نجوا: : رازگویی ومشورت پنهانیتوضیح : رازگویی‌ و مشورت‌ پنهانی‌ در امری‌ از امور به‌طریق‌ درگوشی‌ و پوشیده‌ بین‌ دو یا چند تن‌، غالبا در حضور دیگران‌ است‌، به‌طوری‌که‌ سوءظن‌ حاضران‌ غیرشنونده‌ را برمی‌انگیزد

« الظَّالِمِ أَهْلُهَا » : : اهل آنجا ستمگرند .توضیح : واژه ( ظالم ) صفت ( قریة ) و با توجّه به اهل مذکّر آمده است . و واژه ( اهل ) فاعل ( ظالم ) است .‏

« الْوِلْدَان‌ » : : جمع وَلید : کودکان . بندگان .

« نَصِیراً » : یاور . مددکار . توضیح : صیغه مبالغه ( ناصر ) است .‏

‏« کَفَیا » : : کافی است . بسنده است .‏

: توضیح : « مُحْصَنَات‌ » : زنان شوهردار . « مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ » : زنان کافرانی که در جنگ دینی بدون شوهرانشان اسیر می‌شوند و حامله نمی‌باشند . امّا اگر با شوهرانشان اسیر شوند ، در حباله نکاح ایشان می‌مانند . « کِتَابَ اللهِ » : مفعول مطلق فعل محذوفی است و تقدیر چنین است : کَتَبَ اللهُ عَلَیْکُمْ تَحْریمَ هذِهِ الْمُحَرَّمَاتِ الْمَذْکُورَاتِ کِتاباً ، وَ فَرَضَهُ فَرِیضَةً . اضافه مصدر به فاعل خود است . برخی ( کِتابَ ) را مفعولٌ‌به فعل محذوفی مانند ( إِلْزَمُوا ) می‌دانند ؛ یعنی : إِلْزَمُوا کِتَابَ اللهِ . « أَن تَبْتَغُوا » : تا جویا شوید . مفعولٌ‌له است . « مُحْصِنِینَ » : طالبان پاکدامنی و عفّت خود و همسرانشان . حال ضمیر ( و ) در فعل ( تَبْتَغُوا ) است . « غَیْرَ مُسَافِحِینَ » : دوری جویندگان از زنا . حال دوم ضمیر ( و ) است . « مَا اسْتَمْتَعْتُمْ » : زنانی که از آنان کام گرفتید . « أُجُور » : جمع اجر ، مراد مهریّه است . « فَرِیضَةً » : واجب . حال است . « جُنَاح‌ » : گناه .‏

ذات الصدور : صاحب سینه هاتوضیح : ذات الصدور، عبارت است از اسرار نهانی که ملازم سینه ها است و در آنها نهان و مستقر است و آنجاها را ترک نمیگوید و در پرتو نور پدیدار نمیشود! خداوند به چنین رازها و رمزهائی که در سینه‌ها است‌، آشنا و آگاه است‌. و او میخواهد آنها را برای مردم آشکار سازد، و آنها را به خود صاحبان آنها بشناساند. چه آنان اغلب آنها را از خود نمیدانند و بدانها پی نمی‌برند تا آنگاه که حوادث پرده از آنها بکنار میزند و برایشان هویدا میسازد!

نفقه : (نفقة:) آنچه خرج و مصرف میشود.توضیح : [نفق ]:
گذشتن هر چیز و از بین رفتن آن با تمام شدن آن چیز که یا با فروختن تمام میشود مثل- نفق البیع نفاقا و همین طور- نفاق الاثم- از بین رفتن گیاه و نفق القوم- در وقتى که بازارشان و داد و ستدشان رواج یابد و یا چیزى با مرگ تمام شود مثل نفقت الدابة نفوقا یا با خرج شدن تمام شود مثل- نفقت الدّراهم ترجمه مفردات، ج 4، ص: 386

رفث - فسوق : توضیح : (رَفَثَ) در اینجا به معنی ذکر جماع و بیان انگیزه‌های آن است خواه در پیش زنان باشد و خواه جز آن‌. (جِدَالَ) مناقشه و ستیزه ‌کردن است تا کسی دوستش را به خشم آورد. (فُسُوقَ) انجام دادن‌ گناهان صغیره یـا کبیره است‌... نهی‌ کردن از آنها منتهی می‌شود به ترک هر چیزی که منافی باشد با حالت‌: پرهیزگاری‌، خالصانه در این برهه از زمان به خدا پرداخـتن‌، از انگیزه‌های زمینی فراتر رفتن‌، ریاضت روحانی نمودن این به خدا پیوستن و از دیگران ‌گسستن‌، و مراعات ادب لازم‌، در بیت الله الحرام از سوی‌ کسی‌ که قصد آن‌ کرده است و از همۀ تعلّقات بریده است و از همه چیز حـتّی از لباسهای دوخته بدر آمده است‌.