قوله تعـــالی: {وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْکافِرُونَ هذا ساحِرٌ کَذَّابٌ}
(کفار قریش و مشرکین مکه تعجب کردند که پیغمبری از خودشان برای هدایت و پند آنان آمده, بجای آنکه باو ایمان بیاورند آن مردم کافر گفتند این شخص ساحر و جادوگریست دروغگو)
این آیات در مکه معظمه نازلشد و سبب نزول آن بود که وقتی پیغمبر اکرم ﷺ اظهار دعوت کرد و عده ای باو ایمان آورده و داخل دین اسلام شدند جماعتی از قریش و رؤسای مکه مانند ولید بن مغیره و ابوجهل و ابی امیه و عتبه و شیبه و نظر بن حارث حضور ابوطالب رفته و باو گفتند: برادر زاده ات ما را سفیه میخواند و خدایان ما را دشنام میدهد و توهین میکند و جوانان ما را فاسد و جمع ما را پریشان و متفرق ساخته است, اگر بر اثر فقر و بی چیزی چنین میکند ما می توانیم برای او آنقدر ثروت و مال فراهم سازیم تا بی نیازترین مردم شده و او را به ریاست خود برگزینیم, ابوطالب چگونگی این ملاقات را به اطلاع پیغمبر اکرم ﷺ رسانید, حضرتش در جواب فرمود: اگر قریش آفتاب را در یک دستم و ماه را در دست دیگرم گذارند هرگز از انجام مأموریت و رسالتی که از طرف خــــداوند عهده دار هستم سرپیچی نمی نمایم و از فعالیت خود دست بر ندارم تا اینکه قریش کلمه طیبه را گفته و بر عرب و عجم پادشاهی کنند و در بهشت هم از نعیم جاوید برخوردار گردند.
ابوطالب جواب را به قریش رساند پرسیدند مراد از کلمۀ طیبه چیست؟ فرمود شهادت بدهید به آنکه خـــــدائی جز خــــدای یکتا نیست و من فرستادۀ او هستم (أشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أن محمداً رسول الله) , مشرکین قریش چون این کلمات شنیدند گفتند چگونه ممکن است ما از سیصد و شصت خدا و معبودان متعدد خود دست کشیده و آنها را رها کنیم؟ و خـــدای یکتا را پرستش نمائیم؟ جای شگفتی و حیرت است هرگز چنین کاری نمیکنیم!
که آیات فوق در این مورد به پیغمبر اکرم ﷺ نازل شد.

ابن عباس از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: لوح محفوظ لوحی است از دُر سفید که طول آن بمقدار بُعد زمین به آسمان است و عرضش از مشرق تا مغرب و کناره های آن از یاقوت است و قلم آن از نور که یکطرف آن بطرف راست عرش و طرف دیگر بر جبهه اسرافیل است هر گاه پـــــروردگار وحی و تکلم میفرماید آن طرف بر جبهه اسرافیل زده میشود و او به لوح نگاه میکند و آن را به جبرئیل میرساند و جبرئیل به پیغمبران میرساند.

سوره تکویر در مکه نازل شده و بیست و نه آیه و صدو چهارده کلمه و پانصد و سی حرف است.
خواص و ثواب تلاوت آن را ابن بابویه از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود: هر کس سوره تکویر را قرائت کند در بهشت زیر سایه کرامت خــــــداوند زندگانی نماید.
در خواص قرآن از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: هر کس اینسوره را تلاوت کند در پناه خــــــداوند است آنوقتیکه نامه های اعمال را باز کنند و از ترس روز قیامت ایمن باشد. توضیح : سوره تکویر مشتمل است بر علامات و احوال قیامت و شداید آن و در قوت و امانت جبرئیل.

قوله تعـــالی: {وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوی‏ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوی}
"و هر کس از حضور در پیشگاه خــــداوند بترسد و از هوای نفس دوری جست بهشت منزلگاه او باشد".
در کافی ذیل آیه فوق از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود هر کس بداند خـــداوند او را میبیند و گفتارش را میشنود و عملش را از خیر و شر میداند پس خود را از اعمال قبیح و زشت حفظ کند این شخص کسی است که از مقام پـــروردگار ترسانست. توضیح : ابن شهر آشوب از ابن عباس روایت کرده که این آیه مخصوص امیرالمؤمنین ع و کسانی است که بر طریقه آنحضرت مشی مینمایند.

