وَأَعَدُّوا لَهُم:تا می توانید تجهیزات نظامی برای آن ها تهیه کنید.ممکن است به نظر رسد که تهیه سلاح در مقابل دشمنم امری واضح است که نیاز به تذکر ندارد.پاسخ آن استکه ذکراین دستور واضح،ضروری است زیرا مسلمانان درجنگ بدربدون هیچ گونه آمادگی جنگی وهیچ نوع سلاحی در میدان بدرحضور یافتند.دراین مورد استثنایی،حکمت خداایجاب می کرد که سیصد وسیزده نفر را با هشت عدد سلاح برهزارنفر مسلح پیروزگرداند وفرشتگان را به حمایت آن ها بفرستد وآنان را با به کمک اعجاز الهی پیروز گرداند.این امر ممکن بود در مسلمانان،این خیال را پدید آوردکه قرارخدا براین است که همیشه آن ها را در جنگ ها بدون تجهیزات به مدد معجزه پیروز سازد.خدا برای دفع این توهم در این آیه دستور می دهد که شما باید به طور عادی مثل دیگران به صورت جدی تجهیزات جنگی تهیه کنید و نپندارید که همیشه ماجرای پیروزی بدر تکرار می شود

دکتر فرانکل روانشناس معروف می گوید: من با گروهی از افراد در اردوگاه وحشتناک آدم سوزی هیتلر اسیر بودم و شکنجه می شدم که هر لحظه با مرگ تلخی گلاویز بودم. یک وقت با کمال تعجب متوجه شدم که یکی دو روز است هم بند من از نوعی نشاط برخوردار شده است و گویی رنجی احساس نمی کند با این که او هم مثل من شکنجه می شد.من راز این قدرت تحمل او را جویا شدم. او محرمانه گفت خواب عجیبی دیده ام. در خواب ندایی به گوشم رسید که گفت: تا آخر این ماه جنگ تمام می شودو هیتلر شکست می خورد و ما همه آزاد می شویم. من می دیدم هر چه به آخر ماه نزدیک تر می شویم دوست من شکفته تر می شود ومقاومت بیشتری پیدا می کند. اما آن ماه به پایان آمد ولی هیتلر همچنان بر سر قدرت باقی بود و خواب تعبیر نیافت. پس از این بود که دیدم دوستم به سرعت رو به افول و خاموشی گذاشت و مقاومت خود را از دست داد و بر اثر شدت یافتن ناامیدی، چراغ عمرش به زودی خاموش گردید.من که در رشته روان پزشکی تحصیل کرده بودم با مشاهده این حادثه به این نتیجه رسیدم که پیزی که رنج را برای او آسان و قابل تحمل کرده بود، امیدواری او به آینده ای مطلوب بود و چون امید به آینده را از دست داد احساس کرد به آخر خط رسیده و یأس بر اومستولی شده و تحمل رنج را از وی گرفت و او راکشت. یکی از مشکلات اصلی کسانی که خود کشی می کنندهمین است؛ یعنی آن ها امید به آینده را از دست می دهند. معمولا عده ای از روان شناسان وقتی می خواهند علت بیماری روانی را کشف کنند علت آن را در گذشته بیمار جستجو می کنند تا از این راه به نقطه ای برسندکه آن نقطه، نقطۀ شروع عقده یا بیماری بوده است.لکن من معتقدم بیماری روانی بیش از آن که به گذشته مربوط باشد به آینده مربوط است.ما باید ببینیم آیا این بیمار اصولاً امید ودلبستگی به داشتن آینده ای دارد یا نه.وقتی زندگی عاری از هدف و آینده شد بی معنا وپوچ می گردد. بررسی ها نشان داده است که آمار خود کشی در میان مذهبی ها در حد صفر یا خیلی کم است، مگر این که ابتدا اعتقادات خود را از دست بدهند.به دلیل این که آنان وقتی امیدخود را نسبت به آرزوهایی دنیوی از دست می دهند احساس نمی کنند که به آخر رسیده اند، زیرا آن ها به زندگی اساسی بعد از مرگ و خدای زندۀ جاوید که پشتیبان آن هاست باور دارند! واقعاً جای بسی شگفتی است و انسان روز به روز به عظمت قرآن بیش از پیش پی می برد و می بینیم آیۀ مورد بحث ما می گوید: (اِن تَکُونُوا تَألَمُونَ فَاِنَّهُم یَألَمُونَ کَما تَأَ لَمُونَ وَ تَرجُونَ مِنَ اللهِ ما لا یَرجُونَ) یعنی اگر شما درد ورنج می کشید آن ها نیز همانند شما در رنج هستند ولی شما امیدوار به خداوند هستید در حالی که آنان چنین امیدی ندارند. و امید به آینده را از دست داده اند، لذا دو چندان رنج احساس می کنند. اما شما چون به خدا و آینده امید دارید سختی های جنگ را برای شما قابل تحمل می کند و اگر این رنج، دشمن بی اعتقادشما را از پای در بیاورد یک امر طبیعی است زیرا آن ها از نعمت امید به خدا محرومند. و قرآن به مؤمنان آموخته است که زنده ماندن در جهاد یا شهید شدن در آن هر دو زیباست و تو هر وضعی پیدا کردی به یکی از دو زیبایی رسیده ای(قُل هَل تَرَبَّصُونَ بِنا اِلّا اِحدَی الحُسنَیَینِ- توبه/آیه52

