1 براى انجام گرفتن دستورات باید ابتدا زمینه هاى روانى پذیرش را در مخاطب ایجاد کرد. جمله (یا ایها الّذین آمنوا) به مخاطب شخصیّت مى دهد ووابستگى او به خدا را که زمینه انجام کار است ، بیان مى کند.
2 از آنجا که فرمان پیش نیفتادن از خدا و رسول ، فرمان ادب است ، خود این آیه نیز مخاطب را با ادب ویژه صدا مى زند. (یا ایها الذین آمنوا...)
3 بعضى سلیقه هاى شخصى ، عادات و رسوم اجتماعى و بسیارى از مقرّرات و قوانین بشرى که ریشه در قرآن و حدیث ندارد و برخاسته از عقل و فطرت نیست ، نوعى پیش افتادن از خدا و رسول است . (لا تقدّموا...)
4 هرگونه حرام کردن نعمت هاى حلال خداوند و یا حلال کردن حرام ها، پیشى گرفتن از خدا و رسول است . (لاتقدّموا...)
5 هرگونه بدعت ، مبالغه ، ستایش نابجا و انتقاد نابجا، پیشى گرفتن است . (لا تقدّموا...)
6 سرچشمه فقه و رفتار ما باید قرآن و سنّت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله باشد. (لا تقدّموا بین یدى اللّه و رسوله )
7 پیشى گرفتن از خدا و رسول ، بى تقوایى است . (چون در این آیه مى فرماید: پیشى نگیرید و تقوى داشته باشید) (لاتقدّموا... واتّقوا)
8 هر آزادى ، توسعه و پیشرفتى ارزش ندارد. (لاتقدّموآ...)
9 براى انجام تکالیف ، دو اهرم ایمان و تقوى لازم است . (در آیه هم کلمه ((آمنوا)) و هم کلمه ((اتّقوا)) مطرح شده است ) (آمنوا... واتّقوا)
10 از چیزهایى که جمله را زیبا مى کند آن است که امر و نهى در کنار هم باشد. (در آیه هم نهى آمده ((لاتقدّموا)) و هم امر آمده است ((واتّقوا)))
11 حکم رسول همان حکم خداست ، بى احترامى به او بى احترامى به خداست و پیشى گرفتن از هر دو ممنوع است . (لا تقدّموا بین یدى اللّه و رسوله )
12 التزام عملى باید همراه با تقواى درونى باشد. (لاتقدّموا... واتّقوا اللّه )
13 کسانى که به خاطر سلیقه ها و مسائل دیگر از خدا و رسولش پیشى مى گیرند، نه ایمان دارند و نه تقوا. (یا ایّها الذین آمنوا لاتقدّموا... و اتّقوا)
14 تندروى یا کندروى هاى خود را توجیه نکنیم . (انّ اللّه سمیع علیم )

- یکى از شیوه‏هاى تبلیغ و تربیت، پرسش از مخاطب است. «قل أرایتکم...»
2- تجربه نشان مى‏دهد که در همه‏ى انسان‏ها (گرچه به ظاهر کفر ورزند،) فطرت خداجویى هست و به هنگام حوادث در انسان جلوه مى‏کند و پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله مأمور است مردم را به این فطرت خفته توجّه دهد. «قل أرایتکم...»
3- هنگام حوادث وسختى‏ها، پرده‏ها کنار رفته وانسان فقط به خدا توجّه مى‏کند و توجّه نکردن به معبودهاى دیگر، نشانه‏ى پوچى آنهاست. «أغیر اللَّه تدعون» توضیح : انسان در حال رفاه و زندگى عادّى معمولاً غافل است، ولى هنگام برخورد با سختى‏ها پرده‏ى غفلت کنار رفته و فطرت خداجویى و یکتاپرستى انسان ظاهر مى‏شود.

هدف معراج، کسب معرفت و رشد معنوى بود. «لنُریَه من آیاتنا»

ظرفیّت علمى انسان، از دانستنى‏هاى زمین بیشتر و شگفتى‏هاى آسمان نیز از زمین بیشتر است. «أسرى‏... لنُریَه من آیاتنا»

بیت المقدّس و حوالى آن، محلّ نزول برکات آسمانى، مقّر پیامبران و فرودگاه فرشتگان در تاریخ بوده است. «بارکنا حَوله»

سرسبزى و برکات، باید بر محور مسجد باشد. «المسجد... بارَکنا حَوله»

حرکت‏هاى مقدّس، باید از راههاى مقدّس باشد. «أسرى... من المسجد»

مسجد باید محور کارهاى ما باشد. «من المسجدالحرام الى المسجدالاقصى‏»

مسجد، بهترین سکوى پرواز معنوى مؤمن است. «من المسجد»

اگر استعداد وشایستگى باشد، پرواز یکشبه انجام مى‏گیرد.«أسرى‏ بعبده لیلاً»