روزی رسول اکرم ﷺبه عمار فرمود: غیبت حضرت ولی عصر طولانی است و از آنحضرت طایفه ای دیگر از مردم آخر الزمان ثابت و برقرار بر حضرتش میمانند و خارج و ظاهر گردد و دنیا را پر از عدل و داد کند پس از آنکه دنیا مملو از جور و ستم بوده و جهاد میکند بر تاویل قرآن چنانکه من بر تنزیل قرآن جهاد نمودم و نام او نام من است و شباهت تام بمن دارد.
سپس فرمود: ای عمار بزودی پس از من فتنه هائی برپا شود, هر گاه فتنه ای برخاست از عـــلی پیروی کن, عـــلی با حق است و حق با عـــلی است.
ای عمار بهمین زودی پس از من در رکاب عـــلی با ناکثین و مارقین جهاد میکنی و آن فرقه گمراه و یاغی تو را میکشند. عمار میگوید عرض کردم ای رسول خـــدا آیا این جهاد با رضای خـــدا و شما است فرمود بلی با رضای خـــدا و رضای من است.
ای عمار آخرزاد تو از دنیا شربتی از شیر میباشد.
عمار میگوید در جنگ صفین از امیرالمؤمنین ع اجازه خاستم تا بمیدان کارزار بروم فرمود: تامل کن خـــدا تو را رحمت کند, بعد از ساعتی مجدداً اجازه خواستم باز فرمود: اندکی تامل کن, عاقبت مرتبه سوم اجازه داد ولی گریه بسیاری نمود, حضورش عرض کردم مگر امروز همان روز موعود که پیغمبر اکرم ﷺ بمن وعده داده بود نیست؟ دیدم امیرالمؤمنین ع از اسب خود فرود آمد دست بگردن من انداخت و با من وداع کرد و فرمود: ای عمار خـــداوند از جانب پیغمبرش و از طرف من جزای خیر بتو عطا بفرماید تو خوب اصحاب و برادری بودی, من از گریه آنحضرت متاثر شدم و بگریه افتادم و حضورش عرض کردم ای امیرالمؤمنین ع سوگند به خـــدا پیروی نکردم از شما مــگر از روی معرفت و بینائی و شنیدم از پیغمبر خـــدا که بمن فرمود بعد از من فتنه هائی بر پا خواهد شد هرگاه ان فتنه ها را مشاهده نمودی ملازم با علی و از حزب او باش و بدان عـــلی با حق و حق با عـــلی است و بزودی پس از من در رکاب عـــلی با ناکثین و مارقین جهاد میکنی و ای امیر المؤمنین ع خــداوند از طرف اسلام بشما جزای خیر عطا فرماید بهترین جزائی که به این مردم امر و نواهی و احکام خـــدا و دین اسلام امر فرمودید عطا فرماید. پس از آن سوار اسبم شدم و آنحضرت هم سوار شد و عمار به میدان مبارزه رفت و بر اصحاب معاویه ملعون حمله کرد و هیجده نفر از آنها را به جهنم واصل کرد و در این میان شربت آبی طلبید, اما آب نبود در عوض باو شیر دادند گفت این همان عهدیست که پیغمبر اکرم ﷺ بمن فرموده بود که آخرزاد تو از دنیا شربتی از شیر است, عاقبت دو نفر از اهل شام نیزه ای باو زدند و شهیدش کردند, چون شب شد امیرالمؤمنین ع در میان کشتگان قدم میزد به بالین عمار رسید سر او را بدامن گرفت و گریه بسیاری نمود و اشعار ذیل را در بالین او سرود:
الا ایها الموت الذی لیس تارکی
ارحنی فقد افنیت کل خلیلی
ایا موت کم هذا لتفرق عنوه
فلست تبقی خله لخلیل
اراک بصیرا بالذین احبهم
کانک تمضی نحوهم بدلیل
ای مرگی که رها نخواهد کرد مرا, نابود کردی تمام دوستان مرا, بیا و مرا هم از این زندگی راحت نما, ای مرگ تا چه اندازه به قهر و غلبه تفرقه و جدائی میافکنی و باقی نگذاشتی هیچ دوستی و حبیبی را برای محبوبش و میبینم تو آگاه و بینائی به دوستان من گویا دلیل و راهنمائی تو را بدوستداران من هدایت میکند.

قوله تعـــالی: {قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعینٍ}
از فضاله بن ایوب روایت کرده گفت شخصی معنای آیه فوق از حضرت رضا ع سوال نمود فرمود: ائمه ابواب و درهائی هستند میان خـــداوند و مخلوقاتش و آب در آیه به معنای علم و دانش امام است و مقصود آنست که اگر شما مردم صبح نمودید و امام خود را در پس پرده غیب مشاهده کردید کیست که علم و دانش امام را بسوی شما آورد و چه کسی امام جدیدی به مانند امام غایب بسوی شما میفرستد.
توضیح : در کافی از علی بن جعفر روایت کرده معنای آیه را از برادرم حضرت موسی بن جعفر ع سوال نمودم فرمود: معنای آن آنست که هرگاه امام خود را مفقود نمودید و از نظر شما غایب و پنهان گردید و جمال او را مشاهده ننمودید چه کسی بسوی شما امام و پیشوائی آورد؟ در غیبت امام و خلیفه خـــداوند چه کار میکنید و چه عملی انجام میدهید؟

