بسم الله الرحمن الرحیم.
1. مخاطب این ایات مومنانی هستند که ایمانشان به حد کمال نرسیده و گفتار و کردارشان یکسان نیست.این آیات در مورد افرادی خاص و فراریان جنگ احد نازل شده است. اما شان نزول موجب انحصار معنای ایه نمی شود، بلکه سرزنش این آیات شامل همه افرادی می شود که سخنی می گویند ولی طبق آن عمل نمی کنند که شامل عهد ها، نذر ها و وعده های افراد می شود.
2. در این آیات عمل نکردن به گفتار را موجب خشم شدید و بزرگ خدا معرفی کرده است که در مجازات و عذاب او ظاهر می شود.
3. عمل نکردن به گفتار عوامل روان شناختی دارد؛ گاهی به خاطر آن است که انسان از ابتدا تصمیم ب انجام کاری ندارد ولی می گوید که انجام می دهد؛ این نوعی نفاق است.
4. از امام صادق (ع) روایت شده است:" دانشمند کسی است که عملش گفتارش را تایید کند و هر کس عملش مطابق گفتارش نباشد، دانشمند نیست. توضیح : آموزه ها و پیام ها:
1. اگر اهل عمل نیستید سخن آن را هم نگویید.
2. مومن باید سخن و کردارش مطابق هم باشد.
3. سخن خالی از عمل ( گناه بزرگی است که) موجب خشم خداست.
4. گویندگان بدون عمل خدا را به خشم می آورند و رزمندگان اهل عمل دوستی او را جلب می کنند.

منظور این آیات فرشتگان الهی اند که در هنگام گرفتن جان کافران به سختی عمل می کنند ؛ ولی روح مومنان را با نرمی و نشاط می گیرند و در اجرای فرمان الهی با سرعت عمل می کنند و بر یکدیگر پیشی می گیرند و امور جهان را تدبیر می کنند.

بسم الله الرحمن ارحیم
موجودات را پس از آفرینش مرتب می کند و سامان می دهد، یعنی به کهکشان ها، منظومه ها و جسم و جان انسان و طبیعت نظام می بخشد،خدا هر چیزی را متناسب با هدف آن مشخص و تقدیر می کند،
*موجودات را پس از آفرینش به سوی اهداف خویش راهنمایی می کند.
* گیاهان را از دل زمین بیرون می آورد و رشد می دهد و غذای حیوانات و انسان ها را از آن ها فراهم می سازد.
*خدا همان کسی است که می تواند گیاهان را خشک و تیره رنگ سازد، یعنی همان کسی که آنها را سبز و خرم می سازد می تواند آنها را نابود کند.
* مقصود از هدایت در این آیات ، هدایت تکوینی و تشریعی است.(...)

بسم الله الرجمن الرحیم:
1. مقصود اسم پروردگار ، همان نام های نیکوی اوست؛نام هایی که بر ذات خدا دلالت می کند و باید پاک و منزه بماند و در ردیف بت ها قرار نگیرد ، و یا منظور از اسم ، خود ذات است که شایسته ی تسبیح و تنزیه از هر گونه عیب و نقص است.