‌ای مؤمنان‌!) شما کافران را (‌با قوّت و قدرت خود در نبرد بدر) نگشتید، بلکه خدا (‌با پیروز نمودنتان بر آنان و افکندن هراس بـه دلهـایشان‌) ایشان را کشت‌. و (‌ای پیغمبر! بدان گاه که مشتی خاک به طرف آنـان پـرتاب کردی و خاک به چشم ایشان فرو رفت‌، در اصل‌) ایـن تو نبودی که (‌خاک را به سوی آنان‌) پرتاب کردی (‌چرا که مشتی خاک از حیث کمیّت و کـیفیّت آن تـوانـائی را نـدارد) بـلکه خداوند (‌آن خـاک را تکـثیر و بـه سـوی ایشان‌) پرتاب کرد (‌و به چشمان آنان رساند) تا بدین وسـله مؤمنان را خوب بیازماید (‌و با اعطای خوبیها آزمایششان نماید)‌. بیگمان خداونـد شـنوای (‌دعـا و استغاثۀ مؤمنان بوده و از صدق و اخلاص ایشان‌) آگاه است‌.

از تو دربارۀ غنائم مــی‌پرسند (‌و می‏‎گویند کـه غنائم جنگ بدر چگونه تقسیم می‏‎گردد و به چه کسانی تعلّق مـی‌گیرد؟‌) بگـو: غنائم از آن خدا و پـیغمبر است (‌و پیغمبر به فرمان خدا تقسیم آن را بـه عهده مـی‌گیرد)‌. پس از خدا بترسید و (‌اختلاف را کنار بگذارید و) در میان خود صلح و صفا به راه اندازید، و اگر مسلمانید از خدا و پیغمبرش فرمانبرداری کنید.

بی‏گمان سرپرست من خدائی است که این کتاب (‌قرآن را بـر مـن‌) نــازل کرده است‌، و او است کـه بندگان شایسته را یاری و سرپرستی می‌کند.

بنی‌اسرائیل را به دوازده قبیله و شاخه تقسیم کردیم‌، و هنگامی که آنان از موسی تقاضای آب کردند، به موسـی وحی کردیم که با عصای خود بر سنگ بـزن‌. بناگاه دوازده چشمه از آن سنگ بیرون جوشید. هر دسته‌ای از مردمان با آبشخور خود آشنا شد (‌و هیچ قبیله‌ای مزاحم قبیلۀ دیگری نگردید) و ابر را سـایبان ایشــان کردیم (‌و بدین‌ وسیله آنان را از گرمای سوزان بیابان محفوظ داشتیم‌) و ترنجبین و بلدرچین نصیب ایشـان کردیم (‌و بدانان گفتیم‌:‌) از چیزهای پاکی بخورید کـه روزی شما کرده‌ایـم‌. (‌ولی آنان در حقّ ایـن نعمتها ناشکری کردند و ستم ورزیدند) امّا به ما ستم نکـردند بلکه به خودشان ستم نمودند (‌و زیان ناسپاسی متوجّه خودشان گردید)‌.

اشراف و سران مـتکبّر قـوم شعیب (‌کـه خویشتن را بـالاتر از آن مـی‌دانستند که دین خدا را بپذیرند، بدو) گفتند: ای شعیب حتماً تو و کسانی را که با تو ایمـان آورده‌اند از شهر و آبادی خود بیرون می‌کنیم مگر این که به آئین ما درآئید. شعیب گفت: آیا ما به آئین شما درمـی‌آئیم در حالی که (‌آن را بـه سـبب بـاطل و نــادرست بـودن‌) دوست نمی‌داریـم و نمی‌پسندیم‌؟‌! (‌هرگز چنین کاری ممکن نیست‌)‌.

اشراف و سران مـتکبّر قـوم شعیب (‌کـه خویشتن را بـالاتر از آن مـی‌دانستند که دین خدا را بپذیرند، بدو) گفتند: ای شعیب حتماً تو و کسانی را که با تو ایمـان آورده‌اند از شهر و آبادی خود بیرون می‌کنیم مگر این که به آئین ما درآئید. شعیب گفت: آیا ما به آئین شما درمـی‌آئیم در حالی که (‌آن را بـه سـبب بـاطل و نــادرست بـودن‌) دوست نمی‌داریـم و نمی‌پسندیم‌؟‌! (‌هرگز چنین کاری ممکن نیست‌)‌.

بسیار بوده است که (‌اهالی‌) آبادیهای ستمگری را (‌به سبب کفرشان‌) نابود کرده‌ایم

(‌زمان‌) محاسبه مردمان (‌کفر پیشه چون قریش بسیار) بدیشان نزدیک است در حالی که آنان غافل (‌از هول و هراس آن‌) و رویگردان (‌از ایمان بدان‌) می‌باشند.

‌خدا) می‌گوید: همین است (‌که هست و بچش نتیجه نافرمانی را)‌. آیات (‌کتابهای آسمانی‌، و دلائل هدایت جهانی‌) من به تو رسید و تو آنها را نادیده گرفتی‌؛ همانگونه هم تو امروز نادیده گرفته می‌شوی (‌و بی‌نام و نشان در آتش رها می‌گردی‌)‌.

این چنین اخبار گذشتگان را برای تو بازگو می‌کنیم‌. ما از سوی خود قرآن را به تو عطاء کرده‌ایم (‌که صلاح دین و دنیا را به تو و پیروانت تذکر می‌دهد)‌.