وَتَرَاهُمْ یَنظُرُونَ إِلَیْکَ وَهُمْ لاَ یُبْصِرُونَ
تَرَاهُمْ = فعل مضارع، مُعرب، رفعش به ضَمّه مقدّره، «انت» ضمیر و فاعل است، «هم» ضمیر متّصل، مفعولٌ به، محلّاً منصوب.
یَنظُرُونَ = فعل مضارع، مرفوع، رفعش به ثبوت نون (ن)
إِلَیْکَ = حرف جرّ و اسم مجرور.
هُمْ = مبتداء و مرفوع، یا محلّاً مرفوع.
لاَ = حرف نفی است و عامل نیست.
یُبْصِرُونَ = فعل مضارع، مرفوع، رفعش به ثبوت نون (ن)، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است./ خبر یا مقدّر است یا محذوف، یا محلّاً مرفوع.

وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَى لاَ یَسْمَعُواْ
إِن = حرف شرط و جزم دهنده است، (جزم به فعل شرط و جواب شرط)
تَدْعُوهُمْ = فعل مضارع، معرب و مجزوم به حذف نون عوض از رفع است، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است.
إِلَى = حرف جر و محلّی از اعراب ندارد. (حروف معانی محلّی از اعراب ندارند)
الْهُدَى = اسم، مجرور یا محلّاً مجرور است.
یَسْمَعُواْ = فعل مضارع، معرب و مجزوم به حذف نون عوض از رفع است، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است.

وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَ یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَکُمْ وَلآ أَنفُسَهُمْ یَنْصُرُونَ
الَّذِینَ = مبتداء و مرفوع، یا محلّاً مرفوع.
تَدْعُونَ = فعل مضارع، مرفوع، رفعش به ثبوت نون (ن)، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است.
مِن = حرف جر و محلّی از اعراب ندارد. (حروف معانی محلّی از اعراب ندارند)
دُونِهِ = اسم، مجرور یا محلّاً مجرور است، «ه» ضمیر متّصل، مضافٌ الیه، محلّاً مجرور.
لاَ = حرف نفی است و عامل نیست.
یَسْتَطِیعُونَ = فعل مضارع، مرفوع، رفعش به ثبوت نون (ن)، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است./ خبر یا مقدّر است یا محذوف، یا محلّاً مرفوع.
نَصْرَکُمْ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب،«ک» ضمیر متّصل و مضاف الیه است.
لآ = حرف نفی است و عامل نیست.
أَنفُسَهُمْ = مفعول به، و مقدّم شده است.
یَنْصُرُونَ = فعل مضارع، مرفوع، رفعش به ثبوت نون (ن)، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است.

خَطِیئَاتِکُمْ سَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ
خَطِیئَاتِکُمْ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب، «ک» ضمیر متّصل و مضاف الیه است.
سَنَزِیدُ = فعل مضارع، مُعرب، رفعش به ضَمّه، فاعل، «نحن» (یا ضمیری که وجوباً مستتر است) می‏باشد.
الْمُحْسِنِینَ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب.

وَقُولُواْ حِطَّةٌ وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَکُمْ
قُولُواْ = فعل امر، مبنی بر حذف نون (ن) است، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است. مبتداء مقدّر یا محذوف، یا محلّاً مرفوع.
حِطَّةٌ = خبر، مرفوع، یا محلّاً مرفوع.
وَادْخُلُواْ = فعل امر، مبنی بر حذف نون (ن) است، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است.
الْبَابَ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب
سُجَّدًا = حال، منصوب
نَّغْفِرْ = فعل مضارع، معرب و مجزوم به سکون است، فاعل، «نحن» (یا ضمیری که وجوباً مستتر است) می‏باشد.
لَکُمْ = حرف جرّ و اسم مجرور.

مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ
طَیِّبَاتِ = اسم، مجرور یا محلّاً مجرور است
مَا = مضافٌ الیه، مجرور یا محلّاً مجرور.
رَزَقْنَاکُمْ = «نا» ضمیر متّصل و فاعل است، «نا» ضمیر متّصل و فاعل است، «ک» ضمیر و مفعول به است.
مَا = حرف نفی است و عامل نیست.
ظَلَمُونَا = فعل ماضی و مبنی بر ضمّ است، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است، «نا» ضمیر متّصل و مفعول به است.
وَلَـکِن = حرف استدراک و برگشت است.
کَانُواْ = فعل ماضی و مبنی بر ضمّ است، «واو» ضمیر و اسم کان است. (افعال ناقصه؛ رافع اسم و ناصب خبر)
أَنفُسَهُمْ = مفعول به، و مقدّم شده است، «ه» ضمیر متّصل، مضافٌ الیه، محلّاً مجرور.
یَظْلِمُونَ = فعل مضارع، مرفوع، رفعش به ثبوت نون (ن)، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است. / خبر «کان» محذوف یا در تقدیر.

وَ ظَلَّلْنا عَلَیْهِمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَیْهِمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى‏ کُلُوا
وَظَلَّلْنَا = فعل ماضی و مبنی بر سکون، «نا» ضمیر متّصل و فاعل است.
عَلَیْهِمُ = حرف جرّ و اسم مجرور.
کُلُواْ = فعل امر، مبنی بر حذف نون (ن) است، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است.
الْغَمَامَ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب.
أَنزَلْنَا = فعل ماضی و مبنی بر سکون، «نا» ضمیر متّصل و فاعل است.
عَلَیْهِمُ = حرف جرّ و اسم مجرور.
الْمَنَّ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب.
السَّلْوَى = معطوف، اعرابش تابع معطوفٌ علیه.

اثْنَتا عَشْرَةَ عَیْناً قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ
اثْنَتَا = فاعل و اعرابش رفع یا محلّاً مرفوع.
عَشْرَةَ = محلّی از اعراب ندارد.
عَیْنًا = تمییز، منصوب.
قَدْ = حرف تحقیق و تثبیت است.
عَلِمَ = فعل ماضی و مبنی بر فتح است.
کُلُّ = فاعل و اعرابش رفع یا محلّاً مرفوع.
أُنَاسٍ = مضافٌ الیه، مجرور یا محلّاً مجرور.
مَّشْرَبَهُمْ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب، «ه» ضمیر متّصل، مضافٌ الیه، محلّاً مجرور.

إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ
إِذِ = ظرف یا مفعول فیه، منصوب یا محلٌاً منصوب.
اسْتَسْقَاهُ = فعل ماضی و مبنی بر فتح مقدّر است، «ه» ضمیر متّصل، مفعولٌ به، محلّاً منصوب.
قَوْمُهُ = فاعل و اعرابش رفع یا محلّاً مرفوع، «ه» ضمیر متّصل، مضافٌ الیه، محلّاً مجرور.
أَنِ = حرف تفسیر است.
اضْرِب = فعل امر، مبنی بر سکون است، «انت» ضمیر و فاعل است.
بِّعَصَاکَ = حرف جرّ و اسم مجرور، «ک» ضمیر متّصل و مضاف الیه است.
الْحَجَرَ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب.
انبَجَسَتْ = فعل ماضی و مبنی بر فتح است، «ت» نشانه تأنیث است.
مِنْهُ = حرف جرّ و اسم مجرور.

وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً وَ أَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى
قَطَّعْنَاهُمُ = فعل ماضی و مبنی بر سکون، وَقَطَّعْنَاهُمُ = «نا» ضمیر متّصل و فاعل است، «ه» ضمیر متّصل، مفعولٌ به، محلّاً منصوب.
اثْنَتَیْ = حال، منصوب
أَسْبَاطًا = بدل، اعرابش تابع مبدّل منه.
أُمَمًا = صفت (نعت)، اعرابش تابع موصوف.
أَوْحَیْنَا = فعل ماضی و مبنی بر سکون، «نا» ضمیر متّصل و فاعل است.
إِلَى = حرف جر و محلّی از اعراب ندارد. (حروف معانی محلّی از اعراب ندارند)
مُوسَى = اسم، مجرور یا محلّاً مجرور است.