1- سرگرمى به مسائل بى ارزش انسان را از توجّه به مسائل اصلى مثل حساب و قیامت غافل مى‏کند. «و هم فى غفلة... لاهیة قلوبهم»
2- افراد منحرف، انحراف خود را توجیه مى‏کنند. «بشر مثلکم افتأتون السحر»
3- تا دل از خدا غافل نشود، انسان، آیات الهى را به بازى نمى‏گیرد. «یلعبون - لاهیة قلوبهم»
4- مخالفان انبیا، در پنهان توطئه مى‏کنند ومعجزات را سحر وجادو مى‏شمرند. «و اسروا النجوى - افتأتون السحر»
5 - کفّار با پوشاندن حقایق، نسبت به خود و دیگران ظلم مى‏کنند. «ظلموا»
6- تهمت ستمگران به انبیا نشانه آن است که مکتب انبیا ظلم ستیز است. «الّذین ظلموا... هل هذا الابشرٌ»
7- زندگى انبیا در میان مردم وبسیار ساده و عادّى بود. «بشر مثلکم»

1- انسان‏ها در انتخاب راه آزادند، مى‏توانند حقّ را بپذیرند ومى توانند اعراض نمایند. «أعرض»
2- پیامد اعراض از ذکر خدا، تنها به زندگانى نکبت بار در این دنیا خلاصه نمى‏شود، «مَن أعرض فانّ له معیشة ضنکا»(115) بلکه بدبختى آخرت را نیز به همراه دارد. «مَن أعرض... یحمل یوم القیامة وزراً»

1- نقل تاریخ، یکى از شیوه‏هاى تربیتى قرآن است. «کذلک نقصّ»
2- داستان‏هاى قرآن، بهترین و صادق‏ترین داستان‏هاست، زیرا گوینده‏ى آن خداوند و مخاطبش پیامبر صلى الله علیه وآله و ماجراى آن حقیقى است. «نقصّ علیک»
3- در بیان تاریخ، از نقل جزئیاتى که دانستن و ندانستن آنها نقشى در هدف ندارد، خوددارى کنید. «من انباء»
4- هر تاریخى ارزش بیان ندارد، اخبار مهم قابل نقل است.( «انباء»
5 - تاریخ وسیله‏ى تذکّر است، نه عامل سرگرمى. «انباء ما قد سبق - ذکرا»
6- قرآن یاد و یادآور مهمّى است. («ذکراً» با تنوین نشانه‏ى عظمت است.)
7- سرچشمه‏ى تاریخ و داستان‏هاى قرآنى، وحى الهى است، نه گفته‏هاى این و آن. «لدنّا» توضیح : انباء» جمع «نبأ» به خبر مهم و مفید گفته مى‏شود.