کلمه "کوثر" از "کثرت" گرفته شده و به معنای خیر کثیر و فراوان است و روشن است که این معنا می تواند مصادیق متعددی همچون وحی، نبوت، قرآن، مقام شفاعت، علم کثیر و اخلاق نیکو داشته باشد، ولی آیه آخر سوره، می تواند شاهدی بر این باشد که مراد از "کوثر"، نسل مبارک پیامبر(ص) است. زیرا دشمن کینه توز با جسارت به پیامبر(ص)، او را ابتر نامید و خداوند در دفاع از پیامبرش فرمود: "انّ شانئک هو الابتر" دشمن تو، خود ابتر است. بنابراین اگر مراد از کوثر، نسل نباشد، برای ارتباط آیه اول و سوم سوره، توجیه و معنایی دلپسند نخواهیم داشت.کلمه "ابتر" در اصطلاح به کسی گفته می شود که نسلی از او به یادگار باقی نمانده باشد. از آنجا که پسر پیامبر(عبدالله) در کودکی از دنیا رفت، دشمنان می گفتند: او دیگر عقبه و نسلی ندارد و ابتر است. زیرا در فرهنگ جاهلیت دختر لایق آن نبود که نام پدر را زنده نگاه دارد. بنابراین جمله " انّ شانئک هو الابتر" دلیل آن است که مراد از کوثر، نسل کثیر پیامبر(ص) است که بدون شک از طریق حضرت زهرا(ع) می باشد.این نسل پربرکت از طریق حضرت خدیجه(ع) نصیب پیامبر اکرم(ص) شد. آری خدیجه مال کثیر داد و کوثر گفت. ما نیز تا از کثیر نگذریم به کوثر نمی رسیم.فخررازی در تفسیر کبیر می گوید: چه نسلی با برکت تر از نسل فاطمه(ع) که مثل باقر و صادق و رضا(ع) از آن برخاسته است و با آن که تعداد بسیاری از آنان را در طول تاریخ، به خصوص در زمان حکومت بنی امیه و بنی عباس شهید کردند، اما باز هم امروز فرزندان او(سادات) در کثیر کشورهای اسلامی گسترده اند.در زمانی که خبر تولد دختر سبب اندوه پدر می شد، به گونه ای که صورتش از غصه سیاه گشته و به فکر فرو می رفت که از میان مردم فرار کند یا دخترش را زنده به گور کند: "یتواری من القوم ام یدُسّه فی التّراب"، در این زمان قرآن به دختر لقب کوثر می دهد تا فرهنگ جاهلی را به فرهنگ الهی و انسانی تبدیل کند.کوثر الهی، به جنسیت بستگی ندارد؛ فاطمه(ع)، دختر بود اما کوثر شد. به تعداد کثیر بستگی ندارد؛ فاطمه(ع)، یک نفر بود اما کوثر شد. آری خداوند می تواند کم را کوثر و زیاد را محو کن

ده آیه انتقاد به خاطر چهره در هم کشیدن و عبوس کردن در برابر نابینایی که برای او خنده و ترشرویی فرقی ندارد، نشان دهنده حساسیت اسلام در برخورد با طبقه محروم است .