یکی از زنادقه عبور میکرد از کنار شخصی که قرائت میکرد آیه {قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعینٍ} و آن زندیق میگفت اگر آب بزمین فرو رود مردان قوی با کلنگ های تیز آب را بیرون آورند, همان شب خوابید ولی صبح چشمش آب سیاه آورد کور شد و صدائی شنید که باو میگوید بیاور آن مردان و کلنگ های تیز را تا آب چشم تو را بیرون آورند تا دیدگانت روشن و بینا گردد

قوله تعـــــالی: {وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ}
"خـــــداوند در قلوب ائمه قرار داده محل اراده خود و هر وقت خــــداوند چیزی را بخواهد و اراده فرماید, ائمه نیز میخواهند و مشیت بسوی خـــدا است نه بسوی مردم"
توضیح : علی بن ابراهیم از ابن عباس روایت کرده که از امیرالمؤمنین ع شنیدم که در تفسیر رب العالمین میفرمود: خـــــداوند سیصد و هفده عالم پشت کوه قاف و پشت هفت دریا خلق نموده و آنها اطلاعی از خلقت آدم و فرزندان او ندارند و هر عالمی سیصد و سیزده برابر عالمی است که آدم و فرزندان او را در آن خلق نموده و اهل آن عوالم بمقدار چشم بهم زدن معصیت خــــداوند را بجا بیاورده اند.

قوله تعـــالی: {فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْکُنَّسِ وَ اللَّیْلِ إِذا عَسْعَسَ وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریمٍ}
"اینچنین نیست سوگند به ستارگان بازگردنده و سیار و روندگان و پنهان شونده در مکان خود و قسم به شب تار هنگامیکه جهان را تاریک کند و به صبح روشن وقتیکه دم زند این قرآن کلام رسول بر حق است."
و مراد از ستارگان کواکب سیاره است مانند مشتری زحل مریخ عطارد زهره و غیره و برای آن خنس چون در روز نابینا و شب ظاهر و هویدا باشند...
در کافی ذیل آیه {فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ} از ام هانی روایت کرده که از حضرت باقر ع پرسش کردم معنای آیه را فرمود مقصود از خنس امام است که پنهان میشود از نظر مردم در دویست شصت هجری و منقطع میشود علم و دانش او از مردم پس از آن ظهور می نماید و مانند ستاره شهاب که در شب تاریک درخشنده است میدرخشد و اگر آنزمان را درک نمودی خوشا بحالت و دیدگانت روشن باد. توضیح : محمّد بن عباس ذیل آیه {وَ اللَّیْلِ إِذا عَسْعَسَ} از اصبغ بن نباته روایت کرده که از امیرالمؤمنین ع معنای آیه را سؤال نمودم فرمود: خــــــداوند مثل زده آن را برای کسانیکه از صاحبان امر و ائمه ایکه خــــداوند آنها را معین نموده عدول کردند و دعوی ولایت برای خودشان کردند. (و مقصود از صبح, ائمه معصومین است که نور آنها روشن تز از نور صبح است وقتی دمیده میشود.)

قوله تعــــالی: {وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ}
"و هنگامیکه نفوس خلایق با هم جفت و همقّرین شوند."
حضرت باقر ع فرمود: ذیل این آیه تزویج کنند به اهل بهشت زنان نیکو و حورالعین را و اهل جهنم را هر یک با شیطانی قرین گردانند...

توضیح : ابن آشوب ذیل آیه {وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ} از ابن عباس روایت کرده که پیغمبر اکرم ﷺ فرمود هیچ مؤمنی روز قیامت از پل صراط عبور نمیکند مگر آنکه وقتی به در بهشت رسید, خـــــداوند چهار زن از زنان دنیا و هفتاد حورالعین باو تزویج می نماید, جز امیرالمؤمنین ع که فقط از زنان دنیا حضرت فاطمه ع باو اختصاص دارد و غیر آنحضرت همسری از زنان دنیا برای امیرالمؤمنین ع نمیباشد ولی حورالعین بسیاری بآن حضرت تعلق دارد.

سوره تکویر در مکه نازل شده و بیست و نه آیه و صدو چهارده کلمه و پانصد و سی حرف است.
در خواص و ثواب تلاوت آن ابن بایویه از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود: هر کس سوره تکویر را قرائت کند در بهشت زیر سایه کرامت خـــــــداوند زندگانی نماید.
در خواص قزآن از پیغمیر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: هر کس اینسوره را تلاوت کند در پناه خــــــداوند است و آنوقتیکه نامه های اعمال او را باز کنند ایمن باشد از ترس روز قیامت.
توضیح : سوره تکویر مشتمل است بر علامات و احوال قیامت و شداید آن و در قوت و امانت جبرئیل.