گفته اند که پس از حوادث دردناک جنگ احد، میان پیامبر (ص) و ابوسفیان با فاصله ای که داشتند، سخنانی رد و بدل شد.ابوسفیان گفت: این پیروزی ما در مقابل شکست ما در بدر بود.مسلمانان پاسخ دادند در عوض شهیدان ما در بهشت وکشتگان شما در دوزخند.آن ها گفتند:«لَنَا العُزّی وَلا عُزّی لَکُم» یعنی خداوند مولای ماست وشما مولایی ندارید.پیامبر(ص) به مسلمانان فرمود:بگویید«اَلّلهُ مَولانا وَلا مَولی لَکُم» یعنی خدا مولای ماست وشما مولایی ندارید.ابوسفیان تهدید کرد: وعدۀ ما در سرزمین«بدر صغری»! لذا آیۀ فوق نازل شد و به آن ها دستور داد در تعقیب دشمنان کوتاهی نکنید.اگر شما زخم خورده اید آن ها نیز زخم خورده اند (جنگ همیشه برنده وبازنده دارد). لذا مسلمانان با همان حال، دشمنان را تعقیب کردند. وقتی خبر تعقیب مسلمین به مشرکین رسید با سرعت به مکه باز گشتند.این آیه به ما می آموزد که در برابر دشمن حالت دفاعی به خود نگیرید بلکه بر آن ها حالت تهاجمی داشته باشید.مسلمانان با این که در احد شکست خورده بودندآن ها را تعقیب کردند و این امر موجب وحشت و فرار آن ها گردید.
اِن تَکُونُوا تَالَمُونَ فَاِنَّهُم یَألَمُونَ. . . یعنی اگر شما در جنگ رنج ودرد می کشید دشمن نیز گرفتار آن است، با این تفاوت که شما امیدوار به کمک و رحمت و پاداش الهی هستید و آن ها فاقد چنین امیدی هستند.
نکته:در این آیه فرمود: در این جنگ شما و دشمن هر دو رنج و درد کشیده اید با این تفاوت که شما به خدا امید دارید ولی آن ها امید ندارند.امید به خدا چه تأثیری می تواند در تخفیف درد ورنج داشته باشد؟!

در انفاق ریایی فرمود: « مِن اَموالِهِم» یعنی از مالشان انفاق می کنند. ولی در انفاق الهی « مِمّا رَزَقَهُمُ اللهُ» آورده است، زیرا در انفاق ریایی خود مطرح است.مَنفق برای تثبیت موقعیت خود انفاق می کند و طبعاً در نیّت او خدایی در کار نیست. ولی آن که برای خدا این کار را انجام می دهد منظورش جلب رضای خداوند است که مال را از آن خدا می داند و اصولاً خود را مالک مال نمی شناسد(مِمّا رَزَقَهُمُ اللهُ)

شأن نزول : یهودیان به پیامبر(ص) ایراد می گرفتند که او چگونه گوشت و شیر شتر را که در آیین ابراهیم(ع) حرام بوده حلال می داند و با این حال دم از آیین ابراهیم(ع) می زند؟
آیه فوق به این اشکال چنین پاسخ داده است که یعقوب (ع) نسبت به گوشت شتر حساس بود و موجب بیماری او می شد . لذا آن را بر خود تحریم نموده بودو یهود این امر را به عنوان یک تحریم الهی به خدا نسبت داده بودند. لذا این آییه می فرماید به آن ها بگو که تورات را بیاورند و آن را بخوانند تا معلوم شود که به خدا دروغ می بندند(قُل فَاتُوا بِالتَّوریةِ فَاتلُوها اِن کُنتُم صادقینَ) . ولی آن ها حاضر به انجام این کار نشدند . این از معجزاتی است که بر صدق نبوت پیامبر (ص) دلالت می کرد، زیرا او از آیات واحکام تورات خبر می داد که نه آن را دیده و نه آن را خوانده بود!

: در قرآن وقتی از ابراهیم (ع) سخن به میان آمده ، گفته شده است : « ماکانَ مِنَ المُشرِکینَ» یعنی او از مشرکان نبود، زیرا علاوه بر اهل کتاب، مشرکین عزب نیز خود را از پیروان ابراهیم(ع) قلمداد می کردندو این تبلیغ تا آن جا پیش رفته بود که آنان را «حنفا» یعنی پیروان ابراهیم(ع) می نامیدند. لذا این گونه آیات ، ساحت مقدس ابراهیم (ع) را از هماهنگی با بت پرستی وشرک منزه می شمارد

در قرآن وقتی از ابراهیم (ع) سخن به میان آمده ، گفته شده است : « ماکانَ مِنَ المُشرِکینَ» یعنی او از مشرکان نبود، زیرا علاوه بر اهل کتاب، مشرکین عزب نیز خود را از پیروان ابراهیم(ع) قلمداد می کردندو این تبلیغ تا آن جا پیش رفته بود که آنان را «حنفا» یعنی پیروان ابراهیم(ع) می نامیدند. لذا این گونه آیات ، ساحت مقدس ابراهیم (ع) را از هماهنگی با بت پرستی وشرک منزه می شمارد

یهودیان به پیامبر(ص) ایراد می گرفتند که او چگونه گوشت و شیر شتر را که در آیین ابراهیم(ع) حرام بوده حلال می داند و با این حال دم از آیین ابراهیم(ع) می زند؟
آیه فوق به این اشکال چنین پاسخ داده است که یعقوب (ع) نسبت به گوشت شتر حساس بود و موجب بیماری او می شد . لذا آن را بر خود تحریم نموده بودو یهود این امر را به عنوان یک تحریم الهی به خدا نسبت داده بودند. لذا این آییه می فرماید به آن ها بگو که تورات را بیاورند و آن را بخوانند تا معلوم شود که به خدا دروغ می بندند(قُل فَاتُوا بِالتَّوریةِ فَاتلُوها اِن کُنتُم صادقینَ) . ولی آن ها حاضر به انجام این کار نشدند . این از معجزاتی است که بر صدق نبوت پیامبر (ص) دلالت می کرد، زیرا او از آیات واحکام تورات خبر می داد که نه آن را دیده و نه آن را خوانده بود!93
یعنی حالا که آن ها حاضر نمی شوند تورات را بیاورند ، و برخدا دروغ می بندند ، پس ستمکارند . آن ها نه تنها برخود ستم کردند ، بلکه به دیگران هم ستم روا داشتند . چرا که موجب انحراف مردم از حقیقت شدند.

پس از پیروزی مسلمین در جنگ بدر ، جمعی از یهود گفتند : آن پیامبری که وصف او در کتاب آسمانی خود خوانده ایم که او در جنگ ها مغلوب نمی شود ، همین پیامبر است. بعضی دیگر گفتند در قضاوت شتاب نکنید و منتظر باشید تا نبرد دیگری واقع شود . وقتی مسلمین در جنگ احد شکست خوردند ، یهودگفتند: این شخص پیامبر موعود نیست ؛ از این رو بر مخالفت خود با مسلمین افزودند و پیمان عدم تعرض را نقض کردند و شصت نفر از آن ها به مکه رفته با مشرکان برای مبارزه با اسلام هم پیمان گردیدند. در این هنگام آیه فوق نازل گشت و فرمود: نتیجۀ کار خود را در پایان کار حساب کنید و بدانید که به زودی همگی مغلوب خواهید شد.
این آیه یک پیشگویی بود و طولی نکشید که مضمون آیه تحقق یافت و یهودیان مدینه ( بنی قریظه و بنی نضیر) در هم شکستند و در غزوۀ خیبر بهترین مرکز قدرت آنان از هم متلاشی گردید، و مشرکان نیز در فتح مکه برای همیشه مغلوب شدند.

در این آیه نجات حضرت مسیح را از چنگ کافران ، تطهیر نامیده است و این کلمه معمولاً دربارۀ پاکی از رجس ونجاست استعمال می شود . از این رو معلوم می شود که معاشرت با کافر و فاسق و افراد ناصالح برای انسان وخانواده او زیان بخش بوده و از بدترین انواع آلوده شدن به نجاست است، نجاست هایی مثل کفر وعقاید باطل و فسق و فجور.