشهور و معروف این است که تمام یکصد آیه این سوره در مکه نازل شده است، و مفاهیم و محتواى آن نیز کاملا متناسب با سوره‏هاى مکى است.
هر چند بعضى از مفسران معتقدند پاره‏اى از آیات آن در مدینه نازل شده است، ولى گفتار مشهور صحیحتر به نظر مى‏رسد.

[سوره الإسراء (17): آیه 1]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى‏ بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ (1)
پاک و منزّه است آن (خدایى) که بنده‏اش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصى‏ که اطرافش را برکت داده‏ایم شبانه بُرد، تا از نشانه‏هاى خود به او نشان دهیم. همانا او شنوا و بیناست.
نکته‏ها:
معراج، مقدّس‏ترین سفر در طول تاریخ است، مسافرش پیامبر اسلام صلى اللَّه علیه و آله، فرودگاهش مسجد الحرام، گذرگاهش مسجد الاقصى‏، میزبانش خدا، هدف آن دیدن آیات الهى، سوغاتى‏اش اخبار آسمان‏ها و ملکوت و بالا بردن سطح فهم بشر از این دنیاى مادّى بوده است.
بر اساس روایات، پیامبر یک سال قبل از هجرت، پس از نماز مغرب در مسجد الحرام، از طریق مسجد الاقصى‏ به وسیله‏ى «بُراق» به آسمان‏ها رفت و چون بازگشت، نماز صبح را در مسجد الحرام خواند.
معراج پیامبر، جسمانى و در بیدارى بوده، نه در خواب و با روح! و اصل آن از ضروریات دین و مورد اتّفاق همه‏ى فرقه‏هاى اسلامى است.
روایات متواتر و برخى دعاها و زیارتنامه‏ها هم به این مسأله اشاره دارد و در برخى احادیث، منکر آن کافر معرّفى شده است.
خداوند، حضرت آدم را از آسمان به زمین آورد، ولى حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله را از زمین به آسمان برد. پیامبر در آن شب، عوالم بالا، ملکوت آسمان‏ها و عجائب آفرینش را دیده و با انبیا ملاقات کردند. و احادیث قدسى در این سفر بر آن حضرت وارد شده است، رهبرى و ولایت على علیه السلام مطرح شد.
در این سفر، حضرت رسول، بهشت و جهنّم را دید، وضعیّت بهشتیان و نعمت‏هایشان و دوزخیان و عذاب‏هایشان از مشاهدات دیگر پیامبر بود. وقتى پیامبر داستان معراج را بیان فرمود، بعضى مردم کم‏ظرفیّت از دین برگشتند

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ
سوگند به پروردگار مشرق ها و مغرب ها.......
لازمه ی تعدد مشرق و مغرب که در آیه اشاره شده، کروی بودن زمین است، زیرا هر نقطه برای گروهی مشرق و برای گروهی دیگر مغرب می باشد. در قرن هجدهم میلادی نظریه کروی بودن زمین مطرح شد، اما قبل از آن زمین را مسطح یا مخروطی می پنداشتند.

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ
کوه ها را می بینی و آنها را ساکن و جامد می پنداری، در حالی که مانند ابر در حرکتند.
حرکت کوه ها، سخنی است برخلاف نگاه اولیه به آنها، بیندیشیم که منظور از حرکت کوه ها چیست؟ کره ی زمین حرکت دارد، آیا همین حرکت به کوه ها هم نسبت داده می شود؟ ذرات اتم، در حال حرکت هستند و کوهها هم از ذرات اتمی تشکیل شده، این حرکت به کوه ها هم نسبت داده می شود؟ یا.........؟

وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ
دیگران را ببخشید و به آنها محبت و احسان کنید، مگر دوست ندارید که خدا هم خطاهای شما را ببخشاید؟!
همه ی عالم جلوه ی رحمت خداست و پیامبرش را ( رحمه العالمین) نامید. پیروان آن حضرت نیز باید پیام آور رحمت باشند.

ایمان چیست؟
ایمان مرکب است از سه چیز: اول- تصدیق به قلب، دوم- اقرار به زبان، سوم- عمل به ارکان چنانچه حدیث شریف رضوى علیه السلام فرمود: الایمان هو التّصدیق بالقلب و الاقرار باللّسان و العمل بالارکان «3». پس هر که اخلال کند به اعتقاد قلبى منافق است، و هر که اخلال کند، به اقرار زبانى کافر و هر که اخلال نماید به عمل، فاسق باشد.