1) عطار : من نه مُفسّر قرآن نه مترجم هستم وریشه کلمه "استخف" از خوف میدانم
ولا یَستَخِفَّنَّک الّذینَ لا یوقِنون(روم/60) دلیل به این معنی هست =
از تهدید وارعاب وتخویف وتجویع وحرمان وحبس وسنگساری وفحّاشی وتحریم واقدام به قتل وترورکردن ... نترسی؛ واین معنی شواهد تاریخی زیادی دارد ولازم بذکر نیست.
واین نصیحت:
"... خود را به قرآن بسپارید و خالی الذهن قرآن را قرائت کنید تا از علم قرآن مفاهیم بدیع را دریافت کنید."
داوران ومفسّران ومترجمان محترم به شدّت نیاز دارند ورجوع به لغت نامه عربی - عربی ومصادر کتابهای عربی کهنه نه فارسی نیاز مبرم دارند.
سپاس!
رمضانی (داور) : ریشه کلمات به دلخواه ما تعیین نمی‌شود. پیداکردن ریشه کلمات، با دانستن اصول قواعد عربی میسر است.
ریشه و معنی استخفّ که بیان شد از لغتنامه «التحقیق فی کلمات القرآن الکریم» است که مراجعه به این لغتنامه به دلیل ویژگی‌های خاصی که دارد برای قرآن پژوهان قرآنی بسیار مهم است و این یکی از لغتنامه‌های عربی-عربی است (که برای سهولت فهم مخاطبان، ترجمه شد) .
درباره این واژه (خفف) هم توضیحات مفصلی در این کتاب بیان شده که مراجعه به آن را به تمام قرآن پژهان گرانقدر که آشنایی با زبان عربی دارند توصیه می‌کنم.
2) رمضانی (داور) : ریشه استخفّ، «خفف» است و اصل الواحد در این ماده، چیزی است در مقابل ثِقل (سنگینی) و استخفاف؛ طلب کردن و خواستن خفیف شدن چیزی است. ولا یَستَخِفَّنَّک الّذینَ لا یوقِنون(روم/60) یعنی خواری، ضعف و پستی.
برای اینکه آیه را با دریافت خود هماهنگ کنید نمی‌توان ریشه فعل را عوض کنید. خود را به قرآن بسپارید و خالی الدهن قرآن را قرائت کنید تا از علم قرآن مفاهیم بدیع را دریافت کنید.
در این آیه قرآن به نکته لطیفى اشاره مى‏‌کند، و آن اینکه: فرعون از واقعیت امر چندان غافل نبود، ولى" او قوم خود را تحمیق کرد، و عقول آنها را سبک شمرد و از وى اطاعت کردند"! (فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ).
اصولا راه و رسم همه حکومتهاى جبار و فاسد این است که براى ادامه خودکامگى باید مردم را در سطح پائینى از فکر و اندیشه نگهدارند، و با انواع وسائل آنها را تحمیق کنند، آنها را در یک حال بیخبرى از واقعیتها فرو برند و ارزشهاى دروغین را جانشین ارزشهاى راستین کنند، و دائما آنها را نسبت به واقعیتها شستشوى مغزى دهند.
چرا که بیدار شدن ملتها و آگاهى و رشد فکرى ملتها بزرگترین دشمن حکومتهاى خودکامه و شیطانى است که با تمام قوا با آن مبارزه مى‏‌کنند! این شیوه فرعونى یعنى استخفاف عقول با شدت هر چه تمامتر در عصر و زمان ما بر همه جوامع فاسد حاکم است، اگر فرعون براى نیل به این هدف وسائل محدودى در اختیار داشت طاغوتیان امروز با استفاده از وسائل ارتباط جمعى، مطبوعات، فرستنده‏‌هاى رادیو تلویزیونى، شبکه‌های مجازی، و انواع فیلمها، و حتى ورزش در شکل انحرافى، و ابداع انواع مدهاى مسخره، به استخفاف عقول ملتها مى‏‌پردازند، تا در بیخبرى کامل فرو روند و از آنها اطاعت کنند، به همین دلیل دانشمندان و متعهدان دینى که خط فکرى و مکتبى انبیا را تداوم مى‏‌بخشند وظیفه سنگین در مبارزه با برنامه" استخفاف عقول" بر عهده دارند که از مهمترین وظائف آنها است.
جالب اینکه آیه فوق را با این جمله تکمیل و پایان مى‏‌دهد" آنها گروهى فاسق بودند" (إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فاسِقِینَ).
اشاره به اینکه این قوم گمراه اگر فاسق و خارج از اطاعت فرمان خدا و حکم عقل نبودند تسلیم چنین تبلیغات و توهماتى نمى‏‌شدند، و اسباب گمراهى خود را به دست خویش فراهم نمى‏‌ساختند، به همین دلیل آنها هرگز در این گمراهى معذور نبودند، درست است که فرعون عقل آنها را دزدید و به طاعت خویش واداشت، ولى آنها نیز با" تسلیم کورکورانه" موجبات این دزدى را فراهم ساختند. آرى آنها فاسقانى بودند که از فاسقى تبعیت مى‏‌کردند.

1) رمضانی (داور) : اصل الواحد در این ماده(سلسبیل)، چیزی است که در حالی که به صفت سهولَة (همواری) و لین (نرمی) و سَلاسَة (روانی) متّصف است، امتداد مییابد. مانند: مایع جاریِ روانِ گوارای نرم و این کلمه از دو کلمه سَلِس (روان) و سبیل (راه) گرفته و ترکیب شده است و خصوصیات آن دو کلمه در آن وجود دارد.

1) رمضانی (داور) : اصل الواحد در ماده، ثقل (سنگینی و باری) است که بر چیزی حمل می‌شود و از مصادیق آن: (وَزَر)؛ کوه کوچکی است که بر زمین حمل میشود و وِزر (گناه) بر گردن انسان و (وِزر) سلاح سنگینی که اهل جنگ با خود برمیدارند و آنچه از اداره امور مملکت که بر عهده مُوازِر (وزیر سلطان) است.
وَزَرَ یَزِرُ وِزراً؛ یعنی بار سنگینی را برداشت و وِزر؛ هم به صورت مصدر (به معنای حمل چیز سنگین) و هم به صورت اسم برای چیز سنگین به کار میرود.سوره مبارکه انعام آیه 164: وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری، و هیچ باربرداری بار [گناه] دیگری را برنمی‌دارد.وِزر بر دو نوع مادی و معنوی است؛ زیرا سنگینی در عالم ماوراء ماده، امری غیر مادی است؛ و آن عبارت است از تیرگی، ظلمت، اضطراب و محجوبیتی که نفس به آن دچار می-شود و حاصل بدی اعمال، فساد نیتها و زشتی صفات حیوانی در انسان است. اما وزر مادی؛ قابل انتقال از جایی به جایی دیگر است.سوره مبارکه طه آیات 29 و 30: وَ اجْعَلْ لِی وَزِیراً مِنْ أَهْلِی/ هارُونَ أَخِی اشْدُدْ بِهِ أَزْرِی، و برای من دستیاری از کسانم قرار ده/ هارون برادرم را وَزیر؛ یعنی کسی که سنگینی اداره امور را تحمل می‌کند و در تکلیف امر تبلیغ و ادای وظیفه رسالت، با رسول شریک است.