ترجمه فیض الاسلام
231- و (چون میخواستند بزنان آزار رسانند آنان را طلاق داده و نزدیک بسررسیدن عدّه‏شان رجوع نموده باز رهاشان میکردند تا عدّه زنى که سه بار طلاق داده شده نزدیک بنه ماه گردد، خداوند کریم ایشان را از این عمل زشت نهى کرده میفرماید:) هر گاه زنان را طلاق دادید و به (نزدیک) انتهاى مدّت (عدّه) شان رسیدند پس ایشان را بخوبى و پسندیده (طبق دستور خدا) نگاهدارید (بآنان رجوع نمائید) یا بخوبى و خوشى رهاشان کنید (بحال خود بگذارید تا عدهّ‏شان بسررسد) و آنها را نگاه ندارید (پس از طلاق بآنان رجوع نکنید) براى زیان رساندن (طول دادن عدّه‏شان) تا بایشان ظلم و ستم نمائید، و هر که چنین کند محقّقا بخود ستم کرده (خویشتن را آماده عذاب و شکنجه خداى تعالى گردانیده) و احکام خدا را مسخره و ریشخند نگیرید (سبک مشمارید) و نعمت و بخشش خدا را بر شما (هدایت و راهنمایى او را بآنچه صلاح و شایسته در دنیا و آخرتتان است) و کتاب (قرآن مجید) و حکمت (احکام) را که (بوسیله پیغمبر اکرم) بر شما فرستاده یاد آورید، شما را بآنچه فرستاده پند میدهد، و از (مخالفت و نافرمانى) خدا بترسید، و بدانید که خدا بهر چیز (بگفتار و کردار و اندیشه‏هاى شما) دانا